Job 19
1 Then Job answered and said,
Аюп җававән мундақ деди: —
2 How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 And be it indeed that I have erred, my error remaineth with myself.
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 Know now that God hath overthrown me, and hath surrounded me with his net.
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 He hath destroyed me on every side, and I am gone: and my hope hath he removed like a tree.
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me to him as one of his enemies.
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 His troops come together, and raise up their way against me, and encamp around my tent.
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 He hath put my brethren far from me, and my acquaintance are verily estranged from me.
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 My kinsmen have failed, and my familiar friends have forgotten me.
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 They that dwell in my house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 I called my servant, and he gave me no answer; I entreated him with my mouth.
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 My breath is strange to my wife, though I make supplication to the children of my own body.
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 Yea, young children despised me; I arose, and they spoke against me.
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 All my close friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I have escaped with the skin of my teeth.
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 O that my words were now written! O that they were printed in a book!
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 That they were engraved with an iron pen in lead in the rock for ever!
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 Whom I shall see for myself, and my eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
