Hebrews 9
1 Then verily the first covenant had also ordinances of divine service, and an earthly sanctuary.
ស ប្រថមោ និយម អារាធនាយា វិវិធរីតិភិរៃហិកបវិត្រស្ថានេន ច វិឝិឞ្ដ អាសីត៑។
2 For there was a tabernacle made; the first, in which was the lampstand, and the table, and the showbread; which is called the sanctuary.
យតោ ទូឞ្យមេកំ និរមីយត តស្យ ប្រថមកោឞ្ឋស្យ នាម បវិត្រស្ថានមិត្យាសីត៑ តត្រ ទីបវ្ឫក្ឞោ ភោជនាសនំ ទឝ៌នីយបូបានាំ ឝ្រេណី ចាសីត៑។
3 And after the second veil, the tabernacle which is called the Holiest of all;
តត្បឝ្ចាទ៑ ទ្វិតីយាយាស្តិរឞ្ករិណ្យា អភ្យន្តរេ ៜតិបវិត្រស្ថានមិតិនាមកំ កោឞ្ឋមាសីត៑,
4 Which had the golden censer, and the ark of the covenant overlaid on all sides with gold, in which was the golden pot that had manna, and Aaron’s rod that budded, and the tables of the covenant;
តត្រ ច សុវណ៌មយោ ធូបាធារះ បរិតះ សុវណ៌មណ្ឌិតា និយមមញ្ជូឞា ចាសីត៑ តន្មធ្យេ មាន្នាយាះ សុវណ៌ឃដោ ហារោណស្យ មញ្ជរិតទណ្ឌស្តក្ឞិតៅ និយមប្រស្តរៅ,
5 And over it the cherubim of glory shadowing the mercy seat; of which we cannot now speak particularly.
តទុបរិ ច ករុណាសនេ ឆាយាការិណៅ តេជោមយៅ កិរូពាវាស្តាម៑, ឯតេឞាំ វិឝេឞវ្ឫត្តាន្តកថនាយ នាយំ សមយះ។
6 Now when these things were thus prepared, the priests went always into the first tabernacle, accomplishing the service of God.
ឯតេឞ្វីទ្ឫក៑ និម៌្មិតេឞុ យាជកា ឦឝ្វរសេវាម៑ អនុតិឞ្ឋនតោ ទូឞ្យស្យ ប្រថមកោឞ្ឋំ និត្យំ ប្រវិឝន្តិ។
7 But into the second went the high priest alone once every year, not without blood, which he offered for himself, and for the errors of the people:
កិន្តុ ទ្វិតីយំ កោឞ្ឋំ ប្រតិវឞ៌ម៑ ឯកក្ឫត្វ ឯកាកិនា មហាយាជកេន ប្រវិឝ្យតេ កិន្ត្វាត្មនិមិត្តំ លោកានាម៑ អជ្ញានក្ឫតបាបានាញ្ច និមិត្តម៑ ឧត្សជ៌្ជនីយំ រុធិរម៑ អនាទាយ តេន ន ប្រវិឝ្យតេ។
8 The Holy Spirit thus signifying, that the way into the holiest of all was not yet revealed, while the first tabernacle was yet standing:
ឥត្យនេន បវិត្រ អាត្មា យត៑ ជ្ញាបយតិ តទិទំ តត៑ ប្រថមំ ទូឞ្យំ យាវត៑ តិឞ្ឋតិ តាវត៑ មហាបវិត្រស្ថានគាមី បន្ថា អប្រកាឝិតស្តិឞ្ឋតិ។
9 Which was a figure for the time then present, in which were offered both gifts and sacrifices, that could not make him that did the service perfect, as pertaining to the conscience;
តច្ច ទូឞ្យំ វត៌្តមានសមយស្យ ទ្ឫឞ្ដាន្តះ, យតោ ហេតោះ សាម្ប្រតំ សំឝោធនកាលំ យាវទ៑ យន្និរូបិតំ តទនុសារាត៑ សេវាការិណោ មានសិកសិទ្ធិករណេៜសមត៌្ហាភិះ
10 Which stood only in meats and drinks, and various washings, and carnal ordinances, imposed on them until the time of reformation.
កេវលំ ខាទ្យបេយេឞុ វិវិធមជ្ជនេឞុ ច ឝារីរិករីតិភិ រ្យុក្តានិ នៃវេទ្យានិ ពលិទានានិ ច ភវន្តិ។
11 But Christ became an high priest of good things to come, by a greater and more perfect tabernacle, not made with hands, that is to say, not of this building;
អបរំ ភាវិមង្គលានាំ មហាយាជកះ ខ្រីឞ្ដ ឧបស្ថាយាហស្តនិម៌្មិតេនាត៌្ហត ឯតត្ស្ឫឞ្ដេ រ្ពហិព៌្ហូតេន ឝ្រេឞ្ឋេន សិទ្ធេន ច ទូឞ្យេណ គត្វា
12 Neither by the blood of goats and calves, but by his own blood he entered in once into the holy place, having obtained eternal redemption for us. (aiōnios g166)
ឆាគានាំ គោវត្សានាំ វា រុធិរម៑ អនាទាយ ស្វីយរុធិរម៑ អាទាយៃកក្ឫត្វ ឯវ មហាបវិត្រស្ថានំ ប្រវិឝ្យានន្តកាលិកាំ មុក្តិំ ប្រាប្តវាន៑។ (aiōnios g166)
13 For if the blood of bulls and of goats, and the ashes of an heifer sprinkling the unclean, sanctify to the purifying of the flesh:
វ្ឫឞឆាគានាំ រុធិរេណ គវីភស្មនះ ប្រក្ឞេបេណ ច យទ្យឝុចិលោកាះ ឝារីរិឝុចិត្វាយ បូយន្តេ,
14 How much more shall the blood of Christ, who through the eternal Spirit offered himself without spot to God, cleanse your conscience from dead works to serve the living God? (aiōnios g166)
តហ៌ិ កិំ មន្យធ្វេ យះ សទាតនេនាត្មនា និឞ្កលង្កពលិមិវ ស្វមេវេឝ្វរាយ ទត្តវាន៑, តស្យ ខ្រីឞ្ដស្យ រុធិរេណ យុឞ្មាកំ មនាំស្យមរេឝ្វរស្យ សេវាយៃ កិំ ម្ឫត្យុជនកេភ្យះ កម៌្មភ្យោ ន បវិត្រីការិឞ្យន្តេ? (aiōnios g166)
15 And for this cause he is the mediator of the new testament, that by means of death, for the redemption of the transgressions that were under the first testament, they who are called may receive the promise of eternal inheritance. (aiōnios g166)
ស នូតននិយមស្យ មធ្យស្ថោៜភវត៑ តស្យាភិប្រាយោៜយំ យត៑ ប្រថមនិយមលង្ឃនរូបបាបេភ្យោ ម្ឫត្យុនា មុក្តៅ ជាតាយាម៑ អាហូតលោកា អនន្តកាលីយសម្បទះ ប្រតិជ្ញាផលំ លភេរន៑។ (aiōnios g166)
16 For where a testament is, there must also of necessity be the death of the testator.
យត្រ និយមោ ភវតិ តត្រ និយមសាធកស្យ ពលេ រ្ម្ឫត្យុនា ភវិតវ្យំ។
17 For a testament is of force after men are dead: otherwise it is of no strength at all while the testator liveth.
យតោ ហតេន ពលិនា និយមះ ស្ថិរីភវតិ កិន្តុ និយមសាធកោ ពលិ រ្យាវត៑ ជីវតិ តាវត៑ និយមោ និរត៌្ហកស្តិឞ្ឋតិ។
18 Hence even the first testament was not dedicated without blood.
តស្មាត៑ ស បូវ៌្វនិយមោៜបិ រុធិរបាតំ វិនា ន សាធិតះ។
19 For when Moses had spoken every precept to all the people according to the law, he took the blood of calves and of goats, with water, and scarlet wool, and hyssop, and sprinkled both the book, and all the people,
ផលតះ សវ៌្វលោកាន៑ ប្រតិ វ្យវស្ថានុសារេណ សវ៌្វា អាជ្ញាះ កថយិត្វា មូសា ជលេន សិន្ទូរវណ៌លោម្នា ឯឞោវត្ឫណេន ច សាទ៌្ធំ គោវត្សានាំ ឆាគានាញ្ច រុធិរំ គ្ឫហីត្វា គ្រន្ថេ សវ៌្វលោកេឞុ ច ប្រក្ឞិប្យ ពភាឞេ,
20 Saying, This is the blood of the testament which God hath commanded you.
យុឞ្មាន៑ អធីឝ្វរោ យំ និយមំ និរូបិតវាន៑ តស្យ រុធិរមេតត៑។
21 Moreover he sprinkled likewise with blood both the tabernacle, and all the vessels of the ministry.
តទ្វត៑ ស ទូឞ្យេៜបិ សេវាត៌្ហកេឞុ សវ៌្វបាត្រេឞុ ច រុធិរំ ប្រក្ឞិប្តវាន៑។
22 And almost all things are by the law cleansed with blood; and without shedding of blood is no remission.
អបរំ វ្យវស្ថានុសារេណ ប្រាយឝះ សវ៌្វាណិ រុធិរេណ បរិឞ្ក្រិយន្តេ រុធិរបាតំ វិនា បាបមោចនំ ន ភវតិ ច។
23 It was therefore necessary that the patterns of things in the heavens should be purified with these; but the heavenly things themselves with better sacrifices than these.
អបរំ យានិ ស្វគ៌ីយវស្តូនាំ ទ្ឫឞ្ដាន្តាស្តេឞាម៑ ឯតៃះ បាវនម៑ អាវឝ្យកម៑ អាសីត៑ កិន្តុ សាក្ឞាត៑ ស្វគ៌ីយវស្តូនាម៑ ឯតេភ្យះ ឝ្រេឞ្ឋេ រ្ពលិទានៃះ បាវនមាវឝ្យកំ។
24 For Christ hath not entered into the holy places made with hands, which are the figures of the true; but into heaven itself, now to appear in the presence of God for us:
យតះ ខ្រីឞ្ដះ សត្យបវិត្រស្ថានស្យ ទ្ឫឞ្ដាន្តរូបំ ហស្តក្ឫតំ បវិត្រស្ថានំ ន ប្រវិឞ្ដវាន៑ កិន្ត្វស្មន្និមិត្តម៑ ឥទានីម៑ ឦឝ្វរស្យ សាក្ឞាទ៑ ឧបស្ថាតុំ ស្វគ៌មេវ ប្រវិឞ្ដះ។
25 Nor yet that he should offer himself often, as the high priest entereth into the holy place every year with blood of others;
យថា ច មហាយាជកះ ប្រតិវឞ៌ំ បរឝោណិតមាទាយ មហាបវិត្រស្ថានំ ប្រវិឝតិ តថា ខ្រីឞ្ដេន បុនះ បុនរាត្មោត្សគ៌ោ ន កត៌្តវ្យះ,
26 For then must he often have suffered since the foundation of the world: but now once in the end of the world hath he appeared to put away sin by the sacrifice of himself. (aiōn g165)
កត៌្តវ្យេ សតិ ជគតះ ស្ឫឞ្ដិកាលមារភ្យ ពហុវារំ តស្យ ម្ឫត្យុភោគ អាវឝ្យកោៜភវត៑; កិន្ត្វិទានីំ ស អាត្មោត្សគ៌េណ បាបនាឝាត៌្ហម៑ ឯកក្ឫត្វោ ជគតះ ឝេឞកាលេ ប្រចកាឝេ។ (aiōn g165)
27 And as it is appointed to men once to die, but after this the judgment:
អបរំ យថា មានុឞស្យៃកក្ឫត្វោ មរណំ តត៑ បឝ្ចាទ៑ វិចារោ និរូបិតោៜស្តិ,
28 So Christ was once offered to bear the sins of many; and to them that look for him he shall appear the second time without sin to salvation.
តទ្វត៑ ខ្រីឞ្ដោៜបិ ពហូនាំ បាបវហនាត៌្ហំ ពលិរូបេណៃកក្ឫត្វ ឧត្សស្ឫជេ, អបរំ ទ្វិតីយវារំ បាបាទ៑ ភិន្នះ សន៑ យេ តំ ប្រតីក្ឞន្តេ តេឞាំ បរិត្រាណាត៌្ហំ ទឝ៌នំ ទាស្យតិ។
