Hebrews 10

1 For the law having a shadow of good things to come, and not the very image of the things, can never with those sacrifices which they offered year by year continually make the comers to them perfect.

شریعت موسی و تشریفات مذهبی آن فقط پیش‌نمایش و سایه‌ای مبهم است از امور نیکویی که بنا بود مسیح برای ما به ارمغان بیاورد، اما نه صورت واقعی آنها. به همین دلیل، چنین شریعتی نمی‌تواند با همان قربانی‌های مکرر و سالیانه، آنانی را که برای عبادت به حضور خدا می‌آیند، کامل سازد.

2 For then would they not have ceased to be offered? because that the worshippers once cleansed should have had no more conscience of sins.

زیرا اگر قدرت چنین کاری را داشت، یک قربانی کافی می‌بود تا عبادت‌کننده، یک بار و برای همیشه، پاک شود و دیگر احساس تقصیر و گناه نکند.

3 But in those sacrifices there is a remembrance again made of sins every year.

در حالی که می‌بینیم این قربانیها همه ساله، به جای آنکه وجدان مردم را آسوده کند، خاطرهٔ تلخ نافرمانی‌ها و گناهانشان را به یادشان می‌آورد.

4 For it is not possible that the blood of bulls and of goats should take away sins.

زیرا محال است که خون گاوها و بزها واقعاً لکه‌های گناه را پاک سازد.

5 Therefore when he cometh into the world, he saith, Sacrifice and offering thou wouldest not, but a body hast thou prepared me:

به همین جهت بود که وقتی مسیح به این جهان می‌آمد، گفت: «تو به قربانی و هدیه رغبت نداشتی؛ بلکه بدنی برای من مهیا ساختی؛

6 In burnt offerings and sacrifices for sin thou hast had no pleasure.

از قربانی سوختنی و قربانی گناه خشنود نبودی.

7 Then said I, Lo, I come ( in the volume of the book it is written of me, ) to do thy will, O God.

آنگاه گفتم:”اینک می‌آیم تا خواست تو را، ای خدا، انجام دهم؛ همان‌طور که در کتاب دربارۀ من نوشته شده است.“»

8 Before when he said, Sacrifice and offering and burnt offerings and offering for sin thou wouldest not, neither hadst pleasure in them; which are offered by the law;

مسیح نخست فرمود: «تو به قربانی و هدیه و قربانی سوختنی و قربانی گناه رغبت نداشتی و از آنها خشنود نبودی» (گرچه اینها را بر اساس شریعت تقدیم می‌کردند).

9 Then said he, Lo, I come to do thy will, O God. He taketh away the first, that he may establish the second.

و سپس فرمود: «اینک می‌آیم تا خواست تو را، ای خدا، به‌جا آورم.» به این ترتیب، عهد سابق را لغو می‌کند تا عهد دوم را بنیاد نهد.

10 By that will we are sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.

طبق این عهد و طرح جدید، عیسی مسیح یک بار جان خود را در راه ما فدا کرد تا ما را ببخشد و پاک نماید.

11 And every priest standeth daily ministering and offering often the same sacrifices, which can never take away sins:

مطابق شریعت و عهد سابق، کاهنان هر روز در مقابل مذبح می‌ایستند و قربانیهایی تقدیم می‌کنند که هرگز نمی‌توانند گناهان را برطرف نمایند.

12 But this man, after he had offered one sacrifice for sins for ever, sat down on the right hand of God;

اما مسیح خود را فقط یک بار به عنوان قربانی به خدا تقدیم کرد تا گناهان را بیامرزد؛ و پس از آن، در بالاترین مکان عزّت و افتخار، به دست راست خدا نشست،

13 From henceforth waiting till his enemies are made his footstool.

و منتظر است تا دشمنانش به زیر پاهای او افکنده شوند.

14 For by one offering he hath perfected for ever them that are sanctified.

او با یک قربانی، همهٔ آنانی را که از گناهانشان پاک می‌شوند، تا ابد کامل می‌گرداند.

15 Of this the Holy Spirit also is a witness to us: for after that he had said before,

روح‌القدس نیز این را تصدیق کرده، می‌فرماید:

16 This is the covenant that I will make with them after those days, saith the Lord, I will put my laws into their hearts, and in their minds will I write them;

«این است آن عهدی که در آن روز با ایشان خواهم بست: احکام خود را در دل ایشان خواهم نهاد و در ذهن ایشان خواهم نوشت.»

17 And their sins and iniquities will I remember no more.

سپس اضافه کرده، می‌فرماید: «خطایای ایشان را خواهم بخشید و گناهانشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

18 Now where remission of these is, there is no more offering for sin.

پس حال که گناهان ما به طور دائمی بخشیده و فراموش شده است، دیگر چه نیازی است که برای آمرزش گناهان، بار دیگر قربانی تقدیم کنیم؟

19 Having therefore, brethren, boldness to enter into the holiest by the blood of Jesus,

بنابراین، ای برادران عزیز، اکنون می‌توانیم به سبب خون عیسی، مستقیم وارد مقدّسترین جایگاه شده، به حضور خدا برویم؛

20 By a new and living way, which he hath consecrated for us, through the veil, that is to say, his flesh;

زیرا زمانی که بدن مسیح بر روی صلیب پاره شد، در واقع پردهٔ مقدّسترین جایگاه معبد نیز پاره شد؛ و به این ترتیب او راهی تازه و حیات‌بخش برای ما گشود تا ما را به حضور مقدّس خدا برساند.

21 And having an high priest over the house of God;

پس حال که ادارهٔ امور خانۀ خدا، به عهدهٔ این کاهن بزرگ ماست،

22 Let us draw near with a true heart in full assurance of faith, having our hearts sprinkled from an evil conscience, and our bodies washed with pure water.

بیایید با دلی پاک، مستقیماً به حضور خدا برویم، و یقین کامل داشته باشیم که او ما را می‌پذیرد، زیرا خون مسیح بر ما پاشیده شده و ما را پاک ساخته؛ بدنهایمان نیز با آب پاک شسته شده است.

23 Let us hold fast the profession of our faith without wavering; ( for he is faithful that promised; )

اکنون می‌توانیم منتظر نجاتی باشیم که خدا وعده داده است، و می‌توانیم بدون هیچگونه تردیدی به همه بگوییم که نجات یافته‌ایم، زیرا خدا به همهٔ وعده‌های خود عمل خواهد فرمود.

24 And let us consider one another to stir up to love and to good works:

حال، به پاس آن همه لطفی که خدا در حق ما کرده است، بیایید یکدیگر را به محبت کردن و به انجام اعمال نیک تشویق و ترغیب نماییم.

25 Not forsaking the assembling of ourselves, as the manner of some is; but exhorting one another: and so much the more, as ye see the day approaching.

و نیز چنانکه برخی را عادت است، از حضور در مجالس عبادت کلیسایی غافل نشوید، بلکه یکدیگر را تشویق کنید، بخصوص در این روزها که بازگشت مسیح نزدیک می‌شود.

26 For if we sin wilfully after we have received the knowledge of the truth, there remaineth no more sacrifice for sins,

زیرا اگر کسی پس از شناخت حقیقت، عمداً به گناه کردن ادامه بدهد، دیگر قربانی‌ای برای پاک کردن این گناهان وجود نخواهد داشت.

27 But a certain fearful expectation of judgment and fiery indignation, which shall devour the adversaries.

بله، راهی نیست جز به سر بردن در انتظار مجازاتی وحشتناک و آتشی مهیب که دشمنان خدا را نابود خواهد ساخت.

28 He that despised Moses’ law died without mercy under two or three witnesses:

هر که احکام موسی را بشکند، به شهادت دو یا سه نفر، بدون ترحم کشته می‌شود.

29 Of how much more severe punishment, suppose ye, shall he be thought worthy, who hath trodden under foot the Son of God, and hath counted the blood of the covenant, by which he was sanctified, an unholy thing, and hath done despite to the Spirit of grace?

پس چه مجازات وحشتناک‌تری در انتظار کسانی خواهد بود که پسر خدا را تحقیر می‌کنند، و خونی را که نشان عهد خدا و پاک‌کنندهٔ گناهان ایشان است، بی‌ارزش می‌شمارند، و به روح‌القدس که بخشندۀ رحمت الهی است، بی‌احترامی می‌نمایند.

30 For we know him that hath said, Vengeance belongeth to me, I will recompense, saith the Lord. And again, The Lord shall judge his people.

زیرا او را می‌شناسیم که فرموده: «انتقام و جزا از آنِ من است.» و همچنین می‌فرماید: «من خودم قومم را داوری خواهم فرمود.»

31 It is a fearful thing to fall into the hands of the living God.

برای کسانی که چنین گناهی کرده باشند، افتادن به دستهای خدای زنده بسیار وحشتناک خواهد بود!

32 But call to remembrance the former days, in which, after ye were illuminated, ye endured a great fight of afflictions;

هیچگاه از یاد نبرید آن روزها را که نور مسیح به تازگی دلتان را روشن ساخته بود؛ زیرا در آن زمان گرچه زحمات و رنجهای بسیاری بر شما وارد آمد، اما شما همه را تحمل کردید و به خداوند وفادار ماندید.

33 Partly, while ye were made a gazingstock both by reproaches and afflictions; and partly, while ye became companions of them that were so used.

بله، شما بارها مورد استهزا و ضرب و شتم قرار گرفتید، و یا شریک درد آنانی بودید که به چنین زحماتی دچار می‌شدند؛

34 For ye had compassion of me in my bonds, and took joyfully the plundering of your goods, knowing in yourselves that ye have in heaven a better and an enduring substance.

با زندانیان نیز همدردی می‌کردید؛ و به هنگام غارت اموالتان، شاد بودید، زیرا می‌دانستید که در آسمان چیزهای بهتری در انتظار شماست که تا ابد از بین نخواهد رفت.

35 Cast not away therefore your confidence, which hath great recompence of reward.

پس اعتماد و اطمینانی را که به خداوند دارید از دست ندهید، زیرا پاداش عظیمی در انتظار شماست!

36 For ye have need of patience, that, after ye have done the will of God, ye may receive the promise.

اگر می‌خواهید که خدا به وعدهٔ خود وفا کند، لازم است که شما نیز با کمال صبر و بردباری، خواست خدا را انجام دهید.

37 For yet a little while, and he that is coming will come, and will not tarry.

زیرا «دیری نخواهد پایید که او که باید بیاید، خواهد آمد و تأخیر نخواهد کرد.

38 Now the just shall live by faith: but if any man shall draw back, my soul shall have no pleasure in him.

و اما عادل به ایمان خواهد زیست. ولیکن اگر کسی از میان ایشان به عقب برگردد و دیگر راه مرا نپیماید، از او خشنود نخواهم شد.»

39 But we are not of them who draw back to perdition; but of them that believe to the saving of the soul.

ولی ما هرگز از خدا برنگشته‌ایم تا به چنان سرنوشت تلخی دچار شویم، بلکه ایمانمان را حفظ کرده‌ایم و این ایمان، نجات جانمان را تضمین می‌کند.