Ecclesiastes 3
1 To every thing there is a season, and a time to every purpose under the heaven:
Jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę pod niebem.
2 A time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up that which is planted;
[Jest] czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono;
3 A time to kill, and a time to heal; a time to break down, and a time to build up;
Czas zabijania i czas leczenia, czas burzenia i czas budowania;
4 A time to weep, and a time to laugh; a time to mourn, and a time to dance;
Czas płaczu i czas śmiechu, czas smutku i czas pląsów;
5 A time to cast away stones, and a time to gather stones; a time to embrace, and a time to refrain from embracing;
Czas rzucania kamieni i czas zbierania kamieni, czas uścisków i czas powstrzymywania się od uścisków;
6 A time to get, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away;
Czas szukania i czas tracenia, czas zachowania i czas wyrzucania;
7 A time to rend, and a time to sew; a time to keep silence, and a time to speak;
Czas rozdzierania i czas zszywania, czas milczenia i czas mówienia;
8 A time to love, and a time to hate; a time of war, and a time of peace.
Czas miłowania i czas nienawiści, czas wojny i czas pokoju.
9 What profit hath he that worketh in that in which he laboureth?
Jaki pożytek ma ten, kto pracuje, z całego swego trudu?
10 I have seen the labour, which God hath given to the sons of men to be exercised in it.
Widziałem pracę, którą Bóg dał synom ludzkim, aby się nią trudzili.
11 He hath made every thing beautiful in its time: also he hath set the world in their heart, so that no man can find out the work that God maketh from the beginning to the end.
Wszystko dobrze uczynił w swoim czasie. Włożył także świat w ich serca, mimo że człowiek nie zdoła pojąć dzieła, którego Bóg dokonuje od początku do końca.
12 I know that there is no good in them, but for a man to rejoice, and to do good in his life.
Dlatego wiem, że dla nich nie ma nic lepszego nad to, by się radowali i czynili dobrze za swego życia.
13 And also that every man should eat and drink, and enjoy the good of all his labour, it is the gift of God.
Również i to, gdy każdy człowiek je i pije, i cieszy się dobrem całego swego trudu, jest darem Boga.
14 I know that, whatever God doeth, it shall be for ever: nothing can be added to it, nor any thing taken from it: and God doeth it, that men should fear before him.
Wiem i to, że cokolwiek czyni Bóg, będzie trwać na wieki. Nie można do tego nic dodać ani z tego odjąć, a Bóg czyni to, aby ludzie się go bali.
15 That which hath been is now; and that which is to be hath already been; and God requireth that which is past.
To, co było, jest teraz, a to, co będzie, już było. Bóg bowiem żąda tego, co przeminęło.
16 And moreover I saw under the sun the place of judgment, that wickedness was there; and the place of righteousness, that iniquity was there.
Widziałem jeszcze pod słońcem niegodziwość w miejscu sądu, a w miejscu sprawiedliwości – nieprawość.
17 I said in my heart, God shall judge the righteous and the wicked: for there is a time there for every purpose and for every work.
I powiedziałem w sercu: Bóg osądzi zarówno sprawiedliwego, jak i niegodziwego, gdyż tam będzie czas na [osądzenie] każdego zamiaru i uczynku.
18 I said in my heart concerning the state of the sons of men, that God might surely test them, and that they might see that they themselves are beasts.
Powiedziałem w sercu o sprawie synów ludzkich: Oby Bóg im pokazał, aby wiedzieli, że są tylko zwierzętami.
19 For that which befalleth the sons of men befalleth beasts; even one thing befalleth them: as the one dieth, so dieth the other; yea, they have all one breath; so that a man hath no preeminence above a beast: for all is vanity.
Bo jednakowy jest los synów ludzkich i los zwierząt. Jak umiera ten, tak umiera i tamto. Wszyscy mają jednakowe tchnienie, a nie ma człowiek przewagi nad zwierzęciem, gdyż wszystko jest marnością.
20 All go to one place; all are of the dust, and all turn to dust again.
Wszystko to idzie do jednego miejsca; wszystko jest z prochu i wszystko w proch się obraca.
21 Who knoweth the spirit of man that goeth upward, and the spirit of the beast that goeth downward to the earth?
A któż wie, że duch synów ludzkich idzie w górę, a duch zwierzęcia zstępuje do ziemi?
22 Therefore I perceive that there is nothing better, than that a man should rejoice in his own works; for that is his portion: for who shall bring him to see what shall be after him?
Dlatego zobaczyłem, że nie ma nic lepszego nad to, żeby człowiek się radował ze swoich dzieł, gdyż to jest jego dział. Któż bowiem doprowadzi go [do tego], aby poznał to, co ma być po nim?
