Acts 25
1 Now when Festus had come into the province, after three days he went up from Caesarea to Jerusalem.
Karon, si Festus misulod sa probinsiya, ug human sa tulo ka adlaw, miadto siya gikan sa Ceasarea hangtod sa Jerusalem.
2 Then the high priest and the chief of the Jews informed him against Paul, and besought him,
Ang pangulong pari ug ang mga inila nga mga Judio mipasaka ug mga sumbong batok kang Pablo ngadto kang Festus, ug sila maisogong nakigsulti kang Festus.
3 And desired favour against him, that he would send for him to Jerusalem, laying wait in the way to kill him.
Ug nanghangyo sila kang Festus sa usa ka pag-uyon mahitungod kang Pablo, nga ipatawag siya didto sa Jerusalem aron pagapatyon nila siya sa dalan.
4 But Festus answered, that Paul should be kept at Caesarea, and that he himself would depart shortly there.
Apan si Festus mitubag nga si Pablo usa ka binilanggo sa Cesarea, ug hapit na siya mobalik didto.
5 Let them therefore, said he, who among you are able, go down with me, and accuse this man, if there is any wickedness in him.
“Busa, kung si kinsa kaninyo ang makahimo,” miingon siya, “kinahanglan mouban ka kanamo. Kung adunay sayop niadtong tawhana, mamahimo gayod kamo makapasangil kaniya.”
6 And when he had tarried among them more than ten days, he went down to Caesarea; and the next day sitting on the judgment seat commanded Paul to be brought.
Human siya magpabilin sulod sa walo o labaw pa sa pulo ka adlaw, milugsong siya sa Caesarea. Ug sa sunod nga adlaw, milingkod siya sa lingkorana sa hukmanan ug nagmando nga si Pablo dad-on ngadto kaniya.
7 And when he had come, the Jews who came down from Jerusalem stood around, and laid many and grievous complaints against Paul, which they could not prove.
Sa pag-abot niya, ang mga Judio gikan sa Jerusalem nagtindog sa duol, ug nagpasaka sa daghang mga mabug-at nga sumbong nga wala gayod nila mapamatod-i.
8 While he answered for himself, Neither against the law of the Jews, neither against the temple, nor yet against Caesar, have I committed any offence.
Gipanalipdan ni Pablo ang iyang kaugalingon ug miingon, “Wala magsupak sa ngalan sa mga Judio, wala magsupak sa templo, ug wala magsupak alang kang Cesar, aduna ba akoy nabuhat nga daotan.”
9 But Festus, willing to do the Jews a favour, answered Paul, and said, Wilt thou go to Jerusalem, and there be judged concerning these things before me?
Apan buot ni Festus nga makapahimuot sa mga Judio, ug busa siya mitubag kang Pablo ug miingon, “Buot ka bang motungas sa Jerusalem ug didto ka nako pagahukman mahitungod niining mga butanga?”
10 Then said Paul, I stand at Caesar’s judgment seat, where I ought to be judged: to the Jews have I done no wrong, as thou very well knowest.
Si Pablo miingon, “Nagtindog ako sa atubangan sa hukmanan ni Caesar diin ako angay pagahukman. Wala akoy sayop nga nahimo sa mga Judio, sama sa nasayran mo usab.
11 For if I am an offender, or have committed any thing worthy of death, I refuse not to die: but if there is none of these things of which these accuse me, no man may deliver me to them. I appeal to Caesar.
Bisan paman kung aduna akoy nabuhat nga daotan ug kung aduna man akoy nahimo nga takos sa kamatayon, dili gayod ako mobalibad nga mamatay. Apan kung ang ilang mga sumbong walay pulos, walay bisan usa ang motugyan kanako ngadto kanila. Ako nalang idangop kang Cesar.”
12 Then Festus, when he had conferred with the council, answered, Hast thou appealed to Caesar? to Caesar thou shalt go.
Unya si Festus nagkigsulti sa mga kadagkoan ug mitubag, “Gitawag nimo si Cesar; makaadto ka kang Cesar.”
13 And after certain days king Agrippa and Bernice came to Caesarea to greet Festus.
Karon sa paglabay sa pipila ka mga adlaw, si Haring Agripa ug si Bernice miabot sa Cesarea aron sa paghatag ug panggamhanang pagduaw kang Festus.
14 And when they had been there many days, Festus declared Paul’s cause to the king, saying, There is a certain man left in bonds by Felix:
Human sa pagpabilin didto sa pipila ka mga adlaw, si Festus nagtanyag sa kaso ni Pablo ngadto sa hari; miingon siya, “Adunay usa ka tawong binilanggo nga biniyaan ni Felix.
15 About whom, when I was at Jerusalem, the chief priests and the elders of the Jews informed me, desiring to have judgment against him.
Sa dihang atua ako sa Jerusalem, ang mga pangulong pari ug ang mga kadagkoan sa Judio nagpadala ug mga sumbong kanako batok niining tawhana, ug nanghangyo nga mahukman siya sa kamatayon.
16 To whom I answered, It is not the manner of the Romans to deliver any man to die, before he who is accused hath the accusers face to face, and hath opportunity to answer for himself concerning the charge laid against him.
Niini mitubag ako nga dili kini ang nabatasan sa mga Romano sa pagtugyan sa usa ka tawo alang sa usa ka paghangyo; hinuon, ang gipasangnginlan adunay kahigayonan nga moatubang sa mga nagpasangil ug manalipod batok sa mga sumbong kaniya.”
17 Therefore, when they had come here, without any delay on the next day I sat on the judgment seat, and commanded the man to be brought forth.
Busa, sa pag-abot nilang tanan dinhi, wala na gayod ako maglangan, pagkasunod adlaw naglingkod ako sa lingkoranan sa hukmanan ug nagmando ako nga ang tawo dad-on sa akong atubangan.
18 Against whom when the accusers stood up, they brought no accusation of such things as I supposed:
Sa dihang ang nagpasangil mitindog ug gipasanginlan siya, sa akong hunahuna walay bug-at nga sumbong batok kaniya.
19 But had certain questions against him of their own religion, and of one Jesus, who was dead, whom Paul affirmed to be alive.
Hinuon, aduna silay gikasaway kaniya pinaagi sa kaugalingon nilang relihiyon ug mahitungod kang Jesus nga namatay, nga gipamatod-an ni Pablo nga nabuhi.
20 And because I was perplexed concerning such manner of questions, I asked him whether he would go to Jerusalem, and there be judged concerning these matters.
Nalibog gayod ako kung unsaon nako pagsusi kining mga butanga, ug nangutana ako kaniya kung buot ba niya moadto sa Jerusalem aron hukman didto mahitungod niining mga butanga.
21 But when Paul had appealed to be reserved to the hearing of Augustus, I commanded him to be kept till I might send him to Caesar.
Apan sa dihang si Pablo nga gipabantayan sa mga sundalo sa bilanggoan aron sa paghulat sa hukom sa Emperador, ako siyang gimandoan nga bantayan hangtod siya mapadala ngadto kay Cesar.”
22 Then Agrippa said to Festus, I would also hear the man myself. To morrow, said he, thou shalt hear him.
Si Agripa nakigsulti kang Festus, “Buot gayod ako mamati nianang tawhana.” “Ugma,” Si Festus miingon, “Madungog nimo siya.”
23 And on the next day, when Agrippa had come, and Bernice, with great pomp, and had entered into the place of hearing, with the chief captains, and principal men of the city, at the command of Festus Paul was brought forth.
Busa pagkasunod adlaw, si Agripa ug Bernice miabot dinuyogan sa mga seremonyas; misulod sila ngadto sa tigomanan nga kauban ang mga pangulo sa mga sundalo ug uban kanila ang mga dungganon nga mga tawo sa maong siyudad. Ug sa dihang nagsugo na si Festus, gidala kanila si Pablo.
24 And Festus said, King Agrippa, and all men who are here present with us, ye see this man, about whom all the multitude of the Jews have dealt with me, both at Jerusalem, and also here, crying that he ought not to live any longer.
Si Festus miingon, “Haring Agripa, ug sa tanang tawo nga ania kauban namo, nakita ninyo kining tawhana; ang katawhan sa Judio nga nanghangyo kanako sa Jerusalem, ug ania usab sila nga kauban nato, ug nagsinggit sila kanako nga kinahanglan dili gayod siya mabuhi.
25 But when I found that he had committed nothing worthy of death, and that he himself hath appealed to Augustus, I have determined to send him.
Apan nasayran nako nga wala gayod siyay nabuhat nga daotan nga angayan sa kamatayon; apan tungod kay iyang gitawag ang Emperador, ako nakahukom nga ipadala siya didto.
26 Of whom I have no certain thing to write to my lord. Therefore I have brought him forth before you, and especially before thee, O king Agrippa, that, after examination had, I may have somewhat to write.
Apan wala akoy makatarunganon nga masulat ngadto sa Emperador. Tungod niining nga katarungan, ako siyang gidala kaninyo, ilabi na gayod kanimo, Haring Agripa, aron aduna akoy masulat mahitungod niining kasoha.
27 For it seemeth to me unreasonable to send a prisoner, and not also to signify the charges laid against him.
Kay kini dili makatarunganon alang kanako nga magpadala ug binilanggo ug wala akoy maasoy nga basihanan batok kaniya.”
