Acts 12
1 Now about that time Herod the king stretched forth his hands to afflict certain of the church.
Karon mahitungod niadtong panahona ang Hari nga si Herodes nangdapat niadtong uban nga gikan sa katilingban aron dagmalan sila.
2 And he killed James the brother of John with the sword.
Iyang gipatay si Santiago nga igsoon nga lalaki ni Juan pinaagi sa espada.
3 And because he saw it pleased the Jews, he proceeded further to take Peter also. ( Then were the days of unleavened bread.)
Pagkahuman nakita niya nga nakapahimuot kini sa mga Judio, nagpadayon siya sa pagdakop usab kang Pedro. Mao kana ang panahon sa mga adlaw sa pan nga walay patubo.
4 And when he had apprehended him, he put him in prison, and delivered him to four quaternions of soldiers to keep him; intending after the Passover to bring him forth to the people.
Pagkahuman ug dakop kaniya, gibutang niya siya sa bilanggoan ug nagtagana ug upat ka han-ay sa mga sundalo aron magbantay kaniya; iyang tuyo nga siya dad-on sa katawhan pagkahuman sa Pagsaylo.
5 Peter therefore was kept in prison: but prayer was made without ceasing by the church to God for him.
Busa si Pedro nagpabilin didto sa bilanggoan, apan ang mga pag-ampo inubanan sa pagkugi gihimo sa katilingban ngadto sa Dios alang kaniya.
6 And when Herod would have brought him forth, the same night Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains: and the keepers before the door kept the prison.
Sa wala pa ang adlaw nga pagadad-on siya ni Herodes sa gawas, nianang kagabhi-on natulog si Pedro tunga sa duha ka mga sundalo, nga gigapos ug duha ka kadena; ug ang mga guwardiya naa sa atubangan sa pultahan nga nagbantay sa bilanggoan.
7 And, behold, the angel of the Lord came upon him, and a light shone in the prison: and he smote Peter on the side, and raised him up, saying, Arise quickly. And his chains fell off from his hands.
Tan-awa, usa ka anghel sa Ginoo sa kalit nagpakita kaniya, ug ang kahayag midan-ag sa silda. Gihampak niya si Pedro sa kiliran ug gipukaw siya ug miingon, “Bangon ug dali.” Unya ang mga kadena nangatangtang gikan sa iyang mga kamot.
8 And the angel said to him, Gird thyself, and bind on thy sandals. And so he did. And he saith to him, Cast thy garment about thee, and follow me.
Ang anghel miingon kaniya, “Panapot ug suota ang imong mga sandalyas.” Gibuhat kini ni Pedro. Ang anghel miingon kaniya, “Sul-oba ang imong kupo ug sunod kanako.”
9 And he went out, and followed him; and knew not that it was true which was done by the angel; but thought he saw a vision.
Busa si Pedro misunod sa anghel ug migawas. Siya wala masayod nga unsa ang gihimo sa anghel tinuod gayod. Siya nagtuo nga siya nakakita ug usa ka panan-awon.
10 When they were past the first and the second guard, they came to the iron gate that leadeth to the city; which opened to them of its own accord: and they went out, and passed on through one street; and immediately the angel departed from him.
Pagkahuman nila ug labay sa una ka guwardiya ug sa ikaduha, naabot sila sa ganghaan nga puthaw nga paingon ngadto sa siyudad; kini naabli sa iyang kaugalingon alang kanila. Nanggawas ug nangadto sila sa dalan, ug ang angel mibiya kaniya dayon.
11 And when Peter had come to himself, he said, Now I know with certainty, that the Lord hath sent his angel, and hath delivered me out of the hand of Herod, and from all the expectation of the people of the Jews.
Sa dihang nakamatngon na si Pedro, siya miingon, “Karon nasayod na ako nga gipadala sa Ginoo ang iyang angel ug giluwas ako gikan sa kamot ni Herodes, ug gikan sa tanang gilaoman sa mga tawo nga mga Judio.”
12 And when he had considered the thing, he came to the house of Mary the mother of John, whose surname was Mark; where many were gathered together praying.
Pagkahuman niya makaamgo niini, miadto siya sa balay ni Maria nga inahan ni Juan kansang apelyido Marcos; daghang mga magtutuo nga nagtigom didto ug nagaampo.
13 And as Peter knocked at the door of the gate, a maid came to answer, named Rhoda.
Sa dihang siya nagtuktok sa pultahan sa ganghaan, ang usa ka sulugoon nga babaye nga ginganlan ug Roda miadto aron sa pagtubag.
14 And when she knew Peter’s voice, she opened not the gate for gladness, but ran in, and told that Peter stood before the gate.
Sa dihang nailhan niya ang tingog ni Pedro, sa iyang kalipay napakyas siya sa pag-abre sa pultahan; hinuon, siya midagan padulong sa kwarto; siya nagbalita nga si Pedro nagtindog didto sa pultahan.
15 And they said to her, Thou art mad. But she constantly affirmed that it was even so. Then they said, It is his angel.
Busa miingon sila kaniya, “Nabuang naka.” Apan namugos gayod siya nga mao kadto. Sila miingon, “Iya kadtong anghel.”
16 But Peter continued knocking: and when they had opened the door, and saw him, they were astonished.
Apan nagpadayon sa pagpanuktok si Pedro, ug sa naabrehan na nila ang pultahan, nakita nila siya ug nahibulong.
17 But he, beckoning to them with the hand to hold their peace, declared to them how the Lord had brought him out of the prison. And he said, Go show these things to James, and to the brethren. And he departed, and went into another place.
Misinyas si Pedro kanila sa iyang kamot nga mohilom, ug gisultihan niya sila kung giunsa siya pagpagawas sa Ginoo sa bilanggoan. Siya miingon, “Ibalita kining mga butanga ngadto kang Santiago ug sa mga igsoon.” Unya mibiya siya ug miadto sa laing dapit.
18 Now as soon as it was day, there was no small stir among the soldiers, what was become of Peter.
Karon sa pagkabuntag, walay gamay nga kahinam sa mga sundalo, mahitungod sa nahitabo kang Pedro.
19 And when Herod had sought for him, and found him not, he examined the keepers, and commanded that they should be put to death. And he went down from Judaea to Caesarea, and there abode.
Pagkahuman ug pangita ni Herodes kaniya apan wala siya makaplagi, gipangutana niya ang mga guwardya ug nagmando kanila nga pamatyon. Unya milugsong siya gikan sa Judea ngadto sa Cesarea ug nagpuyo didto.
20 And Herod was highly displeased with them of Tyre and Sidon: but they came with one accord to him, and, having made Blastus the king’s chamberlain their friend, desired peace; because their country was nourished by the king’s country.
Karon nasuko pag-ayo si Herodes sa mga tawo sa Tiro ug Sidon. Sila miadto uban kaniya. Unya ilang gidani si Blastus, ang katabang sa hari, nga motabang kanila. Unya nangayo sila ug kalinaw, tungod kay ang ilang nasod nagdawat ug pagkaon gikan sa nasod sa hari.
21 And upon a set day Herod, arrayed in royal apparel, sat upon his throne, and made an oration to them.
Sa usa ka adlaw nga gitagana nagsuot si Herodes ug harianong bisti ug naglingkod siya sa trono; siya nakigpulong kanila.
22 And the people gave a shout, saying, It is the voice of a god, and not of a man.
Ang mga tawo naninggit, “Kini ang tingog sa usa ka dios, dili sa usa ka tawo!”
23 And immediately the angel of the Lord smote him, because he gave not God the glory: and he was eaten by worms, and died.
Diha-diha gihampak siya sa anghel sa Ginoo, tungod kay wala niya gihatag ang himaya sa Dios; siya gikaon sa mga ulod ug namatay.
24 But the word of God grew and multiplied.
Apan ang pulong sa Dios mitubo ug midaghan.
25 And Barnabas and Saul returned from Jerusalem, when they had fulfilled their ministry, and took with them John, whose surname was Mark.
Human ni Barnabas ug Saulo mahuman ang ilang tahas dito sa Jerusalem, sila mibalik; giuban nila si Juan, kansang apelyido Marcos.
