< 2 Corinthians 3 >

1 Do we begin again to commend ourselves? or need we, as some others, epistles of commendation to you, or letters of commendation from you?
Czy znowu zaczynamy polecać samych siebie? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, [listów] polecających do was albo od was?
2 Ye are our epistle written in our hearts, known and read by all men:
Naszym listem wy jesteście, napisanym w naszych sercach, znanym i czytanym przez wszystkich ludzi.
3 Forasmuch as ye are manifestly declared to be the epistle of Christ ministered by us, written not with ink, but with the Spirit of the living God; not on tables of stone, but on fleshly tables of the heart.
Gdyż wiadomo, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze posługiwanie, napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, lecz na żywych tablicach serc.
4 And such trust we have through Christ toward God:
A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu.
5 Not that we are sufficient by ourselves to think any thing as from ourselves; but our sufficiency is from God;
Nie żebyśmy sami z siebie byli w stanie pomyśleć coś jakby z samych siebie, lecz nasza możność jest z Boga.
6 Who also hath made us able ministers of the new testament; not of the letter, but of the spirit: for the letter killeth, but the spirit giveth life.
On też uczynił nas zdolnymi sługami nowego testamentu, nie litery, ale Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.
7 But if the ministration of death, written and engraven on stones, was glorious, so that the children of Israel could not steadfastly behold the face of Moses for the glory of his countenance; which glory was to be done away:
Lecz jeśli posługiwanie śmierci, wyryte literami na kamieniach, było pełne chwały, tak że synowie Izraela nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza, która miała przeminąć;
8 How shall not the ministration of the Spirit be more glorious?
To o ileż bardziej pełne chwały nie miałoby być posługiwanie Ducha?
9 For if the ministration of condemnation was glory, much more doth the ministration of righteousness exceed in glory.
Jeśli bowiem posługiwanie potępienia [było] pełne chwały, o ileż bardziej obfituje w chwałę posługiwanie sprawiedliwości.
10 For even that which was made glorious had no glory in this respect, by reason of the glory that excelleth.
To bowiem, co miało chwałę, nie miało chwały w porównaniu z tą przewyższającą chwałą.
11 For if that which was done away was glorious, much more that which remaineth is glorious.
Jeśli zaś to, co przemija, [było] pełne chwały, tym bardziej pełne chwały jest to, co trwa.
12 Seeing then that we have such hope, we use great plainness of speech:
Mając więc taką nadzieję, z całą otwartością mówimy;
13 And not as Moses, who put a veil over his face, that the children of Israel could not steadfastly look to the end of that which is abolished:
A nie jak Mojżesz, [który] kładł sobie na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie wpatrywali się w koniec tego, co miało przeminąć.
14 But their minds were blinded: for until this day the same veil remaineth untaken away in the reading of the old testament; which veil is done away in Christ.
Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dziś bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie.
15 But even to this day, when Moses is read, the veil is upon their heart.
I aż do dziś, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu.
16 Nevertheless when one shall turn to the Lord, the veil shall be taken away.
Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.
17 Now the Lord is that Spirit: and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność.
18 But we all, with unveiled face beholding as in a mirror the glory of the Lord, are changed into the same image from glory to glory, even as by the Spirit of the Lord.
Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, [jakby] w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.

< 2 Corinthians 3 >