Romans 9
1 I tell the truth in Christ. I do not lie, and my conscience bears witness with me in the Holy Spirit,
Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię, co mi poświadcza moje sumienie w Duchu Świętym;
2 that for me there is great sorrow and unceasing pain in my heart.
Że odczuwam wielki smutek i nieustający ból w moim sercu.
3 For I could wish that I myself would be cursed and set apart from Christ for the sake of my brothers, those of my own race according to the flesh.
Pragnąłbym bowiem sam być odłączony od Chrystusa za moich braci, za moich krewnych według ciała.
4 They are Israelites. They have adoption, the glory, the covenants, the gift of the law, the worship of God, and the promises.
Są to Izraelici, do których [należy] usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice;
5 Theirs are the ancestors from whom Christ has come with respect to the flesh—he who is God over all. May he be praised forever. Amen. (aiōn g165)
Do których należą ojcowie i z których według ciała [pochodzi] Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. (aiōn g165)
6 But it is not as though the promises of God have failed. For it is not everyone in Israel who truly belongs to Israel.
Lecz nie jest możliwe, żeby miało zawieść słowo Boże. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem.
7 Neither are all Abraham's descendants truly his children. But, “It is through Isaac that your descendants will be called.”
Nie wszyscy też przez to, że są potomstwem Abrahama, są dziećmi, ale [jest powiedziane]: W Izaaku będzie nazwane twoje potomstwo.
8 That is, the children of the flesh are not the children of God. But the children of the promise are regarded as descendants.
To znaczy, że nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy są uznane za potomstwo.
9 For this is the word of promise: “At this time I will come, and a son will be given to Sarah.”
Takie bowiem [jest] słowo obietnicy: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna.
10 Not only this, but after Rebekah also had conceived by one man, our father Isaac—
A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego [mężczyzny], naszego ojca Izaaka;
11 for the children were not yet born and had not yet done anything good or bad, so that the purpose of God according to choice might stand, not because of actions, but because of him who calls—
Gdy [dzieci] jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje;
12 it was said to her, “The older will serve the younger.”
Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu;
13 It is just as had been written: “Jacob I loved, but Esau I hated.”
Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
14 What then will we say? Is there unrighteousness with God? May it never be.
Cóż więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Nie daj Boże!
15 For he says to Moses, “I will have mercy on whom I will have mercy, and I will have compassion on whom I will have compassion.”
Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.
16 So then, it is not because of him who wills, nor because of him who runs, but because of God, who shows mercy.
A więc nie [zależy to] od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
17 For the scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I raised you up, so that I might demonstrate my power in you, and so that my name might be proclaimed in all the earth.”
Pismo bowiem mówi do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie swoją moc i żeby moje imię było głoszone po całej ziemi.
18 So then, God has mercy on whom he wishes, and whom he wishes, he makes stubborn.
A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
19 You will say then to me, “Why does he still find fault? For who has ever withstood his will?”
Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego woli?
20 On the contrary, man, who are you who answers against God? Will what has been molded say to the one who molds it, “Why did you make me this way?”
Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane [może] powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
21 Does the potter not have the right over the clay to make from the same lump a container for special use, and another container for daily use?
Czy garncarz nie ma władzy [nad] gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do [użytku] zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego?
22 What if God, who is willing to show his wrath and to make his power known, endured with much patience containers of wrath prepared for destruction?
A [cóż], jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
23 What if he did this in order that he might make known the riches of his glory upon containers of mercy, which he had previously prepared for glory?
I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które [wcześniej] przygotował ku chwale;
24 What if he did this also for us, whom he also called, not only from among the Jews, but also from among the Gentiles?
[To znaczy] nas, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan?
25 As he says also in Hosea: “I will call my people who were not my people, and her beloved who was not beloved.
Jak też u Ozeasza mówi: Lud, który nie był mój, nazwę moim ludem, a tę, która nie była umiłowana, [nazwę] umiłowaną.
26 Then it will be that where it was said to them, 'You are not my people,' there they will be called 'sons of the living God.'”
I stanie się [tak], że w miejscu, gdzie im mówiono: Wy nie [jesteście] moim ludem, tam będą nazwani synami Boga żywego.
27 Isaiah cries out concerning Israel, “Though the number of the children of Israel were as the sand of the sea, it will be a remnant that will be saved,
A Izajasz woła o Izraelu: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, resztka będzie ocalona.
28 for the Lord will carry out his sentence on the earth, completely and without delay.”
Zakończy bowiem dzieło i skróci je w sprawiedliwości. Istotnie, skróci Pan dzieło na ziemi.
29 As Isaiah had said previously, “If the Lord of hosts had not left us descendants, we would be like Sodom, and we would have become like Gomorrah.”
Jak i przedtem powiedział Izajasz: Gdyby Pan zastępów nie zostawił nam potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory.
30 What will we say then? That the Gentiles, who were not pursuing righteousness, obtained righteousness, the righteousness by faith.
Cóż więc powiemy? To, że poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości – sprawiedliwości, która jest z wiary.
31 But Israel, who did pursue a law of righteousness, did not arrive at it.
Izrael zaś, zabiegając o prawo sprawiedliwości, nie doszedł do prawa sprawiedliwości.
32 Why not? Because they did not pursue it by faith, but by works. They stumbled over the stone of stumbling,
Dlaczego? Ponieważ [o nie zabiegali] nie z wiary, ale jakby [było] z uczynków prawa. Potknęli się bowiem o kamień potknięcia;
33 as it has been written, “Look, I am laying in Zion a stone of stumbling and a rock of offense. He who believes in it will not be ashamed.”
Jak jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia, a każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
