Romans 9
1 I tell the truth in Christ. I do not lie, and my conscience bears witness with me in the Holy Spirit,
Prawdę mówię w Chrystusie, a nie kłamię, w czem mi poświadcza sumienie moje przez Ducha Świętego:
2 that for me there is great sorrow and unceasing pain in my heart.
Że mam wielki smutek i nieustawający ból w sercu mojem.
3 For I could wish that I myself would be cursed and set apart from Christ for the sake of my brothers, those of my own race according to the flesh.
Albowiem żądałbym sam, abym się stał odłączonym od Chrystusa za braci moich, za pokrewnych moich według ciała.
4 They are Israelites. They have adoption, the glory, the covenants, the gift of the law, the worship of God, and the promises.
Którzy są Izraelczycy, których jest przysposobienie synowskie i chwała, i przymierza, i zakonu danie, i służba Boża, i obietnice;
5 Theirs are the ancestors from whom Christ has come with respect to the flesh—he who is God over all. May he be praised forever. Amen. (aiōn g165)
Których są ojcowie i z których poszedł Chrystus ile według ciała, który jest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen. (aiōn g165)
6 But it is not as though the promises of God have failed. For it is not everyone in Israel who truly belongs to Israel.
Lecz nie można, żeby miało upaść słowo Boże; albowiem nie wszyscy, którzy są z Izraela, są Izraelem;
7 Neither are all Abraham's descendants truly his children. But, “It is through Isaac that your descendants will be called.”
Ani iż są nasieniem Abrahamowem, wszyscy są dziećmi; ale rzeczono: W Izaaku będzie tobie nazwane nasienie;
8 That is, the children of the flesh are not the children of God. But the children of the promise are regarded as descendants.
To jest, nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi; ale dzieci obietnicy bywają w nasienie policzone.
9 For this is the word of promise: “At this time I will come, and a son will be given to Sarah.”
Albowiem obietnicy słowo to jest: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna;
10 Not only this, but after Rebekah also had conceived by one man, our father Isaac—
A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy z jednego ojca naszego Izaaka brzemienną została.
11 for the children were not yet born and had not yet done anything good or bad, so that the purpose of God according to choice might stand, not because of actions, but because of him who calls—
Gdy się jeszcze były dziatki nie narodziły, ani co dobrego albo złego uczyniły, aby się ostało postanowienie Boże według wybrania, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje,
12 it was said to her, “The older will serve the younger.”
Rzeczono jej, że większy będzie służył mniejszemu;
13 It is just as had been written: “Jacob I loved, but Esau I hated.”
Jako napisano: Jakóbam umiłował, alem Ezawa miał w nienawiści.
14 What then will we say? Is there unrighteousness with God? May it never be.
Cóż tedy rzeczemy? Jestże niesprawiedliwość u Boga? Nie daj tego Boże!
15 For he says to Moses, “I will have mercy on whom I will have mercy, and I will have compassion on whom I will have compassion.”
Albowiem do Mojżesza mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję; a zlituję się, nad kim się zlituję.
16 So then, it is not because of him who wills, nor because of him who runs, but because of God, who shows mercy.
A przetoż nie zależy na tym co chce, ani na tym, co bieży, ale na Bogu, który się zmiłowywa.
17 For the scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I raised you up, so that I might demonstrate my power in you, and so that my name might be proclaimed in all the earth.”
Albowiem mówi Pismo do Faraona: Na tom cię samo wzbudził, abym okazał moc moję na tobie, a iżby opowiadane było imię moje po wszystkiej ziemi.
18 So then, God has mercy on whom he wishes, and whom he wishes, he makes stubborn.
A tak nad kim chce, zmiłowywa się, a kogo chce, zatwardza.
19 You will say then to me, “Why does he still find fault? For who has ever withstood his will?”
Ale mi rzeczesz: Przeczże się jeszcze uskarża? bo któż się sprzeciwił woli jego?
20 On the contrary, man, who are you who answers against God? Will what has been molded say to the one who molds it, “Why did you make me this way?”
I owszem, o człowiecze! któżeś ty jest, który spór wiedziesz z Bogiem? Izali lepianka rzecze lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?
21 Does the potter not have the right over the clay to make from the same lump a container for special use, and another container for daily use?
Izali nie ma mocy garncarz nad gliną, żeby z tejże gliny uczynił jedno naczynie ku uczciwości, a drugie ku zelżywości?
22 What if God, who is willing to show his wrath and to make his power known, endured with much patience containers of wrath prepared for destruction?
A jeźliż Bóg chcąc okazać gniew i znajomą uczynić możność swoję, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu na zginienie zgotowane,
23 What if he did this in order that he might make known the riches of his glory upon containers of mercy, which he had previously prepared for glory?
A iżby znajome uczynił bogactwo chwały swojej nad naczyniem miłosierdzia, które zgotował ku chwale;
24 What if he did this also for us, whom he also called, not only from among the Jews, but also from among the Gentiles?
Których i powołał, to jest nas, nie tylko z Żydów, ale i z poganów.
25 As he says also in Hosea: “I will call my people who were not my people, and her beloved who was not beloved.
Jako też u Ozeasza mówi: Nazwię lud, który nie był moim, ludem moim, a onę, która nie była umiłowaną, nazwię umiłowaną.
26 Then it will be that where it was said to them, 'You are not my people,' there they will be called 'sons of the living God.'”
I stanie się, że na tem miejscu, gdzie im mawiano: Nie jesteście wy ludem moim, tam nazwani będą synami Boga żywego.
27 Isaiah cries out concerning Israel, “Though the number of the children of Israel were as the sand of the sea, it will be a remnant that will be saved,
A Izajasz woła nad Izraelem, mówiąc: Choćby liczba synów Izraelskich była jako piasek morski, ostatki zachowane będą.
28 for the Lord will carry out his sentence on the earth, completely and without delay.”
Albowiem sprawę skończy i skróci w sprawiedliwości; sprawę zaiste skróconą uczyni Pan na ziemi.
29 As Isaiah had said previously, “If the Lord of hosts had not left us descendants, we would be like Sodom, and we would have become like Gomorrah.”
I jako przedtem powiedział Izajasz: By nam był Pan zastępów nie zostawił nasienia, bylibyśmy się stali jako Sodoma i Gomorze bylibyśmy podobni.
30 What will we say then? That the Gentiles, who were not pursuing righteousness, obtained righteousness, the righteousness by faith.
Cóż tedy rzeczemy? To, iż poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości, a sprawiedliwości, która jest z wiary.
31 But Israel, who did pursue a law of righteousness, did not arrive at it.
A Izrael szukając zakonu sprawiedliwości, nie doszedł zakonu sprawiedliwości.
32 Why not? Because they did not pursue it by faith, but by works. They stumbled over the stone of stumbling,
Dlaczegoż? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków zakonu jej szukali; albowiem się obrazili o kamień obrażenia,
33 as it has been written, “Look, I am laying in Zion a stone of stumbling and a rock of offense. He who believes in it will not be ashamed.”
Jako napisano: Oto kładę w Syonie kamień obrażenia i opokę otrącenia, a wszelki, który w niego wierzy, nie będzie pohańbiony.
