Psalms 79

1 A psalm of Asaph. God, foreign nations have come into your inheritance; they have defiled your holy temple; they have turned Jerusalem into a heap of ruins.

مزمور آساف. ای خدا، قومهای خدانشناس، سرزمین قوم برگزیدهٔ تو را تسخیر نمودند؛ خانهٔ مقدّس تو را بی‌حرمت کردند و شهر اورشلیم را خراب نمودند.

2 They have given the dead bodies of your servants as food to the birds of the skies, the bodies of your faithful people to the beasts of the earth.

جنازه‌های بندگانت را خوراک پرندگان و جانوران ساختند.

3 They have shed their blood like water around Jerusalem, and there was none to bury them.

خون آنها را مانند آب در اطراف اورشلیم جاری کردند؛ کسی باقی نماند تا آنها را دفن کند.

4 We have become a reproach for our neighbors, mocking and derision to those who are around us.

ای خدا، نزد قومهای اطراف رسوا و مایهٔ ریشخند شده‌ایم.

5 How long, Yahweh? Will you stay angry forever? How long will your jealous anger burn like fire?

خداوندا، تا به کی بر ما خشمگین خواهی بود؟ آیا آتش خشم تو تا به ابد بر سر ما زبانه خواهد کشید؟

6 Pour out your wrath on the nations that do not know you and on the kingdoms that do not call upon your name.

خدایا، خشم خود را بر سرزمینها و قومهایی که تو را نمی‌شناسند و عبادت نمی‌کنند، بریز.

7 For they have devoured Jacob and destroyed his villages.

همین قومها بودند که دست به کشتار قوم تو زدند و خانه‌هایشان را خراب نمودند.

8 Do not hold the sins of our forefathers against us; may your merciful actions come to us, for we are very low.

ای خدا، ما را به سبب گناهانی که اجدادمان مرتکب شده‌اند مجازات نکن. بر ما رحم فرما، زیرا بسیار دردمندیم.

9 Help us, God of our salvation, for the sake of the glory of your name; save us and forgive our sins for your name's sake.

ای خدایی که نجا‌ت‌دهندۀ ما هستی، به خاطر حرمت نام خودت ما را یاری فرما؛ ما را نجات ده و گناهان ما را بیامرز.

10 Why should the nations say, “Where is their God?” May the blood of your servants that was shed be avenged on the nations before our eyes.

چرا قومهای خدانشناس بگویند: «خدای ایشان کجاست؟» ای خدا، بگذار با چشمان خود ببینیم که تو انتقام خون بندگانت را از دشمنان می‌گیری.

11 May the groans of the prisoners come before you; with the greatness of your power keep the children of death alive.

خداوندا، نالهٔ اسیران را بشنو و با دست توانای خود آنانی را که محکوم به مرگ هستند، برهان.

12 Pay back into the laps of our neighboring countries seven times as much as the insults with which they have insulted you, Lord.

از قومهای مجاور ما، به سبب بی‌حرمتی‌ای که نسبت به تو روا داشته‌اند، هفت برابر شدیدتر انتقام بگیر.

13 So we your people and sheep of your pasture will give you thanks forever. We will tell your praises to all generations.

آنگاه ما که قوم برگزیده و گوسفندان گلهٔ تو هستیم، تو را تا به ابد شکر خواهیم گفت و تمام نسلهای آیندهٔ ما تو را ستایش خواهند کرد.