Psalms 78
1 A maschil of Asaph. Hear my teaching, my people, listen to the words of my mouth.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 I will open my mouth in parables; I will sing about hidden things about the past.
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 These are things that we have heard and learned, things that our ancestors have told us.
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 We will not keep them from their descendants. We will tell the next generation about the praiseworthy deeds of Yahweh, his strength, and the wonders that he has done.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 For he established covenant decrees in Jacob and appointed a law in Israel. He commanded our ancestors that they were to teach them to their children.
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 He commanded this so that the generation to come might know his decrees, the children not yet born, who should tell them in turn to their own children.
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 Then they would place their hope in God and not forget his deeds but keep his commandments.
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 Then they would not be like their ancestors, who were a stubborn and rebellious generation, a generation whose hearts were not right, and whose spirits were not committed and faithful to God.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 The Ephraimites were armed with bows, but they turned back on the day of battle.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 They did not keep the covenant with God, and they refused to obey his law.
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 They forgot his deeds, the wonderful things that he had shown them.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 They forgot the marvelous things he did in the sight of their ancestors in the land of Egypt, in the land of Zoan.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 He divided the sea and led them across it; he made the waters to stand like walls.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 In the daytime he led them with a cloud and all the night with the light of fire.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 He split the rocks in the wilderness, and he gave them water abundantly, enough to fill the depths of the sea.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 He made streams flow out of the rock and made the water flow like rivers.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Yet they continued to sin against him, rebelling against the Most High in the wilderness.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 They challenged God in their hearts by asking for food to satisfy their appetites.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 They spoke against God; they said, “Can God really lay out a table for us in the wilderness?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 See, when he struck the rock, waters gushed out and streams overflowed. But can he give bread also? Will he provide meat for his people?”
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 When Yahweh heard this, he was angry; so his fire burned against Jacob, and his anger attacked Israel,
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 because they did not believe in God and did not trust in his salvation.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Yet he commanded the skies above and opened the doors of the sky.
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 He rained down manna for them to eat, and gave them the grain from heaven.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 People ate the bread of angels. He sent them food in abundance.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 He caused the east wind to blow in the sky, and by his power he guided the south wind.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 He rained down meat on them like dust, birds as numerous as the sands of the sea.
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 They fell in the middle of their camp, all around their tents.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 So they ate and were full. He gave them what they craved.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 But they had not yet filled up; their food was still in their mouths.
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 Then God's anger attacked them and killed the strongest of them. He brought down the young men of Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 Despite this, they continued to sin and did not believe his wonderful deeds.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Therefore God cut short their days; their years were filled with terror.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 Whenever God afflicted them, they would start to seek him, and they would return and look earnestly for him.
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 They would call to mind that God was their rock and that the Most High God was their rescuer.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 But they would flatter him with their mouth and lie to him with their words.
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 For their hearts were not firmly fixed on him, and they were not faithful to his covenant.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 Yet he, being merciful, forgave their iniquity and did not destroy them. Yes, many times he held back his anger and did not stir up all his wrath.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 He called to mind that they were made of flesh, a wind that passes away and does not return.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 How often they rebelled against him in the wilderness and grieved him in the barren regions!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Again and again they challenged God and offended the Holy One of Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 They did not think about his power, how he had rescued them from the enemy
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 when he performed his terrifying signs in Egypt and his wonders in the region of Zoan.
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 He turned the Egyptians' rivers to blood so that they could not drink from their streams.
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 He sent swarms of flies that devoured them and frogs that overran their land.
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 He gave their crops to the grasshopper and their labor to the locust.
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 He destroyed their vines with hail and their sycamore trees with more hail.
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 He rained hail on their cattle and hurled lightning bolts at their livestock.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 The fierceness of his anger lashed out against them. He sent wrath, fury, and trouble like agents who bring disaster.
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 He leveled a path for his anger; he did not spare them from death but gave them over to the plague.
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 He killed all the firstborn in Egypt, the firstborn of their strength in the tents of Ham.
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 He led his own people out like sheep and guided them through the wilderness like a flock.
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 He led them secure and unafraid, but the sea overwhelmed their enemies.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 Then he brought them to the border of his holy land, to this mountain that his right hand acquired.
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 He drove out the nations from before them and assigned them their inheritance. He settled the tribes of Israel in their tents.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Yet they challenged and defied the Most High God and did not keep his solemn commands.
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 They were unfaithful and acted treacherously like their fathers; they were as undependable as a faulty bow.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 For they made him angry with their high places and provoked him to jealous anger with their idols.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 When God heard this, he was angry and completely rejected Israel.
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 He abandoned the sanctuary of Shiloh, the tent where he had lived among people.
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 He allowed his strength to be captured and gave his glory into the enemy's hand.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 He handed his people over to the sword, and he was angry with his heritage.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Fire devoured their young men, and their young women had no wedding songs.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Their priests fell by the sword, and their widows could not weep.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Then the Lord awakened as one from sleep, like a warrior who shouts because of wine.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 He drove his adversaries back; he put them to everlasting shame.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 He rejected the tent of Joseph, and he did not chose the tribe of Ephraim.
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 He chose the tribe of Judah and Mount Zion that he loved.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 He built his sanctuary like the heavens, like the earth that he has established forever.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 He chose David, his servant, and took him from the sheepfolds.
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 He took him from following the ewes with their young, and he brought him to be shepherd of Jacob, his people, and of Israel, his heritage.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 David shepherded them with the integrity of his heart, and he guided them with the skill of his hands.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
