Psalms 77
1 For the chief musician; after the manner of Jeduthun. A psalm of Asaph. I will call out with my voice to God; I will call with my voice to God, and my God will hear me.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 In the day of my trouble I sought the Lord; at night I stretched my hands out, and they would not become tired. My soul refused to be comforted.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 I thought of God as I groaned; I thought about him as I grew faint. (Selah)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 You held my eyes open; I was too troubled to speak.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 I thought about the days of old, about times long past.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 During the night I called to mind the song I once sang. I thought carefully and tried to understand what had happened.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Will the Lord reject me forever? Will he never again show me favor?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Was his covenant faithfulness gone forever? Had his promise failed forever?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Had God forgotten to be gracious? Had his anger shut off his compassion? (Selah)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 I said, “This is my sorrow: the changing of the right hand of the Most High toward us.”
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 But I will call to mind your deeds, Yahweh; I will think about your wonderful deeds of old.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 I will ponder all your deeds and will reflect on them.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Your way, God, is holy; what god compares to our great God?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 You are the God who does wonders; you have revealed your strength among the peoples.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 You gave your people victory by your great power— the descendants of Jacob and Joseph. (Selah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 The waters saw you, God; the waters saw you, and they were afraid; the depths trembled.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 The clouds poured down water; the cloudy skies gave voice; your arrows flew about.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 Your thunderous voice was heard in the wind; the lightning lit up the world; the earth trembled and shook.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Your path went through the sea and your way through the surging waters, but your footprints were not seen.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 You led your people like a flock by the hand of Moses and Aaron.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
