Psalms 105
1 Give thanks to Yahweh, call on his name; make known his deeds among the nations.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing to him, sing praises to him; speak of all his marvelous deeds.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Boast in his holy name; let the heart of those who seek Yahweh rejoice.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Seek Yahweh and his strength; seek his presence continually.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Recall the marvelous things he has done, his miracles and the decrees from his mouth,
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 you descendants of Abraham his servant, you people of Jacob, his chosen ones.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is Yahweh, our God. His decrees are on all the earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He keeps in mind his covenant forever, the word that he commanded for a thousand generations.
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 He calls to mind the covenant that he made with Abraham and his oath to Isaac.
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 This is what he confirmed to Jacob as a statute and to Israel as an everlasting covenant.
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 He said, “I will give you the land of Canaan as your share of your inheritance.”
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 He said this when they were only few in number, so very few, and were strangers in the land.
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 They went from nation to nation and from one kingdom to another.
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He did not allow anyone to oppress them; he rebuked kings for their sakes.
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 He said, “Do not touch my anointed ones, and do not harm my prophets.”
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 He called for a famine on the land; he cut off the whole supply of bread.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man ahead of them; Joseph was sold as a servant.
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 His feet were bound by shackles; on his neck was put an iron collar,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 until what he had said came to pass. The word of Yahweh tested him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent servants to release him; the ruler of the people set him free.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He put him in charge of his house as ruler of all his possessions
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 to instruct his princes as he wished and to teach his elders wisdom.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Then Israel came into Egypt, and Jacob lived for a time in the land of Ham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 Yahweh made his people fruitful, and made them stronger than their enemies.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He caused their enemies to hate his people, to mistreat his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent Moses, his servant, and Aaron, whom he had chosen.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 They performed his signs among the Egyptians, his wonders in the land of Ham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent darkness and made that land dark, but its people did not obey his commands.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their water into blood and killed their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land swarmed with frogs, even in the rooms of their rulers.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spoke, and swarms of flies and gnats came throughout their country.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He turned their rain into hail, with fire flaming on their land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 He destroyed their vines and fig trees; he broke the trees of their country.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spoke, and the locusts came, so many locusts.
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 The locusts ate up all of the vegetation in their land; They ate up all the crops of the ground.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 He killed every firstborn in their land, the firstfruits of all their strength.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 He brought the Israelites out with silver and gold; none of his tribes stumbled on the way.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt was glad when they went away, for the Egyptians were afraid of them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread a cloud for a covering and made a fire to light up the night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 The Israelites asked for food, and he brought quail and satisfied them with bread from heaven.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He split the rock, and waters gushed from it; they flowed in the wilderness like a river.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he called to mind his holy promise that he made to Abraham his servant.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 He led his people out with joy, his chosen with shouts of triumph.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 He gave them the lands of the nations; they took possession of the wealth of the peoples
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 so that they might keep his statutes and obey his laws. Praise Yahweh.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
