Lamentations 5
1 Remember, Yahweh, what has happened to us; look and see our disgrace.
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 Our inheritance has been turned over to strangers; our houses to foreigners.
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 We have become orphans, the fatherless, and our mothers are like widows.
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 We must pay silver for the water we drink, and we must pay silver to get our own wood.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 Those who are coming after us are close behind us; we are weary and we can find no rest.
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 We have given ourselves to Egypt and to Assyria to get enough food.
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Our fathers sinned, and they are no more, and we bear their iniquities.
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Slaves rule over us, and there is no one to deliver us from their hand.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 We get our bread only by risking our lives, because of the sword in the wilderness.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Our skin has grown as hot as an oven because of the burning heat of hunger.
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 Women are raped in Zion, and virgins in the cities of Judah.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Princes are hung up by their own hands, and no honor is shown to the elders.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 Young men are forced to grind grain with a millstone, and boys stagger under heavy loads of wood.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 The elders have left the city gate, and the young men have left their music.
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 The joy of our heart has ceased and our dancing has turned into mourning.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 The crown has fallen from our head; woe to us, for we have sinned!
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 For this our heart has become sick, for these things our eyes grow dim
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 for Mount Zion lies desolate, with jackals prowling over it.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 But you, Yahweh, reign forever, and you will sit upon your throne from generation to generation.
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Why do you forget us forever? Why do you forsake us for so many days?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Restore us to yourself, Yahweh, and we will be restored. Renew our days as they were long ago—
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 unless you have utterly rejected us and you are angry with us beyond measure.
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
