John 11
1 Now a certain man named Lazarus was sick. He was from Bethany, the village of Mary and her sister Martha.
Karon adunay usa ka tawo nga ginganlan ug Lazaro nga nagsakit. Siya gikan sa Betania, ang baryo ni Maria ug sa iyang igsoon nga si Marta.
2 It was Mary who anointed the Lord with myrrh and wiped his feet with her hair, whose brother Lazarus was sick.
Si Maria mao ang nagdihog sa Ginoo ug mira ug nagpahid sa tiil uban sa iyang buhok, ang iyang igsoon nga si Lazaro nagsakit.
3 The sisters then sent for Jesus, saying, “Lord, see, he whom you love is sick.”
Ang managsoong babaye nagpadala ngadto kang Jesus, nga nag-ingon, “Ginoo, tan-awa, ang imong hinigugma nagsakit.”
4 When Jesus heard it, he said, “This sickness is not to death, but instead it is for the glory of God so that the Son of God may be glorified by it.”
Sa dihang si Jesus nakadungog niini, siya miingon, “Kining sakita dili alang sa kamatayon, apan alang hinuon kini sa kahimayaan sa Dios aron nga ang Anak sa Dios mahimaya pinaagi niini.”
5 Now Jesus loved Martha and her sister and Lazarus.
Karon gihigugma ni Jesus si Marta ug ang iyang igsoon nga babaye ug si Lazaro.
6 So when he heard that Lazarus was sick, Jesus stayed two more days in the place where he was.
Busa sa dihang nadungog niya nga si Lazaro nagsakit, si Jesus nagpabilin pa ug duha ka adlaw sa dapit kung asa siya.
7 Then after this, he said to the disciples, “Let us go to Judea again.”
Unya human niini, siya miingon sa mga disipulo, “Mangadto kita sa Judea pag-usab.”
8 The disciples said to him, “Rabbi, right now the Jews are trying to stone you, and you are going back there again?”
Ang mga disipulo miingon kaniya, “Rabbi, sa pagkakaron ang mga Judio nagasulay sa pagbato kanimo, ug buot gihapon ka mobalik pag-usab didto?”
9 Jesus answered, “Are there not twelve hours of light in a day? If someone walks in the daytime, he will not stumble, because he sees by the light of this world.
Si Jesus mitubag, “Dili ba dose ka oras ang usa ka adlaw? Kung adunay usa nga molakaw panahon sa adlaw, siya dili mapandol, tungod kay siya makakita pinaagi sa kahayag niining kalibotan.
10 However, if he walks at night, he will stumble because the light is not in him.”
Apan, kung siya molakaw sa kangitngit, siya mapandol tungod kay wala kaniya ang kahayag.
11 He said these things, and after these things, he said to them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I am going so that I may wake him out of sleep.”
Siya misulti niining mga butanga, ug human niining mga butanga, siya miingon kanila, “Ang atong higala nga si Lazaro natulog, apan ako moadto aron nga ako siyang pukawon sa pagkatulog.”
12 The disciples therefore said to him, “Lord, if he has fallen asleep, he will recover.”
Busa ang mga disipulo miingon kaniya, “Ginoo, kung natulog lang siya, siya maulian.”
13 Now Jesus had spoken of his death, but they thought that he was speaking about the sleep of resting.
Karon si Jesus naghisgot sa iyang kamatayon, apan sila naghunahuna nga siya naghisgot mahitungod sa pagpahulay nga pagkatulog.
14 Then Jesus said to them plainly, “Lazarus is dead.
Unya si Jesus miingon kanila sa klaro, “Patay na si Lazaro.
15 I am glad, for your sakes, that I was not there so that you may believe. Let us go to him.”
Ako nalipay, alang sa inyong kaayohan, nga ako wala didto aron kamo motuo. Mangadto kita kaniya.”
16 Thomas, who was called Didymus, said to his fellow disciples, “Let us also go so that we may die with Jesus.”
Si Tomas, nga gitawag nga Didymus, miingon sa iyang kauban nga mga disipulo, “Mangadto usab kita aron nga mamatay kita uban kang Jesus.”
17 When Jesus came, he found that Lazarus had already been in the tomb for four days.
Sa dihang miabot si Jesus, nasayran niya nga si Lazaro gilubong upat na kaadlaw ang milabay.
18 Now Bethany was near Jerusalem, about fifteen stadia away.
Ang Betania duol sa Jerusalem, 15 ka estadya ang gilay-on.
19 Many of the Jews had come to Martha and Mary, to comfort them about their brother.
Daghan ang mga Judio nga miadto kang Marta ug kang Maria, alang sa paghupay kanila mahitungod sa ilang igsoon.
20 Then Martha, when she heard that Jesus was coming, went to meet him, but Mary was sitting in the house.
Unya si Marta, sa dihang nakadungog siya nga si Jesus moabot, miadto aron sa pagpakigkita kaniya, apan si Maria naglingkod didto sa balay.
21 Martha then said to Jesus, “Lord, if you had been here, my brother would not have died.
Unya si Marta miingon kang Jesus, “Ginoo, kung ania ka pa unta dinhi, ang akong igsoon dili unta namatay.
22 Even now, I know that whatever you ask from God, he will give to you.”
Bisan karon, ako nasayod nga bisan unsa nga imong pangayuon gikan sa Dios, iyang igahatag kanimo.”
23 Jesus said to her, “Your brother will rise again.”
Si Jesus miingon kaniya, “Ang imong igsoon mabuhi pag-usab.”
24 Martha said to him, “I know that he will rise again in the resurrection on the last day.”
Si Marta miingon kaniya, “Ako nasayod nga siya mabuhi pag-usab panahon sa pagbanhaw sa kataposang adlaw.”
25 Jesus said to her, “I am the resurrection and the life; he who believes in me, even if he dies, will live;
Si Jesus miingon kaniya, “Ako ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi; siya nga nagatuo kanako, bisan pa kung siya mamatay, mabuhi;
ug si bisan kinsa nga buhi ug motuo kanako dili gayod mamatay. Nagatuo kaba niini?” (aiōn g165)
27 She said to him, “Yes, Lord, I believe that you are the Christ, the Son of God, who is coming into the world.”
Siya miingon ngadto kaniya, “Oo, Ginoo, nagtuo ako nga ikaw ang Cristo, ang Anak sa Dios, nga moabot sa kalibotan.”
28 When she had said this, she went away and called her sister Mary privately. She said, “The Teacher is here and is calling for you.”
Sa dihang siya miingon niini, siya mipalayo ug gitawag ang iyang igsoon nga si Maria sa tago. Siya miingon, “Ang magtutudlo ania ug siya nagtawag kanimo.”
29 When she heard this, she got up quickly and went to him.
Sa dihang nadungog niya kini, siya mitindog dayon ug miadto kaniya.
30 Now Jesus had not yet come into the village but was still in the place where Martha had met him.
Karon wala pa moadto si Jesus sa baryo apan anaa pa gihapon diin si Marta nakigkita kaniya.
31 So when the Jews, who were with her in the house and who were comforting her, saw Mary getting up quickly and going out, they followed her, thinking that she was going to the tomb to weep there.
Busa sa dihang ang mga Judio, nga uban kaniya sa iyang balay ug kadtong naghupay kaniya, nakakita kang Maria nga nagdali ug tindog ug migawas, sila misunod kaniya, nga naghunahuna nga moadto siya sa lubong aron magbakho didto.
32 When Mary came to the place where Jesus was and saw him, she fell down at his feet and said to him, “Lord, if you had been here, my brother would not have died.”
Unya sa dihang si Maria, miabot ug nakakita kang Jesus, miluhod siya sa iyang tiilan ug miingon kaniya, “Ginoo, kung ania ka pa unta dinhi, dili unta mamatay ang akong igsoon.”
33 When Jesus saw her weeping, and the Jews who came with her also weeping, he was deeply moved in his spirit and was troubled;
Sa dihang nakita siya ni Jesus nga naghilak, ug ang mga Judio nga mikuyog kaniya naghilak usab, natandog pag-ayo ang iyang espiritu ug nabalaka;
34 he said, “Where have you laid him?” They said to him, “Lord, come and see.”
siya miingon, “Asa ninyo siya gibutang?” Sila miingon kaniya, “Ginoo, anhi ug tan-awa.”
35 Jesus wept.
Mihilak si Jesus.
36 Then the Jews said, “See how much he loved Lazarus!”
Unya ang mga Judio miingon, “Tan-awa unsa kadako ang iyang paghigugma kang Lazaro!”
37 But some of them said, “Could not this man, who opened the eyes of a blind man, also have made this man not die?”
Apan ang pipila kanila miingon, “Dili ba kining tawhana nga maoy nag-abli sa mga mata sa usa ka buta nga tawo, makahimo usab niining tawhana nga dili mamatay?”
38 Then Jesus again, being deeply moved in himself, went to the tomb. Now it was a cave, and a stone lay against it.
Unya si Jesus usab, natandog pag-ayo ang iyang kaugalingon, miadto sa lubnganan. Usa kini ka langob, ug usa ka bato ang nakaali niini.
39 Jesus said, “Take away the stone.” Martha, the sister of Lazarus, the one who had died, said to Jesus, “Lord, by this time the body will be decaying, for he has been dead for four days.”
Si Jesus miingon, “Kuhaa kanang bato.” Si Marta, nga igsoon ni Lazaro, nga namatay, miingon kang Jesus, “Ginoo, niining higayona ang lawas nalata na, kay siya upat naman kaadlaw nga namatay.”
40 Jesus said to her, “Did I not say to you that, if you believed, you would see the glory of God?”
Si Jesus miingon kaniya, “Wala ba ako nag-ingon kanimo nga, kung ikaw motuo, ikaw makakita sa himaya sa Dios?”
41 So they took away the stone. Jesus lifted up his eyes and said, “Father, I thank you that you listened to me.
Busa ilang gikuha ang bato. Naghangad si Jesus ug miingon, “Amahan, ako nagpasalamat kanimo nga ikaw naminaw kanako.
42 I knew that you always listen to me, but it is because of the crowd that is standing around me that I said this, so that they may believe that you have sent me.”
Ako nasayod nga ikaw kanunay gayod nagapaminaw kanako, apan tungod ug alang sa mga panon nga nagtindog palibot kanako nga ako maga-ingon niini, aron nga sila motuo nga ikaw nagpadala kanako.”
43 After he had said this, he cried out with a loud voice, “Lazarus, come out!”
Human kini niya gisulti, misinggit siya uban ang kusog nga tingog, “Lazaro, gawas!”
44 The dead man came out; his feet and hands were bound with cloths, and his face was bound about with a cloth. Jesus said to them, “Untie him and let him go.”
Ang patay nga tawo migawas; ang iyang mga tiil ug mga kamot nagapos sa panapton, ang iyang nawong halos naputos ug panapton. Si Jesus miingon kanila, “Badbari ug palakawa siya.”
45 Then many of the Jews who came to Mary and saw what Jesus did, believed in him.
Unya daghan sa mga Judio nga miadto kang Maria ug nakakita kung unsa ang gibuhat ni Jesus, mituo kaniya;
46 But some of them went away to the Pharisees and told them the things that Jesus had done.
apan ang pipila kanila miadto sa mga Pariseo ug nag-ingon kanila sa mga butang nga gibuhat ni Jesus.
47 Then the chief priests and the Pharisees gathered the council together and said, “What will we do? This man does many signs.
Unya ang pangulong pari ug ang mga Pariseo gitigom ang konseho ug miingon, “Unsa ang atong pagabuhaton?” Kining tawhana daghan na ang gibuhat nga mga timaan.
48 If we leave him alone like this, all will believe in him; the Romans will come and take away both our place and our nation.”
Kung ato siyang pasagdan sama niini, ang tanan motuo kaniya; ang mga Romano moanhi ug ilugon ang atong dapit ug ang atong nasod.”
49 However, a certain man among them, Caiaphas, who was high priest that year, said to them, “You know nothing.
Bisan pa niini, ang usa ka tawo sa ilang taliwala, si Caiafas, ang labaw nga pari niadto nga tuig, miingon kanila, “Wala kamoy nasayran.
50 You do not consider that it is better for you that one man dies for the people than that the whole nation perishes.”
Wala ninyo gihunahuna nga kini mas maayo alang kaninyo nga ang usa ka tawo mamatay alang sa katawhan kaysa ang tibuok nga nasod mahanaw.”
51 Now this he said not from himself. Instead, being high priest that year, he prophesied that Jesus should die for the nation;
Karon nagsulti siya niini dili gikan sa iyang kaugalingon. Hinuon, ingon nga labaw'ng pari niadtong tuiga, iyang gitagna nga si Jesus mamatay alang sa nasod;
52 and not only for the nation, but so that the children of God who are scattered would be gathered together into one.
ug dili lamang alang sa nasod, apan aron nga ang mga anak sa Dios nga nagkatibulaag kinahanglan mahiusa.
53 So from that day onward they planned how to put Jesus to death.
Busa gikan niadtong adlawa nagplano sila kung unsaon nila pagpatay si Jesus.
54 No longer did Jesus walk openly among the Jews, but he departed from there into the country near to the wilderness into a town called Ephraim. There he stayed with the disciples.
Wala na si Jesus naglakaw nga dayag taliwala sa mga Judio, apan mibiya siya gikan didto paingon sa dapit nga duol sa kamingawan paingon sa lungsod nga gitawag ug Ephraim. Didto nagpabilin siya kauban ang mga disipulo.
55 Now the Passover of the Jews was near, and many went up to Jerusalem from the country before the Passover in order to purify themselves.
Karon ang Pagsaylo sa mga Judio haduol na, ug daghan ang mitungas sa Jerusalem gikan sa mga dapit sa wala pa ang Pagsaylo aron sa pagputli sa ilang mga kaugalingon.
56 They were looking for Jesus, and speaking one with another as they stood in the temple, “What do you think? That he will not come to the festival?”
Sila nangita kang Jesus, ug nag-istoryahanay sa usag-usa samtang sila nanindog sa templo, “Unsay inyong hunahuna? Nga dili siya moadto sa kapistahan?”
57 Now the chief priests and the Pharisees had given an order that if anyone knew where Jesus was, he should report it so that they might seize him.
Karon ang mga pangulong pari ug ang mga Pariseo mihatag ug mando nga kung adunay nasayod kung asa si Jesus, kinahanglan siya mosumbong niini aron nga sila modakop kaniya.
