Job 6
1 Then Job answered and said,
А Јов одговори и рече:
2 “Oh, if only my anguish were weighed; if only all my calamity were laid in the balance!
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas. That is why my words were reckless.
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
4 For the arrows of the Almighty are in me, my spirit drinks up the poison; the terrors of God have arranged themselves in array against me.
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
5 Does the wild donkey bray in despair when he has grass? Or does the ox low in hunger when it has fodder?
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
6 Can that which has no taste be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
7 I refuse to touch them; they are like disgusting food to me.
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
8 Oh, that I might have my request; oh, that God would grant me the thing I long for:
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
9 that it would please God to crush me once, that he would let loose his hand and cut me off from this life!
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
10 May this still be my consolation— even if I exult in pain that does not lessen: that I have not denied the words of the Holy One.
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
11 What is my strength, that I should try to wait? What is my end, that I should prolong my life?
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh made of bronze?
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
13 Is it not true that I have no help in myself, and that wisdom has been driven out of me?
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
14 To the person who is about to faint, faithfulness should be shown by his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
15 But my brothers have been as faithful to me as a desert streambed, as channels of water that pass away to nothing,
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
16 which are darkened because of ice over them, and because of the snow that hides itself in them.
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
17 When they thaw out, they vanish; when it is hot, they melt out of their place.
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
18 The caravans that travel by their way turn aside for water; they wander into barren land and then perish.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
19 Caravans from Tema looked there, while companies of Sheba hoped in them.
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
20 They were disappointed because they had been confident of finding water. They went there, but they were deceived.
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
21 For now you friends are nothing to me; you see my dreadful situation and are afraid.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
22 Did I say to you, 'Give something to me?' Or, 'Offer me a gift from your wealth?'
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
23 Or, 'Save me from my adversary's hand?' Or, 'Ransom me from the hand of my oppressors?'
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
24 Teach me, and I will hold my peace; make me understand where I have been wrong.
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
25 How painful are truthful words! But your arguments, how do they actually rebuke me?
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
26 Do you plan to ignore my words, treating the words of a desperate man like the wind?
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
27 Indeed, you cast lots for a fatherless child, and haggle over your friend like merchandise.
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
28 Now, therefore, please look at me, for surely I would not lie to your face.
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
29 Relent, I beg you; let there be no injustice with you; Indeed, relent, for my cause is just.
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
30 Is there evil on my tongue? Cannot my mouth detect malicious things?
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
