Job 6
1 Then Job answered and said,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 “Oh, if only my anguish were weighed; if only all my calamity were laid in the balance!
| اگر می‌توانستید غصهٔ مرا وزن کنید، |
3 For now it would be heavier than the sand of the seas. That is why my words were reckless.
| آنگاه می‌دیدید که از شنهای ساحل دریا نیز سنگینتر است. برای همین است که حرفهای من تند و بی‌پرواست. |
4 For the arrows of the Almighty are in me, my spirit drinks up the poison; the terrors of God have arranged themselves in array against me.
| خدای قادر مطلق با تیرهای خود مرا به زمین زده است. تیرهای زهرآلودش در قلب من فرو رفته است. یورشهای ناگهانی خدا مرا به وحشت انداخته است. |
5 Does the wild donkey bray in despair when he has grass? Or does the ox low in hunger when it has fodder?
| آیا من حق اعتراض ندارم؟ آیا خرِ وحشی با داشتن علف عَرعَر می‌کند؟ یا گاو با داشتن یونجه ماغ می‌کِشد؟ |
6 Can that which has no taste be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
| آیا انسان از بی‌نمک بودن غذا شکایت نمی‌کند؟ یا کسی سفیده تخم‌مرغ بی‌مزه را دوست دارد؟ |
7 I refuse to touch them; they are like disgusting food to me.
| هنگامی که به چنین غذایی نگاه می‌کنم اشتهایم کور می‌شود و حالم به هم می‌خورد. |
8 Oh, that I might have my request; oh, that God would grant me the thing I long for:
| ای کاش خدا خواسته مرا به‌جا آورد و آرزوی مرا برآورده سازد. |
9 that it would please God to crush me once, that he would let loose his hand and cut me off from this life!
| ای کاش خدا مرا لِه می‌کرد، و دستش را دراز کرده، مرا می‌کشت. |
10 May this still be my consolation— even if I exult in pain that does not lessen: that I have not denied the words of the Holy One.
| آنگاه دستِ کم این مرا تسلی می‌داد که با وجود همه این دردها هرگز سخنان آن قدوس را انکار نکرده‌ام. |
11 What is my strength, that I should try to wait? What is my end, that I should prolong my life?
| من چطور می‌توانم این وضع را تحمل کنم؟ به چه امیدی به زندگی خود ادامه دهم؟ |
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh made of bronze?
| آیا من از سنگ ساخته شده‌ام؟ آیا بدنم از آهن است؟ |
13 Is it not true that I have no help in myself, and that wisdom has been driven out of me?
| کاری از دستم برنمی‌آید و کسی به دادم نمی‌رسد. |
14 To the person who is about to faint, faithfulness should be shown by his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
| انسان باید نسبت به دوست عاجز خود مهربان باشد، حتی اگر او خدای قادر مطلق را ترک گفته باشد. |
15 But my brothers have been as faithful to me as a desert streambed, as channels of water that pass away to nothing,
| ولی ای دوستان، من به دوستی شما اعتماد ندارم، زیرا مثل نهری هستید که در زمستان از برف و یخ پر است و در تابستان آب آن خشک و ناپدید می‌شود؛ کاروانها به کنار آن می‌روند تا عطش خود را فرو بنشانند؛ ولی آبی در آن نمی‌یابند؛ پس، از تشنگی هلاک می‌شوند. |
16 which are darkened because of ice over them, and because of the snow that hides itself in them.
17 When they thaw out, they vanish; when it is hot, they melt out of their place.
18 The caravans that travel by their way turn aside for water; they wander into barren land and then perish.
19 Caravans from Tema looked there, while companies of Sheba hoped in them.
| وقتی که کاروانهای تیما و سبا برای نوشیدن آب در آنجا توقف می‌کنند، ناامید می‌شوند. من هم از شما قطع امید کرده‌ام. شما از دیدن وضع من می‌ترسید و حاضر نیستید کمکم کنید. |
20 They were disappointed because they had been confident of finding water. They went there, but they were deceived.
21 For now you friends are nothing to me; you see my dreadful situation and are afraid.
22 Did I say to you, 'Give something to me?' Or, 'Offer me a gift from your wealth?'
| ولی چرا؟ آیا هرگز از شما کوچکترین چیزی خواسته‌ام؟ آیا درخواست هدیه‌ای کرده‌ام؟ |
23 Or, 'Save me from my adversary's hand?' Or, 'Ransom me from the hand of my oppressors?'
| آیا تاکنون از شما خواسته‌ام مرا از دست دشمنان و ظالمان برهانید؟ |
24 Teach me, and I will hold my peace; make me understand where I have been wrong.
| تنها چیزی که من از شما می‌خواهم یک جواب منطقی است، آنگاه ساکت خواهم شد. به من بگویید که چه خطایی کرده‌ام؟ |
25 How painful are truthful words! But your arguments, how do they actually rebuke me?
| البته حقیقت دردناک است، اما انتقادهای شما دور از حقیقت است. آیا فقط به این دلیل که از فرط یأس و نومیدی بی‌اراده فریاد برآوردم می‌خواهید مرا محکوم کنید؟ |
26 Do you plan to ignore my words, treating the words of a desperate man like the wind?
27 Indeed, you cast lots for a fatherless child, and haggle over your friend like merchandise.
| شما حتی به یتیم هم رحم نمی‌کنید و حاضرید دوست خود را نیز بفروشید. |
28 Now, therefore, please look at me, for surely I would not lie to your face.
| به چشمان من نگاه کنید. آیا من به شما دروغ می‌گویم؟ |
29 Relent, I beg you; let there be no injustice with you; Indeed, relent, for my cause is just.
| مرا محکوم نکنید، چون بی‌گناهم. اینقدر بی‌انصاف نباشید. |
30 Is there evil on my tongue? Cannot my mouth detect malicious things?
| آیا فکر می‌کنید من دروغ می‌گویم و یا نمی‌توانم درست را از نادرست تشخیص دهم؟ |
