Job 31

1 I have made a covenant with my eyes; how then should I look with desire on a virgin?

با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

2 For what is the portion from God above, the inheritance from the Almighty on high?

خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

3 I used to think that calamity is for unrighteous people, and that disaster is for doers of wickedness.

آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

4 Does not God see my ways and count all my steps?

آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

5 If I have walked with falsehood, if my foot has hurried to deceit,

من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

6 let me be weighed in an even balance so that God will know my integrity.

بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

7 If my step has turned aside from the way, if my heart has gone after my eyes, if any spot has stuck to my hands,

اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

8 then let me sow, and let another eat, and let my crops be uprooted.

باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

9 If my heart has been deceived by a woman, if I have lain in wait at my neighbor's door,

اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

10 then let my wife grind grain for another, and let others bow down on her.

باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

11 For that would be a terrible crime; indeed, it would be a crime to be punished by judges.

زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

12 For that is a fire that consumes as far as Abaddon, and it would burn all my harvest to the root.

و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

13 If I ignored the plea for justice from my male or female servant when they argued with me,

اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

14 what then would I do when God rises up to accuse me? When he comes to judge me, how would I answer him?

چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

15 Did the one who made me in the womb not make them also? Did not the same one mold us all in the womb?

چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

16 If I have withheld poor people from their desire, or if I have caused the eyes of the widow to grow dim from crying,

هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

17 or if I have eaten my morsel alone and not allowed those without fathers to eat it also—

یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

18 because from my youth the orphan grew up with me as with a father, and I have guided his mother, a widow, from my own mother's womb.

و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

19 If I have seen anyone perish for lack of clothing, or if I have seen that a needy man had no clothing;

اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

20 if his heart has not blessed me because he has not been warmed with the wool of my sheep,

لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

21 if I have lifted up my hand against fatherless people because I saw my support in the city gate, then bring charges against me!

اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

22 If I have done these things, then let my shoulder fall from the shoulder blade, and let my arm be broken from its joint.

بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

23 For I dreaded destruction from God; because of his majesty, I was not able to do those things.

هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

24 If I have made gold my hope, and if I have said to fine gold, 'You are what I am confident in';

هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

25 if I have rejoiced because my wealth was great, because my hand had gotten many possessions, then bring charges against me!

و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

26 If I have seen the sun when it shone, or the moon walking in its brightness,

هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

27 and if my heart has been secretly attracted, so that my mouth has kissed my hand in worship of them—

28 this also would be a crime to be punished by judges, for I would have denied the God who is above.

چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

29 If I have rejoiced at the destruction of anyone who hated me or congratulated myself when disaster overtook him, then bring charges against me!

هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

30 Indeed, I have not even allowed my mouth to sin by asking for his life with a curse.

هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

31 If the men of my tent have never said, 'Who can find one who has not been filled with Job's food?'

هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

32 (even the foreigner has never had to stay in the city square, because I have always opened my doors to the traveler), and if that is not so, then bring charges against me!

هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

33 If, like mankind, I have hidden my sins by hiding my guilt inside my tunic

هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

34 (because I feared the great multitude, because the contempt of families terrified me, so that I kept silent and would not go outside), then bring charges against me!

35 Oh, if only I had someone to hear me! See, here is my signature; let the Almighty answer me! If only I had the indictment that my opponent has written!

ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

36 Surely I would carry it openly on my shoulder; I would put it on like a crown.

و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

37 I would declare to him an accounting for my steps; as a confident prince I would go up to him.

تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

38 If my land ever cries out against me, and its furrows weep together,

اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

39 if I have eaten its harvest without paying for it or have caused its owners to lose their lives,

40 then let thorns grow instead of wheat and weeds instead of barley.” The words of Job are finished.

باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.