Job 30
1 Now those who are younger than I have nothing but mockery for me— these young men whose fathers I would have refused to allow to work beside the dogs of my flock.
Apan kadtong mga labing batan-on kay kanako nanagtamay kanako, Kansang mga amahan lud-on ako kong sila ipahaluna uban sa mga iro sa akong kahayupan.
2 Indeed, the strength of their fathers' hands, how could it have helped me— men in whom the strength of their mature age had perished?
Oo, ang kabaskug sa ilang mga kamot, unsay kapuslanan niana kanako? Mga tawo nga kanila natapus ang kalig-on sa ilang panuigon.
3 They were thin from poverty and hunger; they gnawed at the dry ground in the darkness of wilderness and desolation.
Sila maniwang sa kakulang ug sa kagutom; Sila managkitkit sa yuta nga mala, diha sa kangitngit nga awa-aw ug mamingaw.
4 They plucked saltwort and bushes' leaves; the roots of the broom tree were their food.
Sila nanag-ibut ug malbas sa kalibonan; Ug mga gamot sa hilbas makaon nila.
5 They were driven out from among people who shouted after them as one would shout after a thief.
Sila gipapahawa gikan sa taliwala sa mga tawo; Sila ginasuliyawan nila ingon sa usa ka kawatan;
6 So they had to live in river valleys, in holes of the earth and of the rocks.
Busa sila nanagpuyo sa mga walog nga makahahadlok, Sa mga langub sa yuta ug mga bato.
7 Among the bushes they brayed like donkeys and they gathered together under the nettles.
Sa kalibonan sila nanagbihihi, Sa ilalum sa kasapinitan sila nanagtigum.
8 They were the sons of fools, indeed, sons of nameless people! They were driven out of the land with whips.
Mga anak sa mga buang sila, oo, mga anak sa mga tawong bastos; Gikan sa yuta sila gipanaglatus.
9 But now I have become the subject of their taunting song; I have become a byword for them.
Ug ako karon gihimo nilang usa ka alawiton, Oo, ako usa ka pagya alang kanila.
10 They abhor me and stand far off from me; they do not refrain from spitting in my face.
Sila gingil-aran kanako, sila nagpahalayo kanako, Ug dili moduhaduha sa pagluwa sa akong nawong.
11 For God has unstrung the string to my bow and afflicted me, and those who taunt me cast off restraint before my face.
Kay iyang gibadbad ang iyang pisi, ug gisakit ako; Ug sa akong atubangan ang bokado ilang gikuha.
12 Upon my right hand rise the rabble; they drive me away and pile up against me their siege mounds.
Sa akong toong kamot namangon ang mga balasubas; Ilang giduso ang akong mga tiil, Ug ilang gisalibay batok kanako ang ilang mga buhat sa kadautan.
13 They destroy my path; they push forward disaster for me, men who have no one to hold them back.
Ilang giguba ang akong alagianan, Sa atubangan nanagpahimulos sila sa akong kagul-anan, Mga tawo sila nga walay magtatabang.
14 They come against me like an army through a wide hole in a city wall; in the midst of the destruction they roll themselves in on me.
Ingon sa pagsulod sa usa ka boho nga halapad ming-abut sila: Sa taliwala sa dakung kadautan sila nanaglibut kanako.
15 Terrors are turned upon me; my honor is driven away as if by the wind; my prosperity passes away as a cloud.
Mga kalisang gipahamlag kanako; Ingon sa hangin gigukod nila ang akong kadungganan; Ug ingon sa usa ka panganod, milabay ang akong kaayohan.
16 Now my life is pouring out from within me; many days of suffering have laid hold on me.
Ug karon ang kalag ko ginabubo sa sulod nako; Mga adlaw sa kagul-anan mingdakup kanako.
17 In the night my bones in me are pierced; the pains that gnaw at me take no rest.
Sa magabii ang akong kabukogan gipanlagbasan sa sulod nako, Ug ang mga kasakit nga nagakitkit kanako dili mopahulay.
18 God's great force has seized my clothing; it wraps around me like the collar of my tunic.
Tungod sa dakung gahum sa Dios, ang akong saput nausab; Ingon sa asintos sa akong bisti ang pagbugkos niana kanako.
19 He has thrown me into the mud; I have become like dust and ashes.
Iya akong gihulog sa lunangan, Ug ako nahimo nga ingon sa abug ug abo.
20 I cry to you, God, but you do not answer me; I stand up, and you merely look at me.
Ako nagatu-aw kanimo, ug ikaw dili motubag kanako: Ako motindog ug ikaw magatutok kanako.
21 You have changed and become cruel to me; with the strength of your hand you persecute me.
Ikaw nahimo nga mabangis kanako; Ug sa kagahum sa imong kamot ikaw naglutos kanako.
22 You lift me up to the wind and cause it to drive me along; you throw me back and forth in a storm.
Imo akong gisakwat ngadto sa hangin, imo akong gipakabayo niana; Ug sa bagyo imo akong gitunaw.
23 For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all the living.
Kay ako nasayud nga imo akong dad-on ngadto sa kamatayon, Ug ngadto sa balay nga ginatudlo alang sa tanan nga buhi.
24 However, does no one reach out with his hand to beg for help when he falls? Does no one in trouble call out for help?
Bisan pa niana, siya nga nahulog dili ba motuboy sa iyang kamot? Kun sa iyang kagul-anan dili ba mosangpit sa pagpakitabang?
25 Did not I weep for him who was in trouble? Did I not grieve for the needy man?
Wala ba ako magbakho alang kaniya nga anaa sa kagul-anan? Wala ba ang akong kalag masakit alang sa mga hangul?
26 When I hoped for good, then evil came; when I waited for light, darkness came instead.
Sa diha nga ako nangita sa maayo, unya midangat ang dautan; Sa diha nga ako naghulat sa kahayag, midangat ang kangitngit.
27 My heart is troubled and does not rest; days of affliction have come on me.
Ang akong kasingkasing nagkaguol, ug dili mapahulay; Mga adlaw sa kasakitan ania mingdangat kanako.
28 I have gone about like one who was living in the dark, but not because of the sun; I stand up in the assembly and cry for help.
Ako nagalakaw nga nagbangutan sa wala ang adlaw. Ako nagatindog sa taliwala sa katiguman, ug nagatu-aw sa pagpakitabang.
29 I am a brother to jackals, a companion of ostriches.
Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas, Ug kauban sa mga avestruz.
30 My skin is black and falls away from me; my bones are burned with heat.
Ang panit ko maitum, ug nagakapaksit gikan kanako, Ug ang akong kabukogan nasunog sa kainit.
31 Therefore my harp is tuned for songs of mourning, my flute for the singing of those who wail.
Busa ang akong alpa nahimong tingog sa kasub-anan, Ug ang akong flauta nakigduyog sa tingog niadtong nanagbakho.
