Job 30
1 Now those who are younger than I have nothing but mockery for me— these young men whose fathers I would have refused to allow to work beside the dogs of my flock.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Indeed, the strength of their fathers' hands, how could it have helped me— men in whom the strength of their mature age had perished?
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 They were thin from poverty and hunger; they gnawed at the dry ground in the darkness of wilderness and desolation.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 They plucked saltwort and bushes' leaves; the roots of the broom tree were their food.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 They were driven out from among people who shouted after them as one would shout after a thief.
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 So they had to live in river valleys, in holes of the earth and of the rocks.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 Among the bushes they brayed like donkeys and they gathered together under the nettles.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 They were the sons of fools, indeed, sons of nameless people! They were driven out of the land with whips.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 But now I have become the subject of their taunting song; I have become a byword for them.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They abhor me and stand far off from me; they do not refrain from spitting in my face.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 For God has unstrung the string to my bow and afflicted me, and those who taunt me cast off restraint before my face.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 Upon my right hand rise the rabble; they drive me away and pile up against me their siege mounds.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They destroy my path; they push forward disaster for me, men who have no one to hold them back.
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 They come against me like an army through a wide hole in a city wall; in the midst of the destruction they roll themselves in on me.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Terrors are turned upon me; my honor is driven away as if by the wind; my prosperity passes away as a cloud.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 Now my life is pouring out from within me; many days of suffering have laid hold on me.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 In the night my bones in me are pierced; the pains that gnaw at me take no rest.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 God's great force has seized my clothing; it wraps around me like the collar of my tunic.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 He has thrown me into the mud; I have become like dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 I cry to you, God, but you do not answer me; I stand up, and you merely look at me.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 You have changed and become cruel to me; with the strength of your hand you persecute me.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 You lift me up to the wind and cause it to drive me along; you throw me back and forth in a storm.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all the living.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 However, does no one reach out with his hand to beg for help when he falls? Does no one in trouble call out for help?
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Did not I weep for him who was in trouble? Did I not grieve for the needy man?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 When I hoped for good, then evil came; when I waited for light, darkness came instead.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 My heart is troubled and does not rest; days of affliction have come on me.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 I have gone about like one who was living in the dark, but not because of the sun; I stand up in the assembly and cry for help.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 I am a brother to jackals, a companion of ostriches.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin is black and falls away from me; my bones are burned with heat.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Therefore my harp is tuned for songs of mourning, my flute for the singing of those who wail.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
