Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed the day he was born.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 He said,
Dilə gəlib belə dedi:
3 “May the day on which I was born perish, the night that said, 'A boy has been conceived.'
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 May that day be dark; may not God from above call it to mind, neither may the sun shine on it.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 May darkness and the shadow of death claim it for their own. May a cloud live over it; may everything that makes the day black truly terrify it.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 As for that night, may thick darkness seize it. May it not rejoice among the days of the year; may it not come into the number of the months.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 See, may that night be barren; may no joyful voice come into it.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 May they curse that day, those who know how to wake up Leviathan.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 May the stars of that day's dawn be dark. May that day look for light, but find none; neither may it see the eyelids of the dawn,
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 because it did not shut up the doors of my mother's womb, and because it did not hide trouble from my eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Why did I not die when I came out from the womb? Why did I not give up my spirit when my mother bore me?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Why did her knees welcome me? Why did her breasts receive me so that I should suck?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For now I would have been lying down quietly. I would have slept and been at rest
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 with kings and counselors of the earth, who built up tombs for themselves that are now in ruins.
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Or I would have been lying with princes who once had gold, who had filled their houses with silver.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Or perhaps I would have been stillborn, like infants that never see the light.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the wicked cease from trouble; there the weary are at rest.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 There the prisoners are at ease together; they do not hear the voice of the slave driver.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Both small and great people are there; the servant is free from his master there.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Why is light given to him who is in misery? Why is life given to the one who is bitter in soul,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 to one who longs for death without it coming; to one who digs for death more than for hidden treasure?
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Why is light given to one who rejoices very much and is glad when he finds the grave?
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 Why is light given to a man whose way is hidden, a man whom God has hedged in?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 For my sighing happens instead of eating; my groaning is poured out like water.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For the thing that I feared has come on me; what I was afraid of has come to me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 I am not at ease, I am not quiet, and I have no rest; trouble comes instead.”
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
