Job 19
1 Then Job answered and said,
Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
2 “How long will you make me suffer and break me into pieces with words?
“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
3 These ten times you have reproached me; you are not ashamed that you have treated me harshly.
Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
4 If it is indeed true that I have erred, my error remains my own concern.
Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
5 If indeed you will exalt yourselves above me and use my humiliation against me,
Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
6 then you should know that God has done wrong to me and has caught me in his net.
kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
7 See, I cry out, “Violence!” but I get no answer. I call out for help, but there is no justice.
Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
8 He has walled up my way so that I cannot pass, and he has set darkness in my path.
Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
9 He has stripped me of my glory, and he has taken the crown from my head.
Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
10 He has broken me down on every side, and I am gone; he has pulled up my hope like a tree.
Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
11 He has also kindled his wrath against me; he regards me as one of his adversaries.
Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
12 His troops come on together; they cast up siege mounds against me and encamp around my tent.
Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
13 He has put my brothers far from me; my acquaintances are wholly alienated from me.
Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
14 My kinsfolk have failed me; my close friends have forgotten me.
Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
15 Those who once stayed as guests in my house and my female servants regard me as a stranger; I am an alien in their sight.
Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
16 I call to my servant, but he gives me no answer although I entreat him with my mouth.
Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
17 My breath is offensive to my wife; I am even disgusting to those who were born from my mother's womb.
Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
18 Even young children despise me; if I rise to speak, they speak against me.
Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
19 All my familiar friends abhor me; those whom I love have turned against me.
Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
20 My bones cling to my skin and to my flesh; I survive only by the skin of my teeth.
Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
21 Have pity upon me, have pity upon me, my friends, for the hand of God has touched me.
Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
22 Why do you pursue me like God does? Will you ever be satisfied with my flesh?
Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
23 Oh, that my words were now written down! Oh, that they were inscribed in a book!
O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
24 Oh, that with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!
O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
25 But as for me, I know that my Redeemer lives, and that at last he will stand on the earth;
Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
26 after my skin, that is, this body, is destroyed, then in my flesh I will see God.
pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
27 I will see him with my own eyes—I, and not someone else. My heart fails within me.
Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
28 If you say, 'How we will persecute him! The root of his troubles lies in him,'
Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
29 then be afraid of the sword, because wrath brings the punishment of the sword, so that you may know there is a judgment.”
matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
