Job 14

1 Man, who is born of woman, lives only a few days and is full of trouble.

Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.

2 He sprouts from the ground like a flower and is cut down; he flees like a shadow and does not last.

Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.

3 Do you look at any of these? Do you bring me into judgment with you?

At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?

4 Who can bring something clean out of something unclean? No one.

Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.

5 Man's days are determined. The number of his months is with you; you have appointed his limits that he cannot pass.

Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;

6 Look away from him that he may rest, so that he may enjoy his day like a hired man if he can do so.

Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.

7 There can be hope for a tree; if it is cut down, it might sprout again, so that its tender stalk does not disappear.

Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.

8 Though its root grows old in the earth, and its stump dies in the ground,

Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;

9 yet even if it only smells water, it will bud and send out branches like a plant.

Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.

10 But man dies; he becomes weak; indeed, man stops breathing, and then where is he?

Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?

11 As water disappears from a lake, and as a river loses water and dries up,

Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

12 so people lie down and do not rise again. Until the heavens are no more, they will not awake nor be roused out of their sleep.

Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.

13 Oh, that you would hide me away in Sheol away from troubles, and that you would keep me in private until your wrath is over, that you would set me a fixed time to stay there and then call me to mind! (Sheol h7585)

Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako! (Sheol h7585)

14 If a man dies, will he live again? If so, I would wish to wait all my weary time there until my release should come.

Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.

15 You would call, and I would answer you. You would have a desire for the work of your hands.

Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.

16 You would number and care for my footsteps; you would not keep track of my sin.

Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?

17 My transgression would be sealed up in a bag; you would cover up my iniquity.

Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.

18 But even mountains fall and come to nothing; even rocks are moved out of their place;

At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;

19 the waters wear down the stones; their flooding washes away the dust of the earth. Like this, you destroy the hope of man.

Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.

20 You always defeat him, and he passes away; you change his face and send him away to die.

Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.

21 If his sons are honored, he does not know it; and if they are brought low, he does not see it.

Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.

22 He feels only the pain of his own body, and he mourns for himself.

Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.