Job 14
1 Man, who is born of woman, lives only a few days and is full of trouble.
Ang tawo, nga gipakatawo sa usa ka babaye, mabuhi lamang sa hamubo nga mga adlaw ug puno sa kalisdanan.
2 He sprouts from the ground like a flower and is cut down; he flees like a shadow and does not last.
Motubo siya gikan sa yuta sama sa usa ka bulak ug pagaputlon lamang; mikalagiw siya sama sa anino ug wala magdugay.
3 Do you look at any of these? Do you bring me into judgment with you?
Lantawon mo ba lamang kini? Dad-on mo ba ako ngadto sa hukmanan uban kanimo?
4 Who can bring something clean out of something unclean? No one.
Kinsa ba ang makadala ug hinlo nga butang gikan sa butang nga hugaw? Wala gayod.
5 Man's days are determined. The number of his months is with you; you have appointed his limits that he cannot pass.
Gitagal na ang adlaw sa tawo. Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo; gitakda mo ang iyang kinutoban nga dili niya malabang.
6 Look away from him that he may rest, so that he may enjoy his day like a hired man if he can do so.
Ayaw na siya tan-awa aron nga makapahulay siya, aron nga ikalipay niya ang iyang adlaw sama sa sinuholang tawo kung mabuhat niya kana.
7 There can be hope for a tree; if it is cut down, it might sprout again, so that its tender stalk does not disappear.
Adunay paglaom sa usa ka kahoy; kung putlon man kini, manalingsing pa kini pag-usab, aron ang iyang linghod nga sanga dili mawala.
8 Though its root grows old in the earth, and its stump dies in the ground,
Bisan magkagulang na ang ugat niini sa yuta, ug ang tuod madunot na sa yuta,
9 yet even if it only smells water, it will bud and send out branches like a plant.
apan bisan kung kini makasimhot lamang ug tubig, makasalingsing kini ug makapananga sama sa usa ka tanom.
10 But man dies; he becomes weak; indeed, man stops breathing, and then where is he?
Apan ang tawo mamatay; maluya siya; tinuod, mabugto ang gininhawa sa tawo, ug unya asa naman siya?
11 As water disappears from a lake, and as a river loses water and dries up,
Sama sa tubig nga mahanaw gikan sa linaw, ug maingon man ang suba nga mahubas ug mauga,
12 so people lie down and do not rise again. Until the heavens are no more, they will not awake nor be roused out of their sleep.
busa mohigda ang mga tawo ug dili na makabangon pag-usab. Hangtod ang kalangitan mahanaw, dili na sila makamata ni makabangon gikan sa ilang pagkatulog.
13 Oh, that you would hide me away in Sheol away from troubles, and that you would keep me in private until your wrath is over, that you would set me a fixed time to stay there and then call me to mind! (Sheol h7585)
O, igatago mo unta ako pahilayo sa Sheol halayo gikan sa kalisdanan, ug ibutang mo ako sa tago hangtod nga mahupay na ang imong kaligutgot, nga imo unta akong tagalan sa hustong panahon nga magpabilin didto ug unya hinumdomi ako! (Sheol h7585)
14 If a man dies, will he live again? If so, I would wish to wait all my weary time there until my release should come.
Kung ang usa ka tawo mamatay, mabuhi pa ba siya pag-usab? Kung mao kana, hulaton ko na lamang didto ang tanang panahon sa akong kakapoy hangtod nga moabot ang akong kagawasan.
15 You would call, and I would answer you. You would have a desire for the work of your hands.
Motawag ka unta, ug ako magatubag kanimo. Magatinguha ka unta sa buhat sa imong mga kamot.
16 You would number and care for my footsteps; you would not keep track of my sin.
Pagaiphon mo unta ug atimanon ang akong mga lakang; dili mo unta pagasubayon kanunay ang akong sala.
17 My transgression would be sealed up in a bag; you would cover up my iniquity.
Ang akong kalapasan gisilyohan sulod sa usa ka panudlanan; gitabunan mo ang akong mga kasaypanan.
18 But even mountains fall and come to nothing; even rocks are moved out of their place;
Apan bisan matumpag ang kabukiran ug mawagtang kini; bisan ang mga bato mabalhin gikan sa ilang nahimutangan;
19 the waters wear down the stones; their flooding washes away the dust of the earth. Like this, you destroy the hope of man.
ang katubigan magahilis sa mga bato; ang ilang pagbaha mobanlas sa abog sa yuta. Sama niini, gilaglag mo ang mga paglaom sa tawo.
20 You always defeat him, and he passes away; you change his face and send him away to die.
Padayon ka nga magapukan kaniya, ug siya mamatay; giusab mo ang iyang dagway ug gipalakaw aron mamatay.
21 If his sons are honored, he does not know it; and if they are brought low, he does not see it.
Ang iyang mga anak nga lalaki mapasidunggan, apan wala na siya masayod niini; mapakaulawan sila, apan dili siya makakita nga nahitabo kini.
22 He feels only the pain of his own body, and he mourns for himself.
Mabati lamang niya ang kasakit sa iyang kaugalingong lawas, ug magsubo siya alang sa iyang kaugalingon.
