Acts 23
1 Paul looked directly at the council members and said, “Brothers, I have lived before God in all good conscience until this day.”
Павло вхаляпэ якхэнца пэ кодэлэн, ко сля дэ Синедрионо, тай пхэнда: — Пхралалэ! Ды авдивутно диво мэ всавэрэ їлэґа теравас бути Дэвлэсти.
2 The high priest Ananias commanded those who stood by him to strike him on the mouth.
Катэ англуно рашай Анания прыпхэнда кодэлэнди, ко ачелас пашэ, тэ марэ Павло пав уштэн.
3 Then said Paul to him, “God will strike you, you whitewashed wall. Are you sitting to judge me by the law, yet order me to be struck, against the law?”
Тунчи Павло пхэнда: — Дэвэл тут марэла, мануш домуенгоро! Ту бэшэх катэ, соб тэ сундисарэ ман пав Упхэнима. А еджино пэрэхукэх Упхэнимо, кала прыпхэнэх ман тэ марэ!
4 Those who stood by said, “Is this how you insult God's high priest?”
Кодэла, савэ аченас паша Павло, пхэнда лэсти: — Сости ту кошэх англунэ рашае?
5 Paul said, “I did not know, brothers, that he was high priest. For it is written, You shall not speak evil of a ruler of your people.”
Павло пхэнда: — Пхралалэ, мэ на джянавас, со вов англуно рашай. Колэсти со искриисардо: «На дэдумэ бибахт пала пхурэдэрэ тирэ народостар».
6 When Paul saw that the one part of the council were Sadducees and the other Pharisees, he spoke loudly in the council, “Brothers, I am a Pharisee, a son of Pharisees. It is because I have the certain hope of the resurrection of the dead that I am being judged.”
Павло джянгля, со дэ Синедрионо екх лэндар сле саддукея, ай авэр — фарисея. Колэсти вов зоралэ ґласоґа пхэнда: — Пхралалэ, мэ фарисеи, чяво фарисеехкоро. Ман сундисарэн пала кода, со мандэ исин надия пэ отджюндивимо мулэндар.
7 When he said this, an argument began between the Pharisees and Sadducees, and the crowd was divided.
Кала вов када пхэнда, машкар фарисея тай саддукея ваздэняпэ баро гвалто, тай всавэрэ розджилепэ дэ дума.
8 For the Sadducees say that there is no resurrection, no angels, and no spirits, but the Pharisees acknowledge all of them.
Саддукея пхэнэн, со нэнай ни отджюндивимо, ни ангелонэн, ни фано, нэ фарисея патян, со када вса исин.
9 So a large uproar occurred, and some of the scribes belonging to the Pharisees stood up and argued, saying, “We find nothing wrong with this man. What if a spirit or an angel has spoken to him?”
Ваздэняпэ баро типимо, койсавэ сиклимаря пав Упхэнима фарисеендар вщиле тай пхэндэ: — Амэ на аракхах дэ кадэлэ манушэ нисави дош. Со, кала лэсти дэдумэлас фано чи ангело?
10 When there arose a great argument, the chief captain feared that Paul would be torn to pieces by them, so he commanded the soldiers to go down and take him by force from among the council members, and bring him into the fortress.
Гвалто фартэ розпхабиляпэ, и пханглякоро пхурэдэр пэрэдаравдапэ, со Павло розчинэна поепаш. Вов прыпхэнда халавдэнди тэ залэ лэ котарь зораґа тай тэ отлиджя дэ халавдэнгоро цэр.
11 The following night the Lord stood beside him and said, “Do not be afraid, for as you have testified about me in Jerusalem, so you must also bear witness in Rome.”
Пэ авэр рят англа Павло ачиля Рай тай пхэнда: — На дара! Сар ту допхэнэґас пала Ман дэ Ерусалимо, кади авэґа тэ допхэнэ дэ Римо.
12 When it became day, some Jews formed a conspiracy and called a curse down upon themselves with an oath not to eat nor drink anything until they had killed Paul.
Дэнзор койсавэ иудея стидэнепэ тай лиле солах нисо тэ на хан и тэ на пэн ды колэ, сар умарэна Павло.
13 There were more than forty men who formed this conspiracy.
Кади здэдуманепэ пашэ саранда манушэн.
14 They went to the chief priests and the elders and said, “We have put ourselves under a great curse, to eat nothing until we have killed Paul.
Вонэ джиле англунэ рашаендэ тай пхурэдэрэндэ и пхэндэ: — Амэ солахане нисо тэ на ха и тэ на пэ ды колэ, сар умараґа Павло.
15 Now, therefore, let the council tell the chief captain to bring him down to you, as if you would decide his case more precisely. As for us, we are ready to kill him before he comes here.”
Кана тумэ тай Синедрионо помангэн пханглякэрэ пхурэдэрэ тэ анэ лэ тумэндэ, соб пашэ тэ роздыкхэ кадэва рындо. Ай амэ стидаґапэ тай умараґа лэ инте ды колэ, сар вов доджяла кадэлэ тханэстэ.
16 But Paul's sister's son heard that they were lying in wait, so he went and entered the fortress and told Paul.
Пала лэнгири дума уджянгля Павлохкиря пхэнякоро чяво. Вов джиля дэ халавдэнгоро цэр тай розпхэнда када Павлости.
17 Paul called one of the centurions and said, “Take this young man to the chief captain, for he has something to tell him.”
Тунчи Павло акхарда екхэ шэлякэрэ пхурэдэрэндар и пхэнда лэсти: — Отлиджян кадэлэ чявэ пханглякэрэ пхурэдэрэстэ, лэстэ исин койсо тэ пхэнэ.
18 So the centurion took the young man and brought him to the chief captain and said, “Paul the prisoner called me to him, and asked me to bring this young man to you. He has something to say to you.”
Шэлякоро пхурэдэр отлиджялда чявэ пханглякэрэ пхурэдэрэстэ тай пхэнда: — Павло, савэ амэ схутилдэ, акхарда ман тай помангля тэ анэ тутэ кадэлэ чявэ. Лэстэ исин койсо тути тэ пхэнэ.
19 The chief captain took him by the hand to a private place and asked him, “What is it that you have to tell me?”
Пханглякоро пхурэдэр лиля чявэ пала вастэ, отлиджялда дэ рига тай пхучля: — Со ту камэх манди тэ розпхэнэ?
20 The young man said, “The Jews have agreed to ask you to bring down Paul tomorrow to the council, as if they were going to ask more precisely about his case.
Чяво пхэнда: — Иудея прылиле дэ гындо тэ мангэ тут, соб ту тэ анэх атася Павло дэ Синедрионо. Вонэ пхэнэн, со камэн будэр тэ уджянэ пала лэхкоро рындо.
21 But do not give in to them, because there are more than forty men who are lying in wait for him. They have called a curse down on themselves, neither to eat nor to drink until they have killed him. Even now they are ready, waiting for consent from you.”
Нэ ту на патя кадэлэсти, колэсти со пэ дром чёрял дожутярэн лэ саранда манушэн. Вонэ солахане тэ на ха тай тэ на пэ ды колэ, сар умарэна Павло. Важ када лэндэ вса исин. Вонэ дожутярэн кацик лав тутар.
22 So the chief captain let the young man go, after instructing him, “Tell no one that you have said these things to me.”
Пханглякоро пхурэдэр отмукля чявэ тай прыпхэнда лэсти: — Никасти на розпхэн пала кода, со ту пхэндан манди.
23 Then he called to him two of the centurions and said, “Get two hundred soldiers ready to go as far as Caesarea, and seventy horsemen also, and two hundred spearmen. You will leave at the third hour of the night.”
Тунчи пханглякоро пхурэдэр акхарда дон шэлякэрэн пхурэдэрэн и прыпхэнда лэнди: — Стидэн дуй шэла халавдэн, эфтадэша анклистарен тай дуй шэла аврэн халавдэн, соб вонэ тэ джян дэ Кесария, сар авэла еня чясо рятяґа.
24 He also ordered them to provide animals which Paul could ride, and to take him safely to Felix the governor.
Дэн Павлости грастэ тай дыкхэн, соб лэґа тэ на авэл бибахт. И отлиджян лэ барэдэрэстэ Феликсостэ.
25 Then he wrote a letter like this:
Тунчи вов искриисарда кацаво лил:
26 “Claudius Lysias to the most excellent Governor Felix, greetings.
«Клавдии Лисии Пативалэ барэдэрэсти Феликсости: Тэ авэх бахтало!
27 This man was arrested by the Jews and was about to be killed by them, when I came upon them with soldiers and rescued him, since I learned that he was a Roman citizen.
Кадэлэ манушэ схутилдэ иудея тай камле тэ умарэ. Нэ мэ поджилём халавдэнца и выхутилдом лэ лэнгэрэ вастэндар, сар уджянглём, со вов римско мануш.
28 I wanted to know why they accused him, so I took him down to their council.
Мэ закамлём тэ уджянэ, дэ со вонэ дошарэн лэ, тай андом лэ дэ лэнгоро Синедрионо.
29 I learned that he was being accused about questions concerning their own law, but that there was no accusation against him that deserved death or imprisonment.
Мэ полилём, со вонэ дошарэн лэ важ лэнгоро Упхэнимо. И со лэ ни пала со тэ мулярэ чи тэ чувэ дэ барунэ.
30 Then it was made known to me that there was a plot against the man, so I immediately sent him to you, and instructed his accusers also to bring their charges against him in your presence. Farewell.”
Мэ уджянглём, со лэ камэн чёрял тэ умарэ, и екхатар отбичалдом лэ тутэ. И прыпхэндом, соб лэ тэ дошарэн англа тут».
31 So the soldiers obeyed their orders. They took Paul and brought him by night to Antipatris.
Халавдэ тердэ, сар вов прыпхэнда, лиле Павло тай лиджялдэ рятяґа дэ Антипатрисо.
32 On the next day, most of the soldiers left the horsemen to go with him and they themselves returned to the fortress.
Пэ авэр диво анклистаря лагле Павлоґа дурэдэр, ай кодэла, ко джянас пэза, рисиле дэ Ерусалимо.
33 When the horsemen reached Caesarea and delivered the letter to the governor, they also presented Paul to him.
Кала анклистаря авиле дэ Кесария, вонэ отдэне барэдэрэсти лил тай пэрэдэне лэсти Павло.
34 When the governor read the letter, he asked what province Paul was from. When he learned that he was from Cilicia,
Барэдэр продинда лил тай пхучля Павло, савя вов пхуятар. Кала вов уджянгля, со Павло Киликиятар,
35 he said, “I will hear you fully when your accusers come here.” Then he commanded him to be kept in Herod's government headquarters.
тунчи пхэнда: — Мэ вышунава тут, кала авэна кодэла, ко дошарэнас тут, — тай прыпхэнда, соб халавдэ тэ аракхэн тхан Павлости дэ райкано цэр, саво терда тхагари Иродо, тай тэ рицарэн лэ котэ.
