Acts 15
1 Some men came down from Judea to Antioch and taught the brothers, saying, “Unless you are circumcised according to the custom of Moses, you cannot be saved.”
Андай Иудея андэ Антиохия авиле мануша, савэ сытярэнас лэ пхралэн: — Сар тумэ на авэна обшындэ пав запхэнимос Моисеёско, тумэ на фэрисарэнапэ.
2 This brought Paul and Barnabas into a sharp dispute and debate with them. So Paul and Barnabas along with some others from among them were appointed to go up to Jerusalem to meet with the apostles and elders about this question.
Черэз када онэ бут молоря ханаспэ лэ Павлоса и Варнаваса. Тунчи пхрала прилинэ, со лэ Павлости, Варнавасти тай аврэнди трэбуй тэ жан андо Иерусалимо, кай тэ дэн дума пала када лэ апостолонэнца и пхурэдэрэнца.
3 They therefore, being sent by the church, passed through both Phoenicia and Samaria and announced the conversion of the Gentiles. They brought great joy to all the brothers.
Кола, кас бишалдя кхандири, прожанас Финикия тай Самария и роспхэнэнас котэ, сар патяйле авэр народоря. Кадай дума анэлас бари лош всаворэнди пхралэнди.
4 When they came to Jerusalem, they were welcomed by the church and the apostles and the elders, and they reported all the things that God had done with them.
Кала онэ авиле андо Иерусалимо, лэн прилинэ кхандири, апостолоря и пхурэдэра. Онэ роспхэндэ, со о Дэл тердя черэз лэндэ.
5 But certain men who believed, who belonged to the group of Pharisees, stood up and said, “It is necessary to circumcise them and to command them to keep the law of Moses.”
Нэ патикунэ андай фарисеёско стидимос пхэнэнас, со найиудеён трэбуй тэ обшынэн и тэ припхэнэн лэнди, кай онэ тэ жувэн пав Законо Моисеёско.
6 So the apostles and the elders gathered together to consider this matter.
Апостолоря тай пхурэдэра стидэпэ, соб тэ роздикхэн кадва рындо.
7 After much debate, Peter stood up and said to them, “Brothers, you know that a good while ago God made a choice among you, that by my mouth the Gentiles should hear the word of the gospel, and believe.
Онэ бут вряма дэнас дума пала када, ай тунчи Пэтро вщиля и пхэндя: — Пхралалэ, сар тумэ жанэн, прожыля бут вряма колэ десэстар, кала о Дэл вытидя ман тэ роспхэнав Радосаво Лав найиудеёнди, соб и онэ тэ патян.
8 God, who knows the heart, witnesses to them, giving them the Holy Spirit, just as he did to us;
О Дэл жанэл водя манушэндирэ, и Вов дя допхэнимос колэсти, со прилэл найиудеён, кала дя лэнди даро Свэнтонэ Духос кадя ж, сар и амэнди.
9 and he made no distinction between us and them, making their hearts clean by faith.
Вов жужардя лэндирэ водя черэз патявимос, ай икхатар англав Лэстэ амэ кацавэ ж, сар и онэ.
10 Now therefore why do you test God, that you should put a yoke upon the neck of the disciples which neither our fathers nor we were able to bear?
Тунчи пэр со тумэ холярэн лэ Дэвлэс колэса, со тховэн пэ сытярнэндирэ кора гамо, саво на сас зор тэ андярэн най амарэ дадэнди, най амэнди?
11 But we believe that we shall be saved through the grace of the Lord Jesus, just as they were.”
Нэ амэ патяс, со амэн фэрисарэл мищимос лэ Раеско Исусоско кадя ж, сар и лэн.
12 All the multitude kept silent while they listened to Barnabas and Paul report the signs and wonders God had worked among the Gentiles through them.
Тунчи всаворэ ашыле мулком тай ашундэ, со роспхэнэнас Варнава и Павло палай шпэры и диворя, савэ о Дэл тердя черэз лэндэ машкар найиудеёря.
13 After they stopped speaking, James answered, saying, “Brothers, listen to me.
Кала онэ пэрэашыле тэ дэн дума, Иаково пхэндя: — Пхралалэ, выашунэнтэ ман.
14 Simon has told how God first graciously helped the Gentiles in order to take from them a people for his name.
Симоно роспхэндя амэнди пала кода, сар о Дэл англуно моло камля тэ стидэл важ Пэско алав народо андай найиудеёндирэн.
15 The words of the prophets agree with this, as it is written,
Када подритярэн пророкондирэ лава, савэ пхэнэн:
16 'After these things I will return, and I will build again the tent of David, which has fallen down; I will set up and restore its ruins again,
«Тунчи Мэ рисавава тай инке екх моло тховава катуна Давидостири, сави пэля. Мэ терава упалэ кода, со роспхагло, и ваздава ла,
17 so that the remnant of men may seek the Lord, including all the Gentiles called by my name.'
кай авэр мануша тай всаворэ народоря, савэ сас акхардэ Мэрнэ алавэса, ашыле тэ родэн лэ Раес. Кадя пхэнэл Рай, Саво терэл када.
18 This is what the Lord says, who has done these things that have been known from ancient times. (aiōn g165)
Када жангло дэлмутня вряматар». (aiōn g165)
19 Therefore, my opinion is, that we should not trouble those of the Gentiles who turn to God.
Колэсти мэ бинав, со амэнди на трэбуй тэ тховас нисаво пхаримос важ найиудеёря, савэ обрисавэн кав Дэл.
20 But we will write to them that they must keep away from the pollution of idols, from sexual immorality, and from the meat of strangled animals, and from blood.
Нэ тэ пистросарас лэнди лил, кай тэ на магрисавэн идолонэнца, тэ ритярэнпэ майдур лубимастар, тэ на хан мас скотостар, саво сас тасадо, и тэ на пэн о рат.
21 For Moses has been proclaimed in every city from the ancient times and he is read in the synagogues every Sabbath.”
Колэсти со Законо Моисеёско дэлмутня вряматар бинэлпэ кажно субота андэ синагоги андо кажно форо.
22 Then it seemed good to the apostles and the elders, with the whole church, to choose Judas called Barsabbas, and Silas, who were leaders of the church, and send them to Antioch with Paul and Barnabas.
Тунчи апостолоря и пхурэдэра екхэтанэ всаворя кхандиряса линэ тэ вытидэн машкар пэстэ коискачи манушэн и тэ бишалэн лэн лэ Павлоса и Варнаваса андэ Антиохия. Онэ вытидэ Иудас, савэс инке акхарэнас Вар-Сава, и Силас. Кала мурша сас пхурэдэра машкар пхрала.
23 They wrote this: “From the apostles and elders, your brothers, to the Gentile brothers in Antioch, Syria, and Cilicia: Greetings!
Онэ пистросардэ кацаво лил: «Пхрала апостолоря тай пхурэдэра — пхралэнди андай найиудеёря, савэ жувэн андэ Антиохия, Сирия тай Киликия. Тэ авэн бахталэ!
24 We have heard that certain men have gone out from us, with no orders from us, and have disturbed you with teachings that upset your souls.
Амэ ашундэ, со коисавэ мануша, савэ авиле амэндар, пхэндэ тумэнди кацавэ лава, андай савэ тумэнди ашыля наймишто по води. Нэ амэ на бишаласас лэн.
25 This being so, all of us have agreed to choose men and to send them to you along with our beloved Barnabas and Paul,
Колэсти амэ всаворэ екхэтанэ закамле тэ вытидас машкар амэндэ скачи манушэн тай тэ бишалас лэн тумэндэ екхэтанэ амарэ пативалэ пхралэнца Павлоса и Варнаваса,
26 men who have risked their lives for the name of our Lord Jesus Christ.
савэ отдэн пэско жувимос пала алав амарэ Раеско Исусоско Христоско.
27 Therefore we are sending Judas and Silas, who will tell you the same thing themselves in their own words.
Амэ бишалас тумэндэ кадя ж лэ Иудас и Силас, соб онэ алавэнца тэ допхэнэн кода, со амэ пистросардэ.
28 For it seemed good to the Holy Spirit and to us, to lay upon you no greater burden than these necessary things:
Свэнто Духо и амэ на камас тэ тховас пэр тумэндэ нисаво пхаримос, сар качи акэ со:
29 that you abstain from things sacrificed to idols, blood, things strangled, and from sexual immorality. If you keep yourselves from these, it shall be well with you. Farewell.”
тэ на хан хамос, саво анэнаспэ андэ жэртва идолонэнди, и мас скотостар, саво сас тасадо, тэ на пэн о рат и на терэн лубимос. Сар авэна кадя тэ терэн, тумэнди мишто авэла. Тэ авэн састэ!»
30 So they, when they were dismissed, came down to Antioch; after they gathered the multitude together, they delivered the letter.
Бишалдэ пхрала жыле тай авиле андэ Антиохия, стидэ котэ и кхандири тай пэрэдинэ о лил
31 When they had read it, they rejoiced because of the encouragement.
Кала мануша пробиндэ о лил, лошавэнас лавэнди, савэ подритярдэ лэн.
32 Judas and Silas, also prophets, encouraged the brothers with many words and strengthened them.
О Иуда тай Сила, савэ сас пророкоря, пэстирэ лавэнца подритярдэ и састярдэ о патявимос лэ пхралэнго.
33 After they had spent some time there, they were sent away in peace from the brothers to those who had sent them.
Онэ сас котэ сави-то вряма, и пхрала отмукле лэн мироса палпалэ кав апостолоря.
35 But Paul and Barnabas stayed in Antioch along with many others, where they taught and proclaimed the word of the Lord.
Павло лэ Варнаваса ашылепэ андо Антиохия, кай онэ бутэ аврэнца пхралэнца сытярэнас и роспхэнэнас лав Раеско.
36 After some days Paul said to Barnabas, “Let us return now and visit the brothers in every city where we proclaimed the word of the Lord, and see how they are.”
Прожыля сави-то вряма и Павло пхэндя лэ Варнавасти: — Авэн жаса кай и пхрала пай всаворэ фороря, кай амэ роспхэнасас лав Раеско, и дикхаса, сар лэндэ жан рындоря.
37 Barnabas wanted to also take with them John who was called Mark.
Варнава камэлас тэ лэл пэса Иоанос, савэс акхарэнас Марко,
38 But Paul thought it was not good to take Mark, who had left them in Pamphylia and did not go further with them in the work.
нэ Павло на закамля тэ лэл пэса колэс, ко ашадя лэн андэ Памфилия тай на терэлас лэнца бути.
39 Then there arose a sharp disagreement, so that they separated from each other, and Barnabas took Mark with him and sailed away to Cyprus.
Павло и Варнава похалепэ машкар пэстэ и кажно жыля андэ пэстири риг. Варнава ля лэ Маркос и плывисардя андо Кипро.
40 But Paul chose Silas and left, after he was entrusted by the brothers to the grace of the Lord.
Ай Павло вытидя пэсти Силас. Пхрала отдинэ лэс по мищимос Раеско, и вов жыля андо дром.
41 Then he went through Syria and Cilicia, strengthening the churches.
Вов прожалас черэз Сирия тай Киликия и подритярэлас лавэса и кхандиря.
