2 Corinthians 7
1 Loved ones, since we have these promises, let us cleanse ourselves of everything that makes us unclean in our body and spirit. Let us pursue holiness in the fear of God.
អតឯវ ហេ ប្រិយតមាះ, ឯតាទ្ឫឝីះ ប្រតិជ្ញាះ ប្រាប្តៃរស្មាភិះ ឝរីរាត្មនោះ សវ៌្វមាលិន្យម៑ អបម្ឫជ្យេឝ្វរស្យ ភក្ត្យា បវិត្រាចារះ សាធ្យតាំ។
2 Make room for us! We have not wronged anyone. We have not harmed anyone or taken advantage of anyone.
យូយម៑ អស្មាន៑ គ្ឫហ្លីត។ អស្មាភិះ កស្យាប្យន្យាយោ ន ក្ឫតះ កោៜបិ ន វញ្ចិតះ។
3 It is not to condemn you that I say this. For I have already said that you are in our hearts, for us to die together and to live together.
យុឞ្មាន៑ ទោឞិណះ កត៌្តមហំ វាក្យមេតទ៑ វទាមីតិ នហិ យុឞ្មាភិះ សហ ជីវនាយ មរណាយ វា វយំ យុឞ្មាន៑ ស្វាន្តះករណៃ រ្ធារយាម ឥតិ បូវ៌្វំ មយោក្តំ។
4 I have great confidence in you, and I am proud of you. I am filled with comfort. I overflow with joy even in all our afflictions.
យុឞ្មាន៑ ប្រតិ មម មហេត្សាហោ ជាយតេ យុឞ្មាន៑ អធ្យហំ ពហុ ឝ្លាឃេ ច តេន សវ៌្វក្លេឝសមយេៜហំ សាន្ត្វនយា បូណ៌ោ ហឞ៌េណ ប្រផុល្លិតឝ្ច ភវាមិ។
5 When we came to Macedonia, our bodies had no rest. Instead, we were troubled in every way by conflicts on the outside and fears on the inside.
អស្មាសុ មាកិទនិយាទេឝម៑ អាគតេឞ្វស្មាកំ ឝរីរស្យ កាចិទបិ ឝាន្តិ រ្នាភវត៑ កិន្តុ សវ៌្វតោ ពហិ រ្វិរោធេនាន្តឝ្ច ភីត្យា វយម៑ អបីឌ្យាមហិ។
6 But God, who comforts the discouraged, comforted us by the arrival of Titus.
កិន្តុ នម្រាណាំ សាន្ត្វយិតា យ ឦឝ្វរះ ស តីតស្យាគមនេនាស្មាន៑ អសាន្ត្វយត៑។
7 It was not only by his arrival that God comforted us. It was also by the comfort that Titus had received from you. He told us of your great affection, your sorrow, and your deep concern for me. So I rejoiced even more.
កេវលំ តស្យាគមនេន តន្នហិ កិន្តុ យុឞ្មត្តោ ជាតយា តស្យ សាន្ត្វនយាបិ, យតោៜស្មាសុ យុឞ្មាកំ ហាទ៌្ទវិលាបាសក្តត្វេឞ្វស្មាកំ សមីបេ វណ៌ិតេឞុ មម មហានន្ទោ ជាតះ។
8 Even though my letter made you sad, I do not regret it. But I did regret it when I saw that my letter made you sad. But you were sad just for a little while.
អហំ បត្រេណ យុឞ្មាន៑ ឝោកយុក្តាន៑ ក្ឫតវាន៑ ឥត្យស្មាទ៑ អន្វតប្យេ កិន្ត្វធុនា នានុតប្យេ។ តេន បត្រេណ យូយំ ក្ឞណមាត្រំ ឝោកយុក្តីភូតា ឥតិ មយា ទ្ឫឝ្យតេ។
9 Now I rejoice, not because you were distressed, but because your sadness brought you to repentance. You experienced a godly sorrow, so you suffered no loss because of us.
ឥត្យស្មិន៑ យុឞ្មាកំ ឝោកេនាហំ ហ្ឫឞ្យាមិ តន្នហិ កិន្តុ មនះបរិវត៌្តនាយ យុឞ្មាកំ ឝោកោៜភវទ៑ ឥត្យនេន ហ្ឫឞ្យាមិ យតោៜស្មត្តោ យុឞ្មាកំ កាបិ ហានិ រ្យន្ន ភវេត៑ តទត៌្ហំ យុឞ្មាកម៑ ឦឝ្វរីយះ ឝោកោ ជាតះ។
10 For godly sorrow brings about repentance that accomplishes salvation without regret. Worldly sorrow, however, brings about death.
ស ឦឝ្វរីយះ ឝោកះ បរិត្រាណជនកំ និរនុតាបំ មនះបរិវត៌្តនំ សាធយតិ កិន្តុ សាំសារិកះ ឝោកោ ម្ឫត្យុំ សាធយតិ។
11 See what great determination this godly sorrow produced in you. How great was the determination in you to prove you were innocent. How great was your indignation, your fear, your longing, your zeal, and your desire to see that justice should be done! In everything you have proved yourselves to be innocent in this matter.
បឝ្យត តេនេឝ្វរីយេណ ឝោកេន យុឞ្មាកំ កិំ ន សាធិតំ? យត្នោ ទោឞប្រក្ឞាលនម៑ អសន្តុឞ្ដត្វំ ហាទ៌្ទម៑ អាសក្តត្វំ ផលទានញ្ចៃតានិ សវ៌្វាណិ។ តស្មិន៑ កម៌្មណិ យូយំ និម៌្មលា ឥតិ ប្រមាណំ សវ៌្វេណ ប្រការេណ យុឞ្មាភិ រ្ទត្តំ។
12 Although I wrote to you, I did not write for the sake of the wrongdoer, nor for the one who suffered the wrong, but so that your good will toward us should be made known to you in the sight of God.
យេនាបរាទ្ធំ តស្យ ក្ឫតេ កិំវា យស្យាបរាទ្ធំ តស្យ ក្ឫតេ មយា បត្រម៑ អលេខិ តន្នហិ កិន្តុ យុឞ្មានធ្យស្មាកំ យត្នោ យទ៑ ឦឝ្វរស្យ សាក្ឞាទ៑ យុឞ្មត្សមីបេ ប្រកាឝេត តទត៌្ហមេវ។
13 It is by this that we are encouraged. In addition to our own comfort, we also rejoiced even more because of Titus' joy, because his spirit was refreshed by all of you.
ឧក្តការណាទ៑ វយំ សាន្ត្វនាំ ប្រាប្តាះ; តាញ្ច សាន្ត្វនាំ វិនាវរោ មហាហ្លាទស្តីតស្យាហ្លាទាទស្មាភិ រ្លព្ធះ, យតស្តស្យាត្មា សវ៌្វៃ រ្យុឞ្មាភិស្ត្ឫប្តះ។
14 For if I boasted to him about you, I was not embarrassed. On the contrary, just as everything we said to you was true, our boasting about you to Titus proved to be true.
បូវ៌្វំ តស្យ សមីបេៜហំ យុឞ្មាភិយ៌ទ៑ អឝ្លាឃេ តេន នាលជ្ជេ កិន្តុ វយំ យទ្វទ៑ យុឞ្មាន៑ ប្រតិ សត្យភាវេន សកលម៑ អភាឞាមហិ តទ្វត៑ តីតស្យ សមីបេៜស្មាកំ ឝ្លាឃនមបិ សត្យំ ជាតំ។
15 His affection for you is even greater, as he remembers the obedience of all of you, how you welcomed him with fear and trembling.
យូយំ កីទ្ឫក៑ តស្យាជ្ញា អបាលយត ភយកម្បាភ្យាំ តំ គ្ឫហីតវន្តឝ្ចៃតស្យ ស្មរណាទ៑ យុឞ្មាសុ តស្យ ស្នេហោ ពាហុល្យេន វត៌្តតេ។
16 I rejoice because I have complete confidence in you.
យុឞ្មាស្វហំ សវ៌្វមាឝំសេ, ឥត្យស្មិន៑ មមាហ្លាទោ ជាយតេ។
