2 Corinthians 10
1 I, Paul, myself appeal to you, by the humility and gentleness of Christ. I am meek when I am in your presence, but I am bold toward you when I am away.
A ja sam, Paweł, proszę was przez łagodność i życzliwość Chrystusa, [ja], który, gdy jestem obecny wśród was, jestem pokorny w waszych oczach, lecz gdy jestem nieobecny, jestem śmiały wobec was.
2 I beg of you that, when I am present with you, I will not need to be bold with self-confidence. But I think I will need to be bold when I oppose those who assume that we are living according to the flesh.
A proszę, żebym będąc obecny, nie musiał być śmiały tą pewnością siebie, którą zamierzam być śmiały wobec niektórych, którzy sądzą, że postępujemy według ciała.
3 For even though we walk in the flesh, we do not wage war according to the flesh.
Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała;
4 For the weapons we fight with are not fleshly. Instead, they have divine power to destroy strongholds. They bring to nothing misleading arguments.
(Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych);
5 We also destroy every high thing that rises up against the knowledge of God. We take every thought captive into obedience to Christ.
Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;
6 And we are getting ready to punish every act of disobedience, as soon as your obedience is complete.
Gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.
7 Look at what is clearly in front of you. If anyone is convinced that he is Christ's, let him remind himself that just as he is Christ's, so also are we.
Czy patrzycie [tylko] na to, co jest przed oczami? Jeśli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, to niech też weźmie pod uwagę, że jak on należy do Chrystusa, tak do Chrystusa [należymy] i my.
8 For even if I boast a little too much about our authority, which the Lord gave for us to build you up and not to destroy you, I will not be ashamed.
Choćbym się bowiem jeszcze bardziej chełpił z naszej władzy, którą dał nam Pan ku zbudowaniu, a nie ku waszej zgubie, nie będę zawstydzony;
9 I do not want it to appear that I am terrifying you by my letters.
Aby się nie wydawało, że chcę was straszyć listami.
10 For some people say, “His letters are serious and powerful, but physically he is weak. His words are not worth listening to.”
[Mówią] bowiem: Listy ważkie są i mocne, ale gdy się zjawia osobiście, [jest] słaby, a [jego] mowa godna pogardy.
11 Let such people be aware that what we are in the words of our letters when we are absent is what we will be in our actions when we are there.
Kto tak [sądzi], niech wie, że jakimi jesteśmy w słowach listów, będąc nieobecni, takimi też [będziemy] w czynie, gdy będziemy obecni.
12 We do not go so far as to group ourselves or compare ourselves with those who praise themselves. But when they measure themselves by one another and compare themselves with each other, they have no insight.
Nie śmiemy bowiem zaliczać siebie do niektórych ani porównywać się z niektórymi, którzy polecają sami siebie. Nie mają bowiem rozumu, gdyż mierzą się własną miarą i porównują się sami ze sobą.
13 We, however, will not boast beyond limits. Instead, we will do so only within the limits of what God has assigned to us, limits that reach as far as you.
Lecz my nie będziemy się chlubili ponad miarę, ale według miary zasad, które Bóg nam wymierzył, miary, która sięgnęła aż do was.
14 For we did not overextend ourselves when we reached you. We were the first to reach as far as you with the gospel of Christ.
Nie przekraczamy bowiem ponad miarę samych siebie, jakbyśmy nie dotarli aż do was, bo przyszliśmy aż i do was z ewangelią Chrystusa.
15 We have not boasted beyond limits about the labors of others. Instead, we expect that as your faith continues to grow, our work among you will greatly expand.
I nie chlubimy się ponad miarę z pracy innych, ale mamy nadzieję, że gdy wzrośnie w was wasza wiara, i my wzrośniemy obficie wśród was zgodnie z naszymi zasadami;
16 We hope for this, so that we may preach the gospel even in regions beyond you. We will not boast about the work being done in another's area.
Żeby głosić ewangelię poza waszymi granicami, nie chlubiąc się na cudzym obszarze tym, czego [już inni] dokonali.
17 “But let the one who boasts, boast in the Lord.”
Kto więc się chlubi, w Panu niech się chlubi.
18 For it is not the one who recommends himself who is approved. Instead, it is the one whom the Lord recommends.
Nie ten bowiem, kto sam siebie poleca, jest wypróbowany, lecz ten, kogo poleca Pan.
