Matthew 27
1 At daybreak all the Chief Priests and the Councillors of the Nation consulted together against Jesus, to bring about his death.
Таң атқандила, пүтүн баш каһинлар билән хәлиқ ақсақаллири Әйсани өлүмгә мәһкүм қилдуруш үчүн мәслиһәтләшти.
2 They put him in chains and led him away, and gave him up to the Roman Governor, Pilate.
Улар уни бағлап апирип, валий Понтиус Пилатусқа тапшуруп бәрди.
3 Then Judas, who betrayed him, seeing that Jesus was condemned, repented of what he had done, and returned the thirty pieces of silver to the Chief Priests and Councillors.
Униңға сатқунлуқ қилған Йәһуда униң өлүмгә һөкүм қилинғанлиғини көрүп, бу ишларға пушайман қилди вә баш каһинлар билән ақсақалларға оттуз күмүч тәңгини қайтуруп берип:
4 “I did wrong in betraying a good man to his death,” he said. “What has that to do with us?” they replied. “You must see to that yourself.”
— Мән бегуна бир җанниң қени төкүлүшкә сатқунлуқ қилип гуна өткүздүм, — деди. Буниңға бизниң немә каримиз? Өз ишиңни бил! — дейишти улар.
5 Judas flung down the pieces of silver in the Temple, and left; and went away and hanged himself.
Йәһуда көмүш тәңгиләрни ибадәтханиниң ичигә чөривәтти вә у йәрдин кетип, талаға чиқип, есилип өлүвалди.
6 The Chief Priests took the pieces of silver, but they said: “We must not put them into the Temple treasury, because they are blood-money.”
Баш каһинлар көмүш тәңгиләрни жиғивелип: — Бу хун төлүми болған [тәңгиләрдур], уларни ибадәтханиниң ғәзнисигә қоюш һарам, — дейишти.
7 So, after consultation, they bought with them the ‘Potter’s Field’ for a burial-ground for foreigners;
Улар өз ара мәслиһәтлишип, бу пуллар билән яқа жутлуқларға йәрлик болсун дәп, сапалчиниң бир парчә етизлиғини сетивалди.
8 and that is why that field is called the ‘Field of Blood’ to this very day.
Шуңа бу йәр һазирғичә «қанлиқ етиз» дәп атилип кәлмәктә.
9 Then it was that these words spoken by the Prophet Jeremiah were fulfilled — ‘They took the thirty pieces of silver, the price of him who was valued, whom some of the people of Israel valued,
Шу иш билән Йәрәмия пәйғәмбәр тәрипидин бурун ейтилған муну бешарәт әмәлгә ашурулди: — «Исраил хәлқи униң үчүн баһалап бекиткән баһасини, Йәни оттуз күмүч тәңгини улар елишти,
10 and gave them for the Potter’s field, as the Lord commanded me.’
Вә Пәрвәрдигар маңа көрсәткәндәк, Сапалчиниң етизини сетивелишқа хәҗләшти».
11 Meanwhile Jesus was brought before the Roman Governor. “Are you the King of the Jews?” asked the Governor. “It is true,” answered Jesus.
Әнди Әйса валийниң алдиға турғузулди. Валий униңдин: — Сән Йәһудийларниң падишасиму? — дәп сориди. Ейтқиниңдәк, — деди Әйса.
12 While charges were being brought against him by the Chief Priests and Councillors, Jesus made no reply.
Лекин баш каһинлар вә ақсақаллар униң үстидин әрз-шикайәт қилғанда, у бир еғизму җавап бәрмиди.
13 Then Pilate said to him: “Do not you hear how many accusations they are making against you?”
Буниң билән Пилатус униңға: — Уларниң сениң үстүңдин қилған шунчә көп шикайәтлирини аңлимайватамсән? — деди.
14 Yet Jesus made no reply — not even a single word; at which the Governor was greatly astonished.
Бирақ у [Пилатусқа] җававән [шикайәтләрниң] бирисигиму җавап бәрмиди. Валий буниңға интайин һәйран қалди.
15 Now, at the Feast, the Governor was accustomed to grant the people the release of any one prisoner whom they might choose.
Һәр қетимлиқ [өтүп кетиш] һейтида, валийниң халайиқ тәләп қилған бир мәһбусни уларға қоюп бериш адити бар еди.
16 At that time they had a notorious prisoner called Barabbas.
Әйни вақитта, [римлиқларниң] Бараббас исимлиқ атиқи чиққан бир мәһбуси [зинданда] еди.
17 So, when the people had collected, Pilate said to them: “Which do you wish me to release for you? Barabbas? Or Jesus who is called ‘Christ’?”
Халайиқ җәм болғанда, Пилатус улардин: — Кимни силәргә қоюп беришимни халайсиләр? Бараббасниму яки Мәсиһ дәп аталған Әйсаниму? — дәп сориди
18 For he knew that it was out of jealousy that they had given Jesus up to him.
(чүнки у [баш каһин қатарлиқларниң] һәсәтхорлуғи түпәйлидин уни тутуп бәргәнлигини биләтти).
19 While he was still on the Bench, his wife sent this message to him — “Do not have anything to do with that good man, for I have been very unhappy to-day in a dream on account of him.”
Пилатус «сорақ тәхти»дә олтарғанда, аяли униңға адәм әвәтип: — У һәққаний кишиниң ишиға арилашмиғин. Чүнки түнүгүн кечә униң сәвәвидин чүшүмдә көп азап чәктим, — дәп хәвәр йәткүзди.
20 But the Chief Priests and the Councillors persuaded the crowds to ask for Barabbas, and to kill Jesus.
Лекин баш каһинлар вә ақсақаллар болса халайиқни мақул қилип, Бараббасни қоюп беришни вә Әйсани йоқитишни тәләп қилдурди.
21 The Governor, however, said to them: “Which of these two do you wish me to release for you?” “Barabbas,” they answered.
Валий җававән улардин йәнә: — Силәргә бу иккисиниң қайсисини қоюп беришимни халайсиләр? — дәп сориди. Бараббасни, — дейишти улар.
22 “What then,” Pilate asked, “shall I do with Jesus who is called ‘Christ?’ “Let him be crucified,” they all replied.
Пилатус әнди: — Ундақ болса, Мәсиһ дәп аталған Әйсани қандақ бир тәрәп қилай? — деди. Һәммәйлән: — У крестләнсун! — дейишти.
23 “Why, what harm has he done?” he asked. But they kept shouting furiously: “Let him be crucified!”
Пилатус: — Немишкә? У зади немә яманлиқ өткүзүпту? — дәп сориди. Бирақ улар техиму қаттиқ вақиришип: У крестләнсун! — дәп турувелишти.
24 When Pilate saw that his efforts were unavailing, but that, on the contrary, a riot was beginning, he took some water, and washed his hands in the sight of the crowd, saying as he did so: “I am not answerable for this bloodshed; you must see to it yourselves.”
Пилатус сөзливеришниң беһудә екәнлигини, бәлки буниң орниға малиманчилиқ чиқидиғанлиғини көрүп, су елип, көпчиликниң алдида қолини жуйғач: — Бу һәққаний адәмниң қениға мән җавапкар әмәсмән, буниңға өзүңлар мәсъул болуңлар! — деди.
25 And all the people answered: “His blood be on our heads and on our children’s!”
Пүтүн хәлиқ җававән: — Униң қени бизниң үстимизгә вә балилиримизниң үстигә чүшсун! — дейишти.
26 The Pilate released Barabbas to them; but Jesus he scourged, and gave him up to be crucified.
Буниң билән Пилатус Бараббасни уларға чиқирип бәрди. Әйсани болса қаттиқ қамчилатқандин кейин, крестләшкә [ләшкәрлиригә] тапшурди.
27 After that, the Governor’s soldiers took Jesus with them into the Government House, and gathered the whole garrison round him.
Андин валийниң ләшкәрлири Әйсани униң ордисиға елип кирип, пүтүн ләшкәрләр топини бу йәргә униң әтрапиға жиғди.
28 They stripped him, and put on him a red military cloak,
Улар Әйсани ялаңачлап, учисиға пәрәң рәңлик тон кийдүрүшти.
29 and having twisted some thorns into a crown, put it on his head, and a rod in his right hand, and then, going down on their knees before him, they mocked him. “Long life to you, King of the Jews!” they said.
Тикәнлик шахчиларни өрүп бир таҗ ясап, бешиға кийдүрди вә оң қолиға бир қомушни тутқузди. Андин униң алдиға тизлинип: «Яшиғайла, Йәһудийларниң падишаси!» дәп мазақ қилишти.
30 They spat at him and, taking the rod, kept striking him on the head;
Униңға түкүрүшти, қомушни елип униң бешиға урушти.
31 and, when they had left off mocking him, they took off the military cloak, and put his own clothes on him, and led him away to be crucified.
Уни шундақ мазақ қилғандин кейин, тонни салдуруп, учисиға өз кийимлирини кийдүрди вә крестләш үчүн елип меңишти.
32 As they were on their way out, they came upon a man from Cyrene of the name of Simon; and they compelled him to go with them to carry the cross.
Улар ташқириға чиққинида, Курини шәһирилик Симон исимлиқ бир кишини учритип, уни тутуп келип Әйсаниң крестини униңға мәҗбурий көтәргүзди.
33 On reaching a place named Golgotha (a place named from its likeness to a skull),
Улар Голгота, йәни «Баш сүйәк» дегән йәргә кәлгәндә,
34 they gave him some wine to drink which had been mixed with gall; but after tasting it, Jesus refused to drink it.
[Әйсаға] ичиш үчүн кәкрә сүйи арилаштурулған аччиқ шарап бәрди; лекин у уни тетип баққандин кейин, ичкили унимиди.
35 When they had crucified him, they divided his clothes among them by casting lots.
Ләшкәрләр уни крестлигәндин кейин, чәк ташлишип кийимлирини өз ара бөлүшүвалди.
36 Then they sat down, and kept watch over him there.
Андин у йәрдә олтирип униңға күзәтчилик қилди.
37 Above his head they fixed the accusation against him written out — ‘THIS IS JESUS THE KING OF THE JEWS.’
Улар униң бешиниң жуқури тәрипигә «Бу Әйса, Йәһудийларниң падишасидур» дәп йезилған шикайәтнамә тахтийини бекитти.
38 At the same time two robbers were crucified with him, one on the right, the other on the left.
[Әйса] билән тәң икки қарақчиму кресткә миқланған болуп, бири оң тәрипидә, йәнә бири сол тәрипидә еди.
39 The passers-by railed at him, shaking their heads as they said:
Бу йәрдин өткәнләр башлирини чайқишип, уни һақарәтләп:
40 “You who ‘destroy the Temple and build one in three days,’ save yourself! If you are God’s Son, come down from the cross!”
— Қени, сән ибадәтханини бузуп ташлап, үч күн ичидә қайтидин ясап чиқидиған адәм, әнди өзүңни қутқузә! Худаниң Оғли болсаң, кресттин чүшүп баққина! — дейишти.
41 In the same way the Chief Priests, with the Teaches of the Law and Councillors, said in mockery:
Баш каһинларму, Тәврат устазлири вә ақсақаллар билән биргә уни мәсқирә қилип:
42 “He saved others, but he cannot save himself! He is the ‘King of Israel’! Let him come down from the cross now, and we will believe in him.
— Башқиларни қутқузуптикән, өзини қутқузалмайду. У Исраилниң падишасимиш! Әнди кресттин чүшүп бақсунчу, андин униңға етиқат қилимиз.
43 He has trusted in God; if God wants him, let him deliver him now; for he said ‘I am God’s Son.’”
У Худаға таянған! Худа уни әзизлисә, һазир қутқузуп баққай! Чүнки у: «Мән Худаниң Оғли» дегән еди, — дейишти.
44 Even the robbers, who were crucified with him, reviled him in the same way.
Униң билән тәң крестләнгән қарақчиларму уни шундақ һақарәтләшти.
45 After mid-day a darkness came over all the country, lasting till three in the afternoon.
Әнди күнниң алтинчи саитидин тоққузинчи саитигичә пүткүл зиминни қараңғулуқ басти.
46 And about three Jesus called out loudly: “Eloi, Eloi, lema sabacthani” — that is to say, ‘O my God, my God, why has thou forsaken me?’
Тоққузинчи саатләрдә Әйса жуқури авазда: «Ели, ели, ләма савақтани?» йәни «Худайим, Худайим, мени немишкә ташливәттиң?» дәп қаттиқ нида қилди.
47 Some of those standing by heard this, and said: “The man is calling for Elijah!”
У йәрдә турғанларниң бәзилири буни аңлап: Бу адәм Иляс [пәйғәмбәр]гә мураҗиәт қиливатиду, — дейишти.
48 One of them immediately ran and took a sponge, and, filling it with common wine, put it on the end of a rod, and offered it to him to drink.
Уларниң ичидин бирәйлән дәрһал жүгүрүп берип бир парчә булутни әкелип, уни аччиқ шарапқа чилап, қомушниң учиға селип униңға ичкүзүп қойди.
49 But the rest said: “Wait and let us see if Elijah is coming to save him.” [However another man took a spear, and pierced his side; and water and blood flowed from it.]
Бирақ башқилар: — Тохта! Қарап бақайли, Иляс [пәйғәмбәр] келип уни қутқузуп қалармекин? — дейишти.
50 But Jesus, uttering another loud cry, gave up his spirit.
Әйса жуқури аваз билән йәнә бир вақириди-дә, роһини қоювәтти.
51 Suddenly the Temple curtain was torn in two from top to bottom, the earth shook, the rocks were torn asunder,
Вә мана, шу дәқиқидә ибадәтханиниң [ичкири] пәрдиси жуқуридин төвәнгә икки парчә бөлүп житилди. Йәр-зимин тәвринип, ташлар йерилип,
52 the tombs opened, and the bodies of many of God’s People who had fallen asleep rose,
Қәбирләр ечилди (У тирилгәндин кейин, [өлүмдә] ухлаватқан нурғун муқәддәс бәндиләрниң тәнлириму тирилди; улар қәбирләрдин чиқти вә муқәддәс шәһәргә кирип, у йәрдә нурғун кишиләргә көрүнди).
53 and they, leaving their tombs, went, after the resurrection of Jesus, into the Holy City, and appeared to many people.
54 The Roman Captain, and the men with him who were watching Jesus, on seeing the earthquake and all that was happening, became greatly frightened and exclaimed: “This must indeed have been God’s Son!”
Әнди Әйсани күзәт қиливатқан йүз беши һәм йенидики ләшкәрләр йәрниң тәвришини вә башқа йүз бәргән һадисиләрни көрүп, интайин қорқушуп: — У һәқиқәтән Худаниң Оғли екән! — дейишти.
55 There were many women there, watching from a distance, who had accompanied Jesus from Galilee and had been attending on him.
У йәрдә йәнә бу ишларға жирақтин қарап турған нурғун аялларму бар еди. Улар әслидә Әйсаниң хизмитидә болуп, Галилийәдин униңға әгишип кәлгән еди.
56 Among them were Mary of Magdala, Mary the mother of James and Joseph, and the mother of Zebediah’s sons.
Уларниң арисида Магдаллиқ Мәрйәм, Яқуп билән Йүсүпниң аниси Мәрйәм, Зәбәдийниң оғуллириниң анисиму бар еди.
57 When evening had fallen, there came a rich man belonging to Ramah, named Joseph, who had himself become a disciple of Jesus.
Кәчқурун, Ариматиялиқ Йүсүп исимлиқ бир бай кәлди. Уму Әйсаниң мухлислиридин еди.
58 He went to see Pilate, and asked for the body of Jesus; upon which Pilate ordered it to be given him.
У Пилатусниң алдиға берип, Әйсаниң җәситини тәләп қилди. Пилатус җәсәтни униңға тапшурушқа әмир қилди.
59 So Joseph took the body, and wrapped it in a clean linen sheet,
Йүсүп җәсәтни елип, пакиз канап рәхт билән орап кепәнлиди
60 and laid it in his newly-made tomb which he had cut in the rock; and, before he left, he rolled a great stone against the entrance of the tomb.
вә уни өзи үчүн қияда ойдурған йеңи қәбригә қойди. Андин қәбирниң ағзиға йоған бир ташни домилитип қоюп, кетип қалди
61 Mary of Magdala and the other Mary remained behind, sitting in front of the grave.
(шу чағда Магдаллиқ Мәрйәм билән йәнә бир Мәрйәмму у йәрдә, қәбирниң удулида олтиратти).
62 The next day — that is, the day following the Preparation-Day — the Chief Priests and Pharisees came in a body to Pilate, and said:
Әнди әтиси, йәни «Тәйярлаш күни» өткәндин кейин, баш каһинлар билән Пәрисийләр җәм болушуп Пилатусниң алдиға келип:
63 “Sir, we remember that, during his lifetime, that impostor said ‘I shall rise after three days.’
— Җанаблири, һелиқи алдамчиниң һаят вақтида: «Мән өлүп үчинчи күни тирилимән» дегини есимиздә бар.
64 So order the tomb to be made secure till the third day. Otherwise his disciples may come and steal him, and then say to the people ‘He has risen from the dead,’ when the latest imposture will be worse than the first.”
Шуниң үчүн, қәбир үчинчи күнигичә мәһкәм қоғдилиши үчүн әмир бәргәйсиз. Ундақ қилинмиса, мухлислири келип җәсәтни оғрилап кетип, андин хәлиққә: «У өлүмдин тирилди» дейиши мүмкин. Бундақ алдамчилиқ алдинқисидинму бәттәр болиду, — дейишти.
65 “You may have a guard,” was Pilate’s reply; “go and make the tomb as secure as you can.”
Пилатус уларға: — Бир гуруппа күзәтчи ләшкәрни силәргә тапшурдум. Қәбирни қурбиңларниң йетишичә мәһкәм қоғдаңлар, — деди.
66 So they went made the tomb secure, by sealing the stone, in presence of the guard.
Шуниң билән улар [күзәтчи ләшкәрләр] билән биллә берип, ташни печәтләп, қәбирни муһапизәт астиға қойди.
