Luke 14
1 On one occasion, as Jesus was going, on a Sabbath into the house of one of the leading Pharisees to dine, they were watching him closely.
Екхвар дэ суббота Исусо заджиля дэ цэр фарисеенгэрэ пхурэдэрэстэ, соб тэ ха мандро. И всавэрэ дыкхэнас пала Исусо.
2 There he saw before him a man who was suffering from dropsy.
Тай акэ, англа Исусо бэшля екх мануш, саво сля всаворо шуло панехкиря дукхатар.
3 “Is it allowable,” said Jesus, addressing the Students of the Law and the Pharisees, “to work a cure on the Sabbath, or is it not?”
Исусо пхучля сиклимарендар пав Упхэнима и фарисеендар: — Чи трэбуни пав Упхэнима тэ састярэ дэ суббота?
4 They remained silent. Jesus took hold of the man and cured him, and sent him away.
Вонэ ачиле мулком. Исусо лиляпэ насвалэстэ, састярда лэ и отмукля.
5 And he said to them: “Which of you, finding that his son or his ox has fallen into a well, will not immediately pull him out on the Sabbath Day?”
Тунчи пхэнда лэнди: — Кала тумаро чяворо чи гурув тэлэдэла дэ ханиґ, чи тумэ на выцырдэна лэн екхатар и дэ суббота?
6 And they could not make any answer to that.
Вонэ на джянгле, со тэ пхэнэ Исусости.
7 Observing that the guests were choosing the best places for themselves, Jesus told them this parable —
Кала Исусо дыкхля, сар мануша, савэн акхардэ, вытидэнас пэсти фэдэр тхана, Вов пхэнда кацави дума:
8 “When you are invited by any one to a wedding banquet, do not seat yourself in the best place, for fear that some one of higher rank should have been invited by your host;
— Кала тут акхарэна пэ бьяв, на бэш пэ фэдэр тхан. Кала машкар манушэн, савэн акхардэ пэ бьяв, авэла пативэдэр тутар,
9 and he who invited you both will come and say to you ‘Make room for this man,’ and then you will begin in confusion to take the lowest place.
тунчи кодэва, ко акхарда и тут, и лэ, поджяла и пхэнэла тути: «Уштав тхан кадэлэ манушэсти». И авэла тути ладжяво, и прыджялапэ тути тэ залэ шымай тхан.
10 No, when you are invited, go and take the lowest place, so that, when he who has invited you comes, he may say to you ‘Friend, come higher up’; and then you will be honoured in the eyes of all your fellow-guests.
Нэ кала акхарэна тут, бэш пэ шымай тхан. Тунчи кодэва, ко акхарда тут, поджяла тутэ и пхэнэла: «Морэ, бэш англэ!» И кодэла, ко бэшэна пала скаминдэ паша тут, дыкхэна, со тути дэне патив.
11 For every one who exalts himself will be humbled, and he who humbles himself will be exalted.”
Кодэва, ко ваздэлпэ упрэ, авэла тэлярдо. Нэ кодэва, ко тэлярэл еджино пэ, авэла ваздэно.
12 Then Jesus went on to say to the man who had invited him: “When you give a breakfast or a dinner, do not ask your friends, or your brothers, or your relations, or rich neighbours, for fear that they should invite you in return, and so you should be repaid.
Пхэнда Исусо и манушэсти, саво акхарда Лэ: — Кала ту тховэх скаминд дивэсэ чи пашэ рятятэ, на акхар пала лэ ни тирэ амалэн, ни тирэ пхралэн, ни тиро родо, ни пашунэн, савэ исин барвалэ. Колэсти со и кадэла мануша акхарэна тут, кала терэна скаминд, и терэна тути кади, сар и ту лэнди тердан.
13 No, when you entertain, invite the poor, the crippled, the lame, the blind;
Нэ кала ту терэх скаминд, акхар пала лэ чёрорэн, помардэн, лангалэн и корэн.
14 and then you will be happy indeed, since they cannot recompense you; for you shall be recompensed at the resurrection of the good.”
Бахтало ту авэґа, кала кадэла мануша на дэна тути павпалэ кода, со ту важ лэн стердан. Нэ рисявэлапэ вса тути дэ кодэва диво, кала дэвликунэ мануша отджювдёна мулэндар.
15 One of the guests heard what he said and exclaimed: “Happy will he be who shall eat bread in the Kingdom of God!”
Екх мануш, саво бэшэлас Исусоґа пала скаминдэ, пхэнда: — Бахтало мануш, саво хала мандро дэ Дэвлэхкэрэ Тхагарима!
16 But Jesus said to him: “A man was once giving a great dinner. He invited many people,
Исусо пхэнда лэсти: — Екх мануш терда баро скаминд и акхарда бутэн манушэн.
17 and sent his servant, when it was time for the dinner, to say to those who had been invited ‘Come, for everything is now ready.’
И кала авиля вряма, соб тэ бэшэн пала скаминдэ, бичалда бутярнэ, соб вов тэ пхэнэл акхардэ манушэнди: «Авэн, вса дожутярэл тумэн».
18 They all with one accord began to ask to be excused. The first man said to the servant ‘I have bought a field and am obliged to go and look at it. I must ask you to consider me excused.’
Нэ всавэрэ мануша сар допхэндэпэ и ачиле тэ мангэ патив. Екх мануш пхэнда: «Мэ тиндом пхув, и манди трэбуни тэ джя и тэ дыкхэ ла. Мангав патив тутар!»
19 The next said ‘I have bought five pairs of bullocks, and I am on my way to try them. I must ask you to consider me excused’;
Авэр мануш пхэнда: «Мэ тиндом дэшэн гурувэн, и манди трэбуни тэ дыкхэ, сар вонэ терэн бути. Мангав патив тутар!»
20 while the next said ‘I am just married, and for that reason I am unable to come.’
Трито мануш пхэнда: «Мэ лилём хуланя, на выджял мандэ тэ авэ тутэ».
21 On his return the servant told his master all these answers. Then in anger the owner of the house said to his servant ‘Go out at once into the streets and alleys of the town, and bring in here the poor, and the crippled, and the blind, and the lame.’
Кала бутярно рисиля, вов вса розпхэнда хулаести. Тунчи хулай холиля и пхэнда пэхкэрэ бутярнэсти: «Джя сигэдэр пав барэн и цыкнэн гасэн дэ форо тай стидэ кордэ чёрорэн, помардэн, корэн и лангалэн!»
22 Presently the servant said ‘Sir, your order has been carried out, and still there is room.’
Бутярно пхэнда: «Хулае! Вса тердом, сар ту манди прыпхэндан, нэ инте исин тхана».
23 ‘Go out,’ the master said, ‘into the roads and hedgerows, and make people come in, so that my house may be filled;
Хулай пхэнда бутярнэсти: «Джя пав дромэн и паша грэдэн, и манг манушэн, соб муро цэр тэ авэл пхэрдо.
24 for I tell you all that not one of those men who were invited will taste my dinner.’”
Пхэнав тумэнди, со нико кодэлэндар, савэ сле акхардэ майанглал, на хана муро хамо пала мурэ скаминдэ».
25 One day, when great crowds of people were walking with Jesus, he turned and said to them:
Джянас їтханэ Исусоґа бут манушэн. Тунчи Исусо обрисиля лэндэ и пхэнда:
26 “If any man comes to me and does not hate his father, and mother, and wife, and children, and brothers, and sisters, yes and his very life, he can be no disciple of mine.
— Кала мануш, саво авэл Мандэ, на покамэла Ман будэр пэхкэрэн дадэ и да, ромня, чяворэн, пхралэн, пхэнен и будэр пэхкэрэ джювимастар, тунчи вов нисар на авэла Мурэ сиклярнэґа.
27 Whoever does not carry his own cross, and walk in my steps, can be no disciple of mine.
Мануш, саво на лиджял пэхкоро трушул и на джял пала Ман, нисар на авэла Мурэ сиклярнэґа.
28 Why, which of you, when he wants to build a tower, does not first sit down and reckon the cost, to see if he has enough to complete it? —
Кала ко тумэндар закамэла тэ ваздэ башня, чи на бэшэла вов англал и на бинэла, скици ловэ пэ када трэбуни, соб тэ дотерэ рындо?
29 For fear that, if he has laid the foundation and is not able to finish it, every one who sees it should begin to laugh at him,
Кала вов чувэла фундаменто тала башня, нэ на дотерэла кадэва рындо, мануша асанапэ лэстар.
30 and say ‘Here is a man who began to build and was not able to finish!’
И пхэнэна: «Кадэва мануш ачиля тэ терэ бути, нэ на дотерда».
31 Or what king, when he is setting out to fight another king, does not first sit down and consider if with ten thousand men he is able to meet one who is coming against him with twenty thousand?
Кала тхагари стидэлпэ пэ марима аврэ тхагареґа, чи на бэшэла вов англал и на гинисарэла, исин ли лэстэ зор дэшэ пхангленца манушэн тэ выджя пэ марима тхагареґа, кастэ исин биш пхангля манушэн?
32 And if he cannot, then, while the other is still at a distance, he sends envoys and asks for terms of peace.
А кала нат, тунчи бичалэла пативалэн манушэн тхагарестэ, кала вов инте дур и мангэла лэстар пачя.
33 And so with every one of you who does not bid farewell to all he has — he cannot be a disciple of mine.
Кади и тумэндар нико на авэла Мурэ сиклярнэґа, кала на ачявэла вса, со лэстэ исин.
34 Yes, salt is good; but, if the salt itself should lose its strength, what shall be used to season it?
Лон — када мишто. Нэ кала лон хацарэла пэхкири зор, сар тэ терэ, соб тэ авэл вов лондо?
35 It is not fit either for the land or for the manure heap. Men throw it away. Let him who has ears to hear with hear!”
Ни дэ пхув, ни дэ гуниво лэ на чувэґа. Лэ кици вычувэн аври. Кастэ исин кана тэ шунэ, мэк шунэл!
