Luke 13
1 Just at that time some people had come to tell Jesus about the Galileans, whose blood Pilate had mingled with the blood of their sacrifices.
Тунчи кав Исусо авиле варисавэ мануша и роспхэндэ Лэсти пала галилеяноря, савэн Пилато припхэндя тэ умарэн андэ кодья вряма, кала онэ анэнас жэртворя.
2 “Do you suppose,” replied Jesus, “that, because these Galileans have suffered in this way, they were worse sinners than any other Galileans?
Исусо пхэндя: — Тумэ гындосарэн, со кала галилеяноря хасайле, колэстар со онэ сас майбэзэхалэ всаворэндар?
3 No, I tell you; but, unless you repent, you will all perish as they did.
Най, пхэнав тумэнди! Нэ сар тумэ на каинапэ, тумэ кадя ж всаворэ хасавэна.
4 Or those eighteen men at Siloam on whom the tower fell, killing them all, do you suppose that they were worse offenders than any other inhabitants of Jerusalem?
Ай кола дэшуохто мануша, савэ хасайле, кала пэля пэр лэндэ Силоамоско башня? Тумэ гындосарэн, онэ сас майужылэ всаворэндар колэндар, ко жувэлас андо Иерусалимо?
5 No, I tell you; but, unless you repent, you will all perish in the same manner.”
Най, пхэнав тумэнди! Нэ сар тумэ на каинапэ, кадя хасавэна.
6 And Jesus told them this parable — “A man, who had a fig tree growing in his vineyard, came to look for fruit on it, but could not find any.
Тунчи Исусо роспхэндя лэнди дума: — Екхэ манушэстэ андо винограднико барёлас дрэво инжыроско. Екхвар вов жыля тэ родэл пэр лэстэ плодоря и нисо на аракхля.
7 So he said to his gardener ‘Three years now I have come to look for fruit on this fig tree, without finding any! Cut it down. Why should it rob the soil?’
Тунчи вов пхэндя пэстирэсти виноградорести: «Акэ, трин бэрш мэ авав тэ родав пэ кадва инжыро плодоря и нисо на аракхав. Спхаг лэс, пэр со вов залэл пхув?»
8 ‘Leave it this one year more, Sir,’ the man answered, ‘till I have dug round it and manured it.
«Хулай, — пхэндя кодва, — ашав лэс инке пэ кадва бэрш. Мэ лэс обганавава, тхава пэрэгноё,
9 Then, if it bears in future, well and good; but if not, you can have it cut down.’”
и ко жанэл, чи вов на анэла плодоря пэ авэр бэрш? Ай сар на анэла, тунчи спхагэса лэс».
10 Jesus was teaching on a Sabbath in one of the Synagogues,
Андэ субота Исусо сытярэлас андэ екх синагога.
11 and he saw before him a woman who for eighteen years had suffered from weakness owing to her having an evil spirit in her. She was bent double, and was wholly unable to raise herself.
Котэ сас жувли, савятэ дэшуохто бэрш сас духо насвалимаско. Латэ сас банго думо, и вой нисар на тэрдёлас ворта.
12 When Jesus saw her, he called her to him, and said: “Woman, you are released from your weakness.”
Кала Исусо удикхля ла, Вов выакхардя ла англэ тай пхэндя: — Жувлиё! Ту састярэспэ пэстирэстар насвалимастар.
13 He placed his hands on her, and she was instantly made straight, and began to praise God.
Вов тховдя пэр латэ васта, и вой андэ кодья вряма тэрдиля ворта и ля тэ лашарэл лэ Дэвлэс.
14 But the President of the Synagogue, indignant that Jesus had worked the cure on the Sabbath, interposed and said to the people: “There are six days on which work ought to be done; come to be cured on one of those, and not on the Sabbath.”
Пхурэдэр синагогако холяйля, со Исусо састярдя андэ субота, и пхэндя лэ манушэнди: — Исин шов деса, андэ савэ трэбуй тэ терэ бути. Андэ кола деса авэн и састярэнпэ, нэ на андэ субота.
15 “You hypocrites!” the Master answered him. “Does not every one of you let his ox or his ass loose from its manger, and take it out to drink, on the Sabbath?
Пэ када Рай пхэндя лэсти: — Дуемуендирэ! Кажно тумэндар андэ субота чи на отпхандэл пэстирэс гурувэс тай ослос и на выандярэл лэн андай пусын и на андярэл тэ дэл паи?
16 But this woman, a daughter of Abraham, who has been kept in bondage by Satan for now eighteen years, ought not she to have been released from her bondage on the Sabbath?”
Ай када исин екх андай щея Авраамостирэ, савя спхангля Сатана дэшуохто бэрша. На трэбуй ли сас тэ роспхандэ андэ субота лэпунзэ кала жувляти?
17 As he said this, his opponents all felt ashamed; but all the people rejoiced to see all the wonderful things that he was doing.
Кала Вов пхэндя када, всаворэнди Лэстирэ вражымаренди тердяпэ лажаво, а всаворэ мануш радонаспэ пала барэ рындоря, савэ Вов терэлас.
18 So Jesus said: “What is the Kingdom of God like? and to what can I liken it?
Исусо пхэндя: — Пэр со мэзимэ Тхагаримос Дэвлэско? Сар тэ роспхэнав пала лэс?
19 It is like a mustard-seed which a man took and put in his garden. The seed grew and became a tree, and ‘the wild birds roosted in its branches.’”
Вов — сар горчично ворзо, саво о мануш ля тай шутя андэ пэстирэ баря. Ворзо выбариля и ашыля барэ дрэвоса, кадя, со чирикля болыбнастирэ жувэнас пэр лэстэ.
20 And again Jesus said: “To what can I liken the Kingdom of God?
Инке Вов пхэндя: — Пэр со мэзимэ Тхагаримос Дэвлэско?
21 It is like some yeast which a woman took and covered in three pecks of flour, until the whole had risen.”
Вов — сар заквашэно хумэр, саво и жувли ля и тховдя андэ трин толоря варо, тай всаворо хумэр вазгляпэ.
22 Jesus went through towns and villages, teaching as he went, and making his way towards Jerusalem.
Исусо прожалас пай фороря тай гава, сытярэлас лэ манушэн. Вов жалас андо Иерусалимо.
23 “Master,” some one asked, “are there but few in the path of Salvation?” And Jesus answered:
Варико пхэндя Лэсти: — Рай! Качи цыра манушэн авэна фэрисардэ? Исусо пхэндя:
24 “Strive to go in by the small door. Many, I tell you, will seek to go in, but they will not be able,
— Терэн вся, кай тэ зажан андэ санэ удара. Пхэнав тумэнди, бут авэна тэ родэн, кай тэ зажан, тай на зажана.
25 when once the master of the house has got up and shut the door, while you begin to say, as you stand outside and knock, ‘Sir, open the door for us.’ His answer will be — ‘I do not know where you come from.’
Кала о хулай лэ черэско вщела тай затерэла и удар, тумэ авэна тэ тэрдён андрал, тэ марэн андэ удар и тэ мангэнпэ: «Хулай, отпхэрнав амэнди!» Ай Вов пхэнэла: «На жанав тумэн, катар тумэ».
26 Then you will begin to say ‘We have eaten and drunk in your presence, and you have taught in our streets,’ and his reply will be —
Тунчи тумэ пхэнэна: «Амэ хасас и пасас англай Тирэ якха, ай Ту сытярэсас пэ амарэ гасы».
27 ‘I do not know where you come from. Leave my presence, all you who are living in wickedness.’
Нэ Вов пхэнэла: «Мэ на жанав тумэн, катар тумэ, отжан Мандар, всаворэ, савэ терэн найлашэ рындоря».
28 There, there will be weeping and grinding of teeth, when you see Abraham, Isaac, and Jacob, and all the Prophets, in the Kingdom of God, while you yourselves are being driven outside.
Котэ авэла ровимос и бари грыжа, кала дикхэна лэ Авраамос, Исаакос и Иаковос, и всаворэн пророкон андо Тхагаримос Дэвлэско, ай тумэ авэна вытрадэ.
29 People will come from East and West, and from North and South, and take their places at the banquet in the Kingdom of God.
Авэна мануша пав востоко и западо, северо и юго и бэшэна палай мэсали андо Тхагаримос Дэвлэско.
30 there are some who are last now who will then be first, and some who are first now who will then be last!”
Тунчи палатунэ авэна англал, ай англатунэ авэна палал.
31 Just then some Pharisees came up to Jesus and said: “Go away and leave this place, for Herod wants to kill you.”
Тунчи кав Исусо поджыле фарисеёря и пхэндэ: — Ужа, ашав кадва тхан, колэсти со Иродо камэл Тут тэ умарэл.
32 But Jesus answered: “Go and say to that fox ‘Look you, I am driving out demons and shall be completing cures to-day and to-morrow, and on the third day I shall have done.’
Исусо пхэндя: — Жантэ и пэрэдэнтэ калэсти хрантимарести: «Адес и тэся мэ авава тэ вытрадав бэнгэн и тэ састярав манушэн, ай по трито дес Мэ дотерава Пэско рындо».
33 But to-day and to-morrow and the day after I must go on my way, because it cannot be that a Prophet should meet his end outside Jerusalem.
Нэ адес, тэся и палтэся Мэ трэбуй тэ жав, колэсти со на терэлпэ кадя, кай пророкос тэ умарэн на андо Иерусалимо!
34 Jerusalem! Jerusalem! she who slays the Prophets and stones the messengers sent to her — Oh, how often have I wished to gather your children round me, as a hen takes her brood under her wings, and you would not come!
Иерусалимо! Иерусалимо! Ту умарэс лэ пророкон и марэс барэнца колэн, кас бишалэн тутэ! Скачи молоря Мэ камлем тэ стидав тирэн бэяцэн, сар и кагни стидэл пэстирэ пуёнэн паша пэстэ, а тумэ на закамле!
35 Verily your House is left to you desolate! and never, I tell you, shall you see me, until you say — ‘Blessed is He who comes in the name of the Lord.’”
Акана тумаро чер ашэлпэ шушо. Пхэнав тумэнди, кала тумэ удикхэна Ман андэ авэр моло, тунчи пхэнэна: «Лашардо Кодва, Ко авэл важ алав Рае Дэвлэско!»
