Psalms 95
1 Come, sing to Yahweh; sing joyfully to the one who protects us [MET] and saves us!
Komið! Við skulum lofsyngja Drottni! Hrópum gleðióp til heiðurs kletti hjálpræðisins!
2 We should thank him as we come before him, and sing (joyful songs/joyfully) as we praise him.
Komum fram fyrir hann með þakkargjörð, syngjum honum lofgjörðarsálm.
3 Because Yahweh is the great God, he is a great king [who rules] over all [other] gods.
Því að Drottinn er mikill Guð og æðri öllum sem menn kalla guði.
4 He rules over the whole earth, from the deepest places/caves to the highest mountains.
Hann hefur upphugsað djúp jarðar og hannað hin hæstu fjöll.
5 The seas are his, because he made them. He is [also] the one who [SYN] formed/made the dry land.
Hann gerði hafið og myndaði þurrlendið, allt er hans!
6 We should come, worship, and bow down before him. We should kneel before Yahweh, the one who made us.
Komið! Föllum fram fyrir Drottni, skapara okkar,
7 He is our God, and we are the people whom he takes care of [MET]; like sheep [that a shepherd] takes care of. Today, listen to what Yahweh is saying to you.
því að hann er okkar Guð. Við erum hjörðin hans og hann er hirðir okkar. Ó, að þið vilduð heyra kall hans í dag og koma til hans.
8 He says, “Do not become stubborn [IDM] like [your ancestors] did at Meribah, and like [they did] at Massah in the desert.
Forherðið ekki hjörtu ykkar eins og Ísraelsmenn gerðu hjá Meriba og Massa í eyðimörkinni.
9 There your ancestors (wanted to see/tried to determine) if they could do many very evil things [without my punishing them]. Even though they had seen me perform [many] miracles, they tested whether I [would continue to be patient with them].
Þar drógu feður ykkar orð mín í efa – sömu menn og sáu mig gera mörg kraftaverk. Þeir freistuðu mín, kvörtuðu og reyndu á þolinmæði mína.
10 For 40 years I was angry with those people, and I said, ‘Those people say that they want to please me, but they do things that I detest. They refuse to obey my commands.’
„Í fjörutíu ár hafði ég viðbjóð á þessari kynslóð, “segir Drottinn Guð. „Hjörtu þeirra allra voru langt í burtu frá mér og ekki vildu þeir halda lög mín.
11 So because I was very angry, I solemnly said/declared about them: ‘They will never enter [the land of Canaan] where I would have allowed them to rest!’”
Þá hét ég því að þeir skyldu aldrei komast inn í fyrirheitna landið, staðinn sem ég hafði ætlað þeim til hvíldar.“
