Psalms 95
1 Come, sing to Yahweh; sing joyfully to the one who protects us [MET] and saves us!
Komt, laat ons juichen ter ere van Jahweh, Jubelen voor de Rots van ons heil;
2 We should thank him as we come before him, and sing (joyful songs/joyfully) as we praise him.
Laat ons met lofzangen voor zijn aangezicht treden, En onze liederen voor Hem zingen:
3 Because Yahweh is the great God, he is a great king [who rules] over all [other] gods.
Want Jahweh is een machtige God! Hij is Koning, boven alle goden verheven:
4 He rules over the whole earth, from the deepest places/caves to the highest mountains.
Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde, En de toppen der bergen behoren Hem toe;
5 The seas are his, because he made them. He is [also] the one who [SYN] formed/made the dry land.
Van Hem is de zee, Hij heeft ze geschapen, Het vaste land, dat zijn hand heeft gemaakt!
6 We should come, worship, and bow down before him. We should kneel before Yahweh, the one who made us.
Komt, buigen en werpen wij ons neer, Knielen wij voor Jahweh, die ons heeft geschapen;
7 He is our God, and we are the people whom he takes care of [MET]; like sheep [that a shepherd] takes care of. Today, listen to what Yahweh is saying to you.
Want Hij is onze God, Wij het volk, dat Hij leidt, En de kudde aan zijn hand! Als gij dan heden mijn stem verneemt,
8 He says, “Do not become stubborn [IDM] like [your ancestors] did at Meribah, and like [they did] at Massah in the desert.
Verstokt uw hart als bij Meriba niet; Als op de dag van Massa in de woestijn,
9 There your ancestors (wanted to see/tried to determine) if they could do many very evil things [without my punishing them]. Even though they had seen me perform [many] miracles, they tested whether I [would continue to be patient with them].
Toen uw vaders Mij tartten en beproefden, Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd!
10 For 40 years I was angry with those people, and I said, ‘Those people say that they want to please me, but they do things that I detest. They refuse to obey my commands.’
Veertig jaar lang was dat geslacht Mij een walg, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.
11 So because I was very angry, I solemnly said/declared about them: ‘They will never enter [the land of Canaan] where I would have allowed them to rest!’”
Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!
