Psalms 77
1 I cry out to God; I cry aloud to him, and he hears me.
| برای رهبر سرایندگان: برای یِدوتون. مزمور آساف. با صدایی بلند به سوی خدا فریاد برمی‌آورم! به سوی خدا فریاد برمی‌آورم تا صدای مرا بشنود. |
2 Whenever have trouble, I pray to the Lord; all during the night I lift up my hands while I pray, [but] nothing causes me to be comforted.
| به هنگام گرفتاری از خدا کمک می‌طلبم. تمام شب به سوی او دست نیاز دراز می‌کنم. تا دعایم را مستجاب نکند آرام نخواهم گرفت. |
3 When I think about God, I (despair/think that he will never help me); when I meditate about him, I am discouraged.
| خدا را به یاد می‌آورم و از حسرت می‌نالم. به فکر فرو می‌روم و پریشان می‌شوم. |
4 [All during the night] he prevents me from sleeping; I am very worried, with the result that I do not know what to say.
| او نمی‌گذارد خواب بچشمانم بیاید. از شدت ناراحتی نمی‌توانم حرف بزنم. |
5 I think about days that have passed; I remember [what happened in] previous years.
| به روزهای گذشته فکر می‌کنم، به سالهایی که پشت سر نهاده‌ام می‌اندیشم. |
6 I spend the whole night thinking [about things]; I meditate, and this is what I ask myself:
| تمام شب را در تفکر می‌گذرانم و از خود می‌پرسم: |
7 “Will the Lord always reject us? Will he never again be pleased with us?
| «آیا خداوند مرا برای همیشه ترک کرده است؟ آیا او دیگر هرگز از من راضی نخواهد شد؟ |
8 Has he stopped faithfully loving us? Will he not do for us what he promised to do?
| آیا دیگر هرگز به من محبت نخواهد کرد؟ آیا دیگر هرگز به قول خود وفا نخواهد کرد؟ |
9 God promised to be merciful to us; has he forgotten that? Because he is angry [with us], has he decided to not be kind to us?”
| آیا خدا مهربانی و دلسوزی را فراموش کرده است؟ آیا غضب او باعث شده در رحمت او بسته شود؟» |
10 Then I said, “What causes me to be [very] sad is that [it seems that] God, who is greater than any other god, is no longer powerful.”
| سپس به خود می‌گویم: «این از ضعف من است که چنین فکر می‌کنم. پس سالهایی را که دست خداوند قادر متعال در کار بوده است به یاد خواهم آورد.» |
11 [But then], Yahweh, I recall/remember your great deeds; I remember the wonderful things that you did in the past.
| بله، معجزات و کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است به یاد خواهم آورد |
12 I meditate on all that you have done, and I think about your mighty acts.
| و در کارهای شگفت‌انگیز او تفکر خواهم کرد. |
13 God, everything that you do is holy; there is certainly no god [RHQ] who is great like you are!
| ای خدا، تمام راههای تو پاک و بی‌عیب است! خدایی به بزرگی و عظمت تو وجود ندارد. |
14 You are God, the one who performs miracles; you showed to people of many people-groups that you are powerful.
| تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی و قدرت خود را بر قومها نمایان می‌سازی. |
15 By your power [MTY] you rescued your people [from Egypt]; you saved those who were descendants of Jacob and [his son] Joseph.
| با دست توانای خود بنی‌اسرائیل را رهانیدی. |
16 [It was as though] the waters [of the Red Sea] saw you and became very afraid, and even the deepest part of the water shook.
| آبها وقتی تو را دیدند به عقب رفتند و اعماق دریا به لرزه درآمد. |
17 Rain poured down from the clouds [PRS]; it thundered [very loudly] [PRS], and lightning flashed in all directions.
| از ابرها باران بارید. در آسمان رعد و برق پدید آمد و تیرهای آتشین به هر سو جهید. |
18 Thunder crashed in the whirlwind, and lightning (lit up/flashed across) the entire sky [HYP]; the earth shook violently [DOU].
| در میان گردباد صدای رعد شنیده شد و برق آسمان دنیا را روشن کرد. زمین تکان خورد و لرزید. |
19 [Then] you walked through the sea on a path that you made through the deep water, but your footprints could not be seen.
| از میان دریا جایی که هرگز به فکر کسی نمی‌رسید راهی پدید آوردی |
20 You led your people like [a shepherd leads his] flock [of sheep], while Moses and Aaron were the leaders [of your people].
| و مانند یک شبان، بنی‌اسرائیل را به رهبری موسی و هارون از آن عبور دادی. |
