< Psalms 139 >

1 Yahweh, you have examined me, and you know [everything about] me.
برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.
2 You know when I sit down and when I stand up. [Even though you are] far away from me, you know what I am thinking.
تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.
3 When I travel and when I lie down, you know everything that I do.
تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.
4 Yahweh, even before I say [MTY] anything, you know everything that I am going to say!
حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.
5 You protect me on all sides; you put your hand on me [to protect me with your power] [MTY].
مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.
6 I am not able to understand that you know [everything about me]. That is too great for me to really understand.
شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.
7 (Where could I go to escape from your Spirit?/I could not go anywhere to escape from your Spirit.) [RHQ] (Where could I go to get away from you?/I could not go anywhere to get away from you.) [RHQ]
از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟
8 If I went up to heaven, you would be there. If I lay down in the place where the dead people are, you would be there. (Sheol h7585)
اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)
9 If I had wings and flew very far east [MTY], or if I flew west and made a place to live [on an island] in the ocean,
اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،
10 you would be there also, to lead me by your hand, and you would help me.
در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.
11 I could request the darkness to hide me, or I could request the light around me to become darkness,
اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،
12 but even [if that happened], the darkness would not be darkness for you! For you, the night is [as bright] as the daytime is, because for you, daylight and darkness are (not different/the same).
نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.
13 You created [all] the parts of my body; you put [the parts of] my body together when I was still in my mother’s womb.
تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.
14 I praise you because you made my [body in a very] awesome and wonderful way. Everything that you do is amazing! I know that very well.
تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.
15 When my body was being formed, while it was being put together where no one else could see it, you saw it!
وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛
16 You saw me before I was born. You wrote in your book the number of days that you had decided that I would live. You did that before any of those days had [even] started!
حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.
17 God, what you think about me is very precious (OR, is very hard to understand). There is a great number of things that you think about.
خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!
18 If I could count them, [I would see that] they are more than the grains of sand [at the seashore]. And when I wake up, I am still with you [and I know that there are still more of your thoughts about me to count].
حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.
19 God, I desire that you would kill all the wicked people! And I wish that violent [MTY] men would (leave/go away from) me.
خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!
20 They say wicked/malicious things about you; they slander your name.
خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.
21 Yahweh, I certainly [RHQ] hate those who hate you! And I despise [RHQ] those who rebel against you.
پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟
22 I hate them completely, and I consider that they are my enemies.
آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!
23 God, search my inner being; find out what I am thinking!
خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.
24 Find out whether there is anything evil in my [inner being], and lead me along the road [that leads to my being with you] forever.
ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

< Psalms 139 >