< Psalms 112 >

1 Praise Yahweh! (Happy are/He is pleased with) those who revere him, those who happily obey his commands.
سپاس بر خداوند! خوشا به حال کسی که از خداوند می‌ترسد و احکام او را با رغبت انجام می‌دهد.
2 Their children will prosper in their land; and their descendants will be blessed [by God].
فرزندان شخص درستکار در دنیا نیرومند خواهند شد و نسل او برکت خواهند یافت.
3 Their families [MTY] will be very wealthy [DOU], and [the results of] their righteous deeds will endure forever.
خانواده‌اش صاحب مال و ثروت خواهد شد و خوبی‌های او هرگز از یاد نخواهند رفت.
4 Godly/Righteous people are [like] lights [SIM] that shine in the darkness on those who are kind, merciful and righteous.
برای کسی که درستکار و بخشنده، مهربان و نیکوکار است، حتی در تاریکی شب نیز نور طلوع می‌کند.
5 Things [will] go well for those who generously lend money to others and who conduct their businesses honestly.
خوشبخت است کسی که سخاوتمندانه قرض می‌دهد و در کسب و کارش با انصاف است.
6 Righteous people will not be overwhelmed/worried/distressed [because of their troubles], and they will never be forgotten [by other people].
شخص عادل پیوسته پایدار خواهد بود و نام نیکش همیشه در یادها باقی خواهد ماند.
7 They are not afraid of [receiving] bad news; they confidently/completely trust in Yahweh.
او از شنیدن خبر بد نمی‌ترسد، زیرا ایمانش قوی است و بر خداوند توکل دارد.
8 They are confident and not afraid, because they know that they will see [God defeat] their enemies.
او نگران نمی‌شود و نمی‌ترسد زیرا مطمئن است که شکست دشمنانش را خواهد دید.
9 They give things generously to poor/needy [people]; [the results of] their kind deeds will endure forever, and they [will] be exalted and honored.
او با گشاده‌دستی به نیازمندان کمک می‌کند و محبت و نیکوکاری‌اش همواره مایهٔ افتخارش خواهد بود؛ او همیشه نزد مردم سربلند و محترم می‌باشد.
10 Wicked people see those things and are angry; they gnash their teeth [angrily], but they [will] disappear [and die]. The [wicked] things that they want to do [will] never happen.
بدکاران این را می‌بینند و خشمگین می‌شوند؛ دندانهای خود را به هم می‌فشارند و همراه آرزوهایشان از بین می‌روند.

< Psalms 112 >