Matthew 14
1 During that time Herod [Antipas], the ruler, heard reports about Jesus [performing miracles].
௧அக்காலத்தில், காற்பங்கு தேசாதிபதியாகிய ஏரோது இயேசுவின் புகழைக் கேள்விப்பட்டு,
2 He said to his servants: “That must be John the Baptizer. He must have risen from the dead, and that is why he has power to perform miracles.”
௨தன் வேலைக்காரர்களைப் பார்த்து: இவன் யோவான்ஸ்நானன்; இவன் மரித்தோரிலிருந்து உயிரோடு எழுந்தான்; ஆகவே, இவனிடத்தில் பலத்த செய்கைகள் விளங்குகிறது என்றான்.
3 The reason [Herod thought that was this: Herod had married] Herodias, the wife of his brother Philip, [while Philip was still living. So] John had been saying to him, “[What] you [did by] marrying [your brother’s wife while your brother is still alive is against God’s] law!” Then, to [please] Herodias, Herod [told his soldiers] to arrest John. They bound him with chains and put him in prison.
௩ஏரோது தன் சகோதரனாகிய பிலிப்புவின் மனைவி ஏரோதியாளினிமித்தம் யோவானைப் பிடித்துக் கட்டி சிறைச்சாலையில் வைத்திருந்தான்.
௪ஏனென்றால்: நீர் அவளை உன் மனைவியாக வைத்துக்கொள்வது நியாயமில்லை என்று யோவான் அவனுக்குச் சொல்லியிருந்தான்.
5 Herod wanted to have John executed, but he was afraid that the people [who had accepted what John taught would riot if he did that], because they believed that John was a prophet.
௫ஏரோது அவனைக் கொலைசெய்ய மனதாயிருந்தும், மக்கள் அவனைத் தீர்க்கதரிசியென்று எண்ணினபடியால் அவர்களுக்குப் பயந்திருந்தான்.
6 But when Herod [gave a party to celebrate] his birthday, the daughter of Herodias danced for [his guests]. This pleased Herod.
௬அப்படியிருக்க, ஏரோதின் பிறந்தநாள் கொண்டாடப்படுகிறபோது, ஏரோதியாளின் மகள் அவர்கள் நடுவே நடனம்பண்ணி ஏரோதைச் சந்தோஷப்படுத்தினாள்.
7 So he promised to give her whatever she asked, and he asked God to punish him if he did not do what he had promised.
௭அதினிமித்தம் ஏரோது: நீ எதைக்கேட்டாலும் தருவேன் என்று அவளுக்கு ஆணையிட்டு வாக்குக்கொடுத்தான்.
8 [So Herodias’ daughter went and asked her mother what to ask for]. Her mother told her to ask for John the Baptizer’s head. [So] her daughter [went back and] said [to Herod]: “[Cut off] the head of John the Baptizer and [please] bring it here on a platter [so that my mother can know for sure that he is dead!]”
௮அவள் தன் தாயினால் சொல்லப்பட்டபடியே: யோவான்ஸ்நானனுடைய தலையை இங்கே ஒரு தட்டிலே வைத்து எனக்குத் தரவேண்டும் என்று கேட்டாள்.
9 The king was distressed because he now knew he should not have made that promise to her. [But] because he had made an oath [in front of] his guests [when he made that promise], and [he did not want] them [to think that he would not do what he had promised], he commanded that [the girl] be given [what she requested].
௯ராஜா துக்கமடைந்தான். ஆனாலும், ஆணையினிமித்தமும், பந்தியில் கூட இருந்தவர்களினிமித்தமும், அதைக் கொடுக்கக்கட்டளையிட்டு,
10 He sent [the executioner to go to] the prison and to cut off John’s head.
௧0ஆள் அனுப்பி, சிறைச்சாலையிலே யோவானின் தலையை வெட்டச்செய்தான்.
11 [The executioner did that, and] put John’s head on a platter and gave it to the girl. Then the girl took it to her mother.
௧௧அவனுடைய தலையை ஒரு தட்டிலே கொண்டுவந்து, சிறு பெண்ணுக்குக் கொடுத்தார்கள்; அவள் அதைத் தன் தாயினிடத்தில் கொண்டுபோனாள்.
12 John’s disciples then went [to the prison], took John’s body and buried it, and they reported to Jesus [what had happened].
௧௨அவனுடைய சீடர்கள் வந்து சரீரத்தை எடுத்து அடக்கம்செய்து, பின்புபோய் அந்தச் செய்தியை இயேசுவிற்கு அறிவித்தார்கள்.
13 After Jesus heard that, he took [just us disciples] with him and we went by boat [on Galilee Lake to an uninhabited place]. Matthew 14:13-21 After the crowds heard [that we had gone to an uninhabited place], they [left their towns and] followed Jesus, walking along the shore.
௧௩இயேசு அதைக்கேட்டு, அந்த இடத்தைவிட்டு, படகில் ஏறி, வனாந்திரமான ஒரு இடத்திற்குத் தனியே போனார். மக்கள் அதைக் கேள்விப்பட்டு, பட்டணங்களிலிருந்து கால்நடையாக அவரிடத்திற்குப் போனார்கள்.
14 When Jesus came [to the shore], he saw a large crowd of people [who had gathered there, waiting for him]. He felt sorry for them, and he healed those [among them who were] sick.
௧௪இயேசு வந்து, திரளான மக்களைக் கண்டு, அவர்கள்மேல் மனதுருகி, அவர்களில் வியாதியுள்ளவர்களைச் சுகமாக்கினார்.
15 When it was [nearly] evening, we disciples came to him and said, “This is a place where nobody lives, and it is very late. Dismiss the crowds so that they can go into the [nearby] towns. [Have them do that so that they can] buy food for themselves.”
௧௫மாலைநேரமானபோது, அவருடைய சீடர்கள் அவரிடத்தில் வந்து: இது வனாந்திரமான இடம், நேரமுமானது; மக்கள் கிராமங்களுக்குப்போய்த் தங்களுக்கு உணவு பதார்த்தங்களை வாங்கும்படி அவர்களை அனுப்பிவிடவேண்டும் என்றார்கள்.
16 But Jesus said to us, “They do not need to leave [to get food. Instead], you [yourselves] give them something to eat!”
௧௬இயேசு அவர்களைப் பார்த்து: அவர்கள் போகவேண்டியதில்லை; நீங்களே அவர்களுக்கு உணவுகொடுங்கள் என்றார்.
17 We said to him, “But we have only five loaves of bread and two [cooked] fish here!”
௧௭அதற்கு அவர்கள்: இங்கே எங்களிடம் ஐந்து அப்பங்களும் இரண்டு மீன்களுமேயல்லாமல், வேறொன்றும் இல்லை என்றார்கள்.
18 He said [to us], “Bring them to me!”
௧௮அவைகளை என்னிடத்தில் கொண்டுவாருங்கள் என்றார்.
19 He told the people [who had gathered there] to sit on the grass. Then he took the five flat loaves and the two fish. He looked up toward heaven, thanked [God for them], and broke [them into pieces]. Then he gave them to us disciples, and we distributed them to the crowd.
௧௯அப்பொழுது, அவர் மக்களைப் புல்லின்மேல் பந்தியிருக்கக் கட்டளையிட்டு, அந்த ஐந்து அப்பங்களையும், அந்த இரண்டு மீன்களையும் எடுத்து, வானத்தை அண்ணாந்துபார்த்து, ஆசீர்வதித்து, அப்பங்களைப் பிட்டு சீடர்களிடத்தில் கொடுத்தார்; சீடர்கள் மக்களுக்குக் கொடுத்தார்கள்.
20 All [the people in the crowd] ate until they had enough to eat. Then we [disciples] gathered the pieces that were left over, [and we] filled twelve baskets with them.
௨0எல்லோரும் சாப்பிட்டுத் திருப்தியடைந்தார்கள்; மீதியான அப்பத்துணிக்கைகளைப் பன்னிரண்டு கூடைகள்நிறைய எடுத்தார்கள்.
21 Those who ate were about 5,000 men. [We did] not [count the] women and children!
௨௧பெண்களும் பிள்ளைகளும்தவிர, சாப்பிட்ட ஆண்கள் ஏறக்குறைய ஐயாயிரம்பேராக இருந்தார்கள்.
22 Right after that happened, Jesus told us disciples to get in the boat and to go ahead of him further around [the lake] while he dismissed the crowds.
௨௨இயேசு மக்களை அனுப்பிவிடும்போது, தம்முடைய சீடர்கள் படகில் ஏறி, தமக்கு முன்னே அக்கரைக்குப் போகும்படி அவர்களைத் துரிதப்படுத்தினார்.
23 After he dismissed them, he went up into the hills to pray by himself. When it was evening, he was [still] there alone.
௨௩அவர் மக்களை அனுப்பிவிட்டப்பின்பு, தனித்து ஜெபம்செய்ய ஒரு மலையின்மேல் ஏறி, மாலைநேரமானபோது அங்கே தனிமையாக இருந்தார்.
24 [By this time] we were already many hundred meters from the shore. The boat was being severely tossed around by the waves {The waves were severely tossing the boat} because the wind was [blowing] against [it].
௨௪அதற்குள்ளாகப் படகு நடுக்கடலிலே சேர்ந்து, எதிர்க்காற்றாயிருந்தபடியால் அலைகளினால் தள்ளாடியது.
25 [Then Jesus came down from the hills to the lake]. Some time between three and six o’clock in the morning he walked on the water toward our [boat].
௨௫அதிகாலையிலே, இயேசு கடலின்மேல் நடந்து, அவர்களிடத்திற்கு வந்தார்.
26 When we disciples saw someone walking on the water, we thought that [we must be seeing] a ghost. We were terrified, and we screamed out because we were afraid.
௨௬அவர் கடலின்மேல் நடக்கிறதை சீடர்கள் கண்டு, கலக்கமடைந்து, பிசாசு என்று சொல்லி, பயத்தினால் அலறினார்கள்.
27 Immediately Jesus said to us, “Cheer up! It is I. Do not be afraid!”
௨௭உடனே இயேசு அவர்களோடு பேசி: திடன்கொள்ளுங்கள், நான்தான், பயப்படாமலிருங்கள் என்றார்.
28 Peter said to him, “Lord, if it is you, tell me to walk on the water to you!”
௨௮பேதுரு அவரைப் பார்த்து: ஆண்டவரே! நீரேயானால் நான் தண்ணீரின்மேல் நடந்து உம்மிடத்தில் வரக் கட்டளையிடும் என்றான்.
29 Then Jesus said, “Come!” So Peter got out of the boat and walked on the water toward Jesus.
௨௯அதற்கு அவர்: வா என்றார். அப்பொழுது, பேதுரு படகைவிட்டு இறங்கி, இயேசுவினிடத்தில் போகத் தண்ணீரின்மேல் நடந்தான்.
30 But when Peter looked at the [tossing waves which] the strong wind [caused], he became afraid. He began to sink, and cried out, “Lord, save me!”
௩0காற்று பலமாக இருக்கிறதைக் கண்டு, பயந்து, மூழ்கும்போது: ஆண்டவரே, என்னை இரட்சியும் என்று கூப்பிட்டான்.
31 Immediately Jesus stretched out his hand and grabbed him. He said to Peter, “You only trust a little bit [in my power] (Why did you doubt [that I could keep you from sinking]?/You should not have doubted [that I could keep you from sinking]!) [RHQ]”
௩௧உடனே இயேசு கையை நீட்டி அவனைப் பிடித்து: விசுவாசக் குறைவுள்ளவனே, ஏன் சந்தேகப்பட்டாய் என்றார்.
32 Then Jesus and Peter got in the boat, and the wind [immediately] stopped blowing.
௩௨அவர்கள் படகில் ஏறினவுடனே காற்று அமர்ந்தது.
33 All [of us disciples] who were in the boat worshipped Jesus and said, “Truly you are the (Son of/man two is also) God!”
௩௩அப்பொழுது, படகில் உள்ளவர்கள் வந்து: உண்மையாகவே நீர் தேவனுடைய குமாரன் என்று சொல்லி, அவரைப் பணிந்துகொண்டார்கள்.
34 When we had gone further around [the lake in the boat], we came ashore at Gennesaret [town].
௩௪பின்பு, அவர்கள் கடலைக்கடந்து, கெனேசரேத்து நாட்டிற்கு வந்தார்கள்.
35 The men of that area recognized Jesus. So they sent [people to inform those who lived] in that whole surrounding region [MTY] [that Jesus was in their area]. [So the people] brought to Jesus all the sick people [who lived in that region].
௩௫அந்த இடத்து மனிதர்கள் அவரை யார் என்று அறிந்து, சுற்றுப்புறமெங்கும் செய்தி அனுப்பி, வியாதியுள்ளவர்கள் எல்லோரையும் அவரிடத்தில் கொண்டுவந்து,
36 [The sick people] kept begging him to allow them to touch [him or] just to touch the edge of his robe [so that they would be healed]. And all who touched [him or his robe] were healed {he healed all who touched [him or his clothing]}.
௩௬அவருடைய ஆடையின் ஓரத்தையாவது அவர்கள் தொடுவதற்கு அனுமதிக்கவேண்டுமென்று அவரை வேண்டிக்கொண்டார்கள்; தொட்ட எல்லோரும் குணமானார்கள்.
