Mark 6
1 Jesus left [Capernaum city and went to his hometown, Nazareth]. His disciples went with him.
අනන්තරං ස තත්ස්ථානාත් ප්‍රස්ථාය ස්වප්‍රදේශමාගතඃ ශිෂ්‍යාශ්ච තත්පශ්චාද් ගතාඃ|
2 (On the Sabbath/On the Jewish rest day), [he entered] the Jewish worship house and taught [the people]. Many who were listening to him were astonished. [But some] were saying, “[This man is just an ordinary person like we are! So (we cannot believe that] this man [is able to teach us] about these things and that he has been made very wise {that [God] has made him very wise} and that he is performing such miracles![/how is it that] [RHQ] this man [is able to teach us] about these things and that he has been made very wise {that [God] has made him very wise} and that he is performing such miracles?) [RHQ]
අථ විශ්‍රාමවාරේ සති ස භජනගෘහේ උපදේෂ්ටුමාරබ්ධවාන් තතෝ(අ)නේකේ ලෝකාස්තත්කථාං ශ්‍රුත්වා විස්මිත්‍ය ජගදුඃ, අස්‍ය මනුජස්‍ය ඊදෘශී ආශ්චර‍්‍ය්‍යක්‍රියා කස්මාජ් ජාතා? තථා ස්වකරාභ්‍යාම් ඉත්ථමද්භුතං කර්ම්ම කර්ත්තාම් ඒතස්මෛ කථං ඥානං දත්තම්?
3 ([We know that] he is [just an ordinary] carpenter!/Isn’t he [just an ordinary] carpenter [RHQ]?) [We know him and his family! We know] Mary his mother! ([We know] his [younger] brothers James, Joses, Judas and Simon!/Are not his [younger] brothers James, Joses, Judas and Simon?) [RHQ] And (his [younger] sisters also live here in this town!/do not his [younger] sisters also live here in this town?) [RHQ]” So they despised him.
කිමයං මරියමඃ පුත්‍රස්තඥා නෝ? කිමයං යාකූබ්-යෝසි-යිහුදා-ශිමෝනාං භ්‍රාතා නෝ? අස්‍ය භගින්‍යඃ කිමිහාස්මාභිඃ සහ නෝ? ඉත්ථං තේ තදර්ථේ ප්‍රත්‍යූහං ගතාඃ|
4 Jesus [knew that they refused to believe in him]. So he said to them, “[It is certainly true that] people honor [me and other] prophets [in other places, but] not in our hometowns! Even our relatives and the people who live in our own houses do not honor us!”
තදා යීශුස්තේභ්‍යෝ(අ)කථයත් ස්වදේශං ස්වකුටුම්බාන් ස්වපරිජනාංශ්ච විනා කුත්‍රාපි භවිෂ්‍යද්වාදී අසත්කෘතෝ න භවති|
5 [So], although he healed a few sick people there by touching them, he [decided] not to perform many [other] miracles [in Nazareth] because the people there did not believe that he was the Messiah.
අපරඤ්ච තේෂාමප්‍රත්‍යයාත් ස විස්මිතඃ කියතාං රෝගිණාං වපුඃෂු හස්තම් අර්පයිත්වා කේවලං තේෂාමාරෝග්‍යකරණාද් අන්‍යත් කිමපි චිත්‍රකාර‍්‍ය්‍යං කර්ත්තාං න ශක්තඃ|
6 He was amazed that they did not believe [in him]. Mark 6:6b-13 Jesus [and his disciples] went from town to town [in that region] teaching [the people].
අථ ස චතුර්දික්ස්ථ ග්‍රාමාන් භ්‍රමිත්වා උපදිෂ්ටවාන්
7 [One day] he summoned the twelve [disciples], and then he [told them that] he was going to send them out two-by-two [to teach people in various towns]. He gave them power [to expel] evil spirits [from people].
ද්වාදශශිෂ්‍යාන් ආහූය අමේධ්‍යභූතාන් වශීකර්ත්තාං ශක්තිං දත්ත්වා තේෂාං ද්වෞ ද්වෞ ජනෝ ප්‍රේෂිතවාන්|
8 He also instructed them to wear sandals and to take along a walking stick when they were traveling. He told them not to take food, nor a bag [in which travelers carry supplies], nor any money for their journey. He also did not allow them to take extra clothing. [He wanted the people who heard their message to give them what they needed].
පුනරිත්‍යාදිශද් යූයම් ඒකෛකාං යෂ්ටිං විනා වස්ත්‍රසංපුටඃ පූපඃ කටිබන්ධේ තාම්‍රඛණ්ඩඤ්ච ඒෂාං කිමපි මා ග්‍රහ්ලීත,
මාර්ගයාත්‍රායෛ පාදේෂූපානහෞ දත්ත්වා ද්වේ උත්තරීයේ මා පරිධද්ව්වං|
10 He also instructed them, “After you enter a town, [if someone invites you to stay in his house], go into his house. Eat and sleep in that same home until you leave that town.
අපරමප්‍යුක්තං තේන යූයං යස්‍යාං පුර‍්‍ය්‍යාං යස්‍ය නිවේශනං ප්‍රවේක්‍ෂ්‍යථ තාං පුරීං යාවන්න ත්‍යක්‍ෂ්‍යථ තාවත් තන්නිවේශනේ ස්ථාස්‍යථ|
11 Wherever the people do not welcome you and wherever the people do not listen to you, shake off the dust from your feet as you leave [that place]. By doing that, you will warn them [that God will punish them for rejecting your message].”
තත්‍ර යදි කේපි යුෂ්මාකමාතිථ්‍යං න විදධති යුෂ්මාකං කථාශ්ච න ශෘණ්වන්ති තර්හි තත්ස්ථානාත් ප්‍රස්ථානසමයේ තේෂාං විරුද්ධං සාක්‍ෂ්‍යං දාතුං ස්වපාදානාස්ඵාල්‍ය රජඃ සම්පාතයත; අහං යුෂ්මාන් යථාර්ථං වච්මි විචාරදිනේ තන්නගරස්‍යාවස්ථාතඃ සිදෝමාමෝරයෝ ර්නගරයෝරවස්ථා සහ්‍යතරා භවිෂ්‍යති|
12 [So] after the disciples went out [to various towns], they were preaching that people should stop their sinful behavior.
අථ තේ ගත්වා ලෝකානාං මනඃපරාවර්ත්තනීඃ කථා ප්‍රචාරිතවන්තඃ|
13 They were also expelling many evil spirits [from people], and they were anointing many sick people with [olive] oil and healing them.
ඒවමනේකාන් භූතාංශ්ච ත්‍යාජිතවන්තස්තථා තෛලේන මර්ද්දයිත්වා බහූන් ජනානරෝගානකාර්ෂුඃ|
14 [King] Herod [Antipas] heard about [what] Jesus [was doing], because many people were talking [about it. Some] people were saying [about Jesus], “[He must be] John the Baptizer! He has come back to life! That is why he [has God’s] power to perform these miracles!”
ඉත්ථං තස්‍ය සුඛ්‍යාතිශ්චතුර්දිශෝ ව්‍යාප්තා තදා හේරෝද් රාජා තන්නිශම්‍ය කථිතවාන්, යෝහන් මජ්ජකඃ ශ්මශානාද් උත්ථිත අතෝහේතෝස්තේන සර්ව්වා ඒතා අද්භුතක්‍රියාඃ ප්‍රකාශන්තේ|
15 Others were saying [about Jesus], “He is [the former prophet] Elijah, [whom God promised to send back again].” Others were saying [about Jesus], “[No], he is a [different] prophet, like one of the [other] prophets [who lived long ago].”
අන්‍යේ(අ)කථයන් අයම් ඒලියඃ, කේපි කථිතවන්ත ඒෂ භවිෂ්‍යද්වාදී යද්වා භවිෂ්‍යද්වාදිනාං සදෘශ ඒකෝයම්|
16 Having heard [what the people were saying, King] Herod [Antipas] himself repeatedly said, “The man [performing those miracles] must be John! I [commanded my soldiers to] cut off his head, but he has come back to life again [to get revenge for my killing him]!”
කින්තු හේරෝද් ඉත්‍යාකර්ණ්‍ය භාෂිතවාන් යස්‍යාහං ශිරශ්ඡින්නවාන් ස ඒව යෝහනයං ස ශ්මශානාදුදතිෂ්ඨත්|
17 The reason [King Herod concluded that John wanted revenge is as follows: Some time before this], Herod married Herodias, while she was [still] the wife of his [younger] brother, Philip.
පූර්ව්වං ස්වභ්‍රාතුඃ ඵිලිපස්‍ය පත්න්‍යා උද්වාහං කෘතවන්තං හේරෝදං යෝහනවාදීත් ස්වභාතෘවධූ ර්න විවාහ්‍යා|
18 John kept telling Herod, “[God’s] law does not permit you to marry the wife of your brother [while he is still alive].” Then, because Herodias [urged him to put John in prison], Herod himself sent [soldiers to John]. They seized John and put him in prison.
අතඃ කාරණාත් හේරෝද් ලෝකං ප්‍රහිත්‍ය යෝහනං ධෘත්වා බන්ධනාලයේ බද්ධවාන්|
19 But because Herodias wanted to get [further] revenge on John, she wanted [someone] to execute him. But she could not do that because [while John was in prison], Herod kept John safe [from her].
හේරෝදියා තස්මෛ යෝහනේ ප්‍රකුප්‍ය තං හන්තුම් ඓච්ඡත් කින්තු න ශක්තා,
20 Herod did this because he respected/feared John, because he knew that he was a righteous and holy man. The king did not know what he should do, but he liked to listen to him.
යස්මාද් හේරෝද් තං ධාර්ම්මිකං සත්පුරුෂඤ්ච ඥාත්වා සම්මන්‍ය රක්‍ෂිතවාන්; තත්කථාං ශ්‍රුත්වා තදනුසාරේණ බහූනි කර්ම්මාණි කෘතවාන් හෘෂ්ටමනාස්තදුපදේශං ශ්‍රුතවාංශ්ච|
21 But [Herodias was able to have someone execute John when they honored/celebrated] the day when Herod was born. On that day, he invited the [most important] government officials, the [most important] army leaders, and the most important men in Galilee [district] in order that they might eat [and celebrate with him].
කින්තු හේරෝද් යදා ස්වජන්මදිනේ ප්‍රධානලෝකේභ්‍යඃ සේනානීභ්‍යශ්ච ගාලීල්ප්‍රදේශීයශ්‍රේෂ්ඨලෝකේභ්‍යශ්ච රාත්‍රෞ භෝජ්‍යමේකං කෘතවාන්
22 [While they were eating], Herodias’ daughter came into the room and danced, and that pleased [King] Herod and his guests. So the king said to her, “Ask me for whatever you desire and I will give it to you!”
තස්මින් ශුභදිනේ හේරෝදියායාඃ කන්‍යා සමේත්‍ය තේෂාං සමක්‍ෂං සංනෘත්‍ය හේරෝදස්තේන සහෝපවිෂ්ටානාඤ්ච තෝෂමජීජනත් තතා නෘපඃ කන්‍යාමාහ ස්ම මත්තෝ යද් යාචසේ තදේව තුභ්‍යං දාස්‍යේ|
23 He said to her, “Whatever you ask, I will give it to you! I will give you up to half of what I own and rule, if you ask for it. May God punish me [if I do not do what I have promised]!”
ශපථං කෘත්වාකථයත් චේද් රාජ්‍යාර්ද්ධමපි යාචසේ තදපි තුභ්‍යං දාස්‍යේ|
24 The girl immediately left the room and went to her mother. She [told her what the king had said, and] asked her, “What shall I ask for?” Her mother replied, “[Ask the king to give you] the head of John the Baptizer!”
තතඃ සා බහි ර්ගත්වා ස්වමාතරං පප්‍රච්ඡ කිමහං යාචිෂ්‍යේ? තදා සාකථයත් යෝහනෝ මජ්ජකස්‍ය ශිරඃ|
25 The girl quickly entered the room again. She went to the king and she requested, “I want you to command someone to [cut off] the head of John the Baptizer [and] give it to me at once on a platter, [so that my mother can know he is dead]!”
අථ තූර්ණං භූපසමීපම් ඒත්‍ය යාචමානාවදත් ක්‍ෂණේස්මින් යෝහනෝ මජ්ජකස්‍ය ශිරඃ පාත්‍රේ නිධාය දේහි, ඒතද් යාචේ(අ)හං|
26 The king became very distressed [when he heard what she asked for], because he knew John was a very righteous man (OR, because he now knew that he should not have made that promise to her). But he could not refuse [what she requested because] he had promised [that he would give her anything she asked for], and because his guests [had heard him promise that].
තස්මාත් භූපෝ(අ)තිදුඃඛිතඃ, තථාපි ස්වශපථස්‍ය සහභෝජිනාඤ්චානුරෝධාත් තදනඞ්ගීකර්ත්තුං න ශක්තඃ|
27 So the king at once ordered the man who executes prisoners to go and [cut off] John’s head and bring it [to the girl]. That man went to the prison and cut off John’s head.
තත්ක්‍ෂණං රාජා ඝාතකං ප්‍රේෂ්‍ය තස්‍ය ශිර ආනේතුමාදිෂ්ටවාන්|
28 He [put it on] a platter, brought it back, and gave it to the girl. The girl took it to her mother.
තතඃ ස කාරාගාරං ගත්වා තච්ඡිරශ්ඡිත්වා පාත්‍රේ නිධායානීය තස්‍යෛ කන්‍යායෛ දත්තවාන් කන්‍යා ච ස්වමාත්‍රේ දදෞ|
29 After John’s disciples heard [what happened], they went [to the prison] and took John’s body and then they buried [it in a burial cave].
අනනතරං යෝහනඃ ශිෂ්‍යාස්තද්වාර්ත්තාං ප්‍රාප්‍යාගත්‍ය තස්‍ය කුණපං ශ්මශානේ(අ)ස්ථාපයන්|
30 The [twelve] apostles returned to Jesus [from the places to which they had gone]. They reported to him what they had done and what they had taught [to people].
අථ ප්‍රේෂිතා යීශෝඃ සන්නිධෞ මිලිතා යද් යච් චක්‍රුඃ ශික්‍ෂයාමාසුශ්ච තත්සර්ව්වවාර්ත්තාස්තස්මෛ කථිතවන්තඃ|
31 He said to them, “Come [with me] to a place where no people are living, in order that we can be alone and rest a little while!” [He said this] because many people were continually coming to them and going [away again], with the result that [Jesus and] his disciples did not have time to eat [or do anything else].
ස තානුවාච යූයං විජනස්ථානං ගත්වා විශ්‍රාම්‍යත යතස්තත්සන්නිධෞ බහුලෝකානාං සමාගමාත් තේ භෝක්තුං නාවකාශං ප්‍රාප්තාඃ|
32 So they went away by themselves in a boat to a place where no people were living.
තතස්තේ නාවා විජනස්ථානං ගුප්තං ගග්මුඃ|
33 [But many] people saw them leaving. They also recognized [that they were Jesus and the disciples, and they saw where they were going]. So they ran [ahead on land] from all the [nearby] towns to the place [where Jesus and his disciples were going]. They [actually] arrived there before [Jesus and the disciples].
තතෝ ලෝකනිවහස්තේෂාං ස්ථානාන්තරයානං දදර්ශ, අනේකේ තං පරිචිත්‍ය නානාපුරේභ්‍යඃ පදෛර්ව්‍රජිත්වා ජවේන තෛෂාමග්‍රේ යීශෝඃ සමීප උපතස්ථුඃ|
34 As Jesus [and his disciples] got out of the boat, Jesus saw this large crowd. He felt sorry for them because they were [confused], like sheep that do not have a shepherd. So he taught them many things.
තදා යීශු ර්නාවෝ බහිර්ගත්‍ය ලෝකාරණ්‍යානීං දෘෂ්ට්වා තේෂු කරුණාං කෘතවාන් යතස්තේ(අ)රක්‍ෂකමේෂා ඉවාසන් තදා ස තාන නානාප්‍රසඞ්ගාන් උපදිෂ්ටවාන්|
35 Late [in the afternoon], the disciples came to him and said, “This is a place where no people live and it is very late.
අථ දිවාන්තේ සති ශිෂ්‍යා ඒත්‍ය යීශුමූචිරේ, ඉදං විජනස්ථානං දිනඤ්චාවසන්නං|
36 [So] send the people away in order that they may go to the surrounding farms and villages in order that they can buy for themselves something to eat!”
ලෝකානාං කිමපි ඛාද්‍යං නාස්ති, අතශ්චතුර්දික්‍ෂු ග්‍රාමාන් ගන්තුං භෝජ්‍යද්‍රව්‍යාණි ක්‍රේතුඤ්ච භවාන් තාන් විසෘජතු|
37 But he replied, “[No], you [yourselves] give them something to eat!” They replied, “(We could not buy enough bread to feed [this crowd], even if we had as much money as a man earns by working 200 days!/How could we buy enough bread to feed [this mob], even if we had as much money as a man earns by working 200 days?)” [RHQ]
තදා ස තානුවාච යූයමේව තාන් භෝජයත; තතස්තේ ජගදු ර්වයං ගත්වා ද්විශතසංඛ්‍යකෛ ර්මුද්‍රාපාදෛඃ පූපාන් ක්‍රීත්වා කිං තාන් භෝජයිෂ්‍යාමඃ?
38 But he replied to them, “How many loaves of bread do you have? Go and find out!” They [went and] found out and then they told him, “We have [only] five flat loaves and two [cooked] fish!”
තදා ස තාන් පෘෂ්ඨවාන් යුෂ්මාකං සන්නිධෞ කති පූපා ආසතේ? ගත්වා පශ්‍යත; තතස්තේ දෘෂ්ට්වා තමවදන් පඤ්ච පූපා ද්වෞ මත්ස්‍යෞ ච සන්ති|
39 He instructed [the disciples to tell] all the people to sit down on the green grass.
තදා ස ලෝකාන් ශස්පෝපරි පංක්තිභිරුපවේශයිතුම් ආදිෂ්ටවාන්,
40 So the people sat in groups. There were 50 people in some groups and 100 people in other groups.
තතස්තේ ශතං ශතං ජනාඃ පඤ්චාශත් පඤ්චාශජ්ජනාශ්ච පංක්තිභි ර්භුවි සමුපවිවිශුඃ|
41 Jesus took the five flat loaves and the two fish. He looked up towards heaven and thanked [God] for them. Then he broke the loaves and fish into pieces and kept giving them to the disciples in order that they would distribute them to the people.
අථ ස තාන් පඤ්චපූපාන් මත්ස්‍යද්වයඤ්ච ධෘත්වා ස්වර්ගං පශ්‍යන් ඊශ්වරගුණාන් අන්වකීර්ත්තයත් තාන් පූපාන් භංක්ත්වා ලෝකේභ්‍යඃ පරිවේෂයිතුං ශිෂ්‍යේභ්‍යෝ දත්තවාන් ද්වා මත්ස්‍යෞ ච විභජ්‍ය සර්ව්වේභ්‍යෝ දත්තවාන්|
42 Everyone ate [this food] until they all had enough to eat!
තතඃ සර්ව්වේ භුක්ත්වාතෘප්‍යන්|
43 The disciples then collected twelve baskets full of pieces [of bread] and of the fish [that were left over].
අනන්තරං ශිෂ්‍යා අවශිෂ්ටෛඃ පූපෛ ර්මත්ස්‍යෛශ්ච පූර්ණාන් ද්වදශ ඩල්ලකාන් ජගෘහුඃ|
44 There were approximately 5,000 men who ate the bread [and fish. They did not even count the women and children].
තේ භෝක්තාරඃ ප්‍රායඃ පඤ්ච සහස්‍රාණි පුරුෂා ආසන්|
45 Right away Jesus told his disciples to get into the boat and then go ahead of him to Bethsaida [town, which was] further around [Lake Galilee. He stayed and] dismissed the many people who were there.
අථ ස ලෝකාන් විසෘජන්නේව නාවමාරෝඪුං ස්වස්මාදග්‍රේ පාරේ බෛත්සෛදාපුරං යාතුඤ්ච ශ්ෂ්‍යින් වාඪමාදිෂ්ටවාන්|
46 After he said goodbye to the people, he went up into the hills in order to pray.
තදා ස සර්ව්වාන් විසෘජ්‍ය ප්‍රාර්ථයිතුං පර්ව්වතං ගතඃ|
47 When it was evening, the [disciples’] boat was in the middle of the lake and Jesus was by himself on the land.
තතඃ සන්ධ්‍යායාං සත්‍යාං නෞඃ සින්ධුමධ්‍ය උපස්ථිතා කින්තු ස ඒකාකී ස්ථලේ ස්ථිතඃ|
48 He saw that the wind was [blowing] against them as they rowed. As a result, they were having great difficulty. He approached them early in the morning, when it was still dark, by walking on the water. He intended to walk by them.
අථ සම්මුඛවාතවහනාත් ශිෂ්‍යා නාවං වාහයිත්වා පරිශ්‍රාන්තා ඉති ඥාත්වා ස නිශාචතුර්ථයාමේ සින්ධූපරි පද්භ්‍යාං ව්‍රජන් තේෂාං සමීපමේත්‍ය තේෂාමග්‍රේ යාතුම් උද්‍යතඃ|
49 They saw him walking on the water, but they thought that he was a ghost. They screamed
කින්තු ශිෂ්‍යාඃ සින්ධූපරි තං ව්‍රජන්තං දෘෂ්ට්වා භූතමනුමාය රුරුවුඃ,
50 because they all were terrified when they saw him. But he talked to them. He said to them, “Be calm! Do not be afraid, [because] it is I!”
යතඃ සර්ව්වේ තං දෘෂ්ට්වා ව්‍යාකුලිතාඃ| අතඒව යීශුස්තත්ක්‍ෂණං තෛඃ සහාලප්‍ය කථිතවාන්, සුස්ථිරා භූත, අයමහං මා භෛෂ්ට|
51 He got into the boat [and sat down] with them and the wind [immediately] blowing. They were completely amazed [about what he had done].
අථ නෞකාමාරුහ්‍ය තස්මින් තේෂාං සන්නිධිං ගතේ වාතෝ නිවෘත්තඃ; තස්මාත්තේ මනඃසු විස්මිතා ආශ්චර‍්‍ය්‍යං මේනිරේ|
52 [Although they had seen Jesus multiply] the [bread and the fish], they did not understand [from that how powerful he was, as they should have]. They did not think clearly about it.
යතස්තේ මනසාං කාඨින්‍යාත් තත් පූපීයම් ආශ්චර‍්‍ය්‍යං කර්ම්ම න විවික්තවන්තඃ|
53 After they went further around [Lake Galilee in a boat, they came to the shore at Gennesaret town]. Then they tied up the boat there.
අථ තේ පාරං ගත්වා ගිනේෂරත්ප්‍රදේශමේත්‍ය තට උපස්ථිතාඃ|
54 As soon as they got out of the boat, [the people there] recognized Jesus.
තේෂු නෞකාතෝ බහිර්ගතේෂු තත්ප්‍රදේශීයා ලෝකාස්තං පරිචිත්‍ය
55 So they ran throughout the whole district [in order to tell others that Jesus was there]. Then the people [placed] those who were sick on stretchers and carried them to any place where they heard [people say] that Jesus was.
චතුර්දික්‍ෂු ධාවන්තෝ යත්‍ර යත්‍ර රෝගිණෝ නරා ආසන් තාන් සර්ව්වාන ඛට්වෝපරි නිධාය යත්‍ර කුත්‍රචිත් තද්වාර්ත්තාං ප්‍රාපුඃ තත් ස්ථානම් ආනේතුම් ආරේභිරේ|
56 In whatever village, town or other place where he entered, they would bring to the marketplaces those who were sick. Then the [sick people] would beg Jesus to let them touch [him or] even the edge of his clothes [in order that Jesus might heal them]. All those who touched [him or his robe] were healed.
තථා යත්‍ර යත්‍ර ග්‍රාමේ යත්‍ර යත්‍ර පුරේ යත්‍ර යත්‍ර පල්ල්‍යාඤ්ච තේන ප්‍රවේශඃ කෘතස්තද්වර්ත්මමධ්‍යේ ලෝකාඃ පීඩිතාන් ස්ථාපයිත්වා තස්‍ය චේලග්‍රන්ථිමාත්‍රං ස්ප්‍රෂ්ටුම් තේෂාමර්ථේ තදනුඥාං ප්‍රාර්ථයන්තඃ යාවන්තෝ ලෝකාඃ පස්පෘශුස්තාවන්ත ඒව ගදාන්මුක්තාඃ|
