Lamentations 5
1 Yahweh, think about what has happened to us. See that we have been disgraced.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Foreigners have seized our property, [and now] they live in our homes.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 [Our enemies] have killed our fathers; they caused our mothers to become widows.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 [Now] we are required to pay for water to drink, and we must pay [a lot of money] for firewood.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 [It is as though] those who pursue us are at our heels; we are exhausted, but they do not allow us to rest.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 In order to get enough food [to remain alive], we went to Egypt and Assyria and offered to work [for the people there].
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Our ancestors sinned, and now they are dead, but we are being punished for the sins that they committed.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 [Officials from Babylon] who were [previously] slaves [now] rule over us, and there is no one who can rescue us from their power.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 When we roam around in the desert searching for food, we are in danger of being killed, because people there kill strangers with their swords.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Our skin has become hot like [SIM] an oven, and we have a very high fever because we are extremely hungry.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 [Our enemies] have raped the women in Jerusalem, [and they have done that to] the young women in [all] the towns of Judea.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 [Our enemies] have hanged our leaders, and they do not respect our elders.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 They force our young men to grind [flour] with millstones, and boys stagger while they [are forced to] carry [heavy] loads of firewood.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 [Our] elders no longer sit at the city gates [to make important decisions]; the young men no longer play their musical [instruments].
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 We [SYN] are no longer joyful; instead of dancing [joyfully], we now mourn.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 The wreaths [of flowers] have fallen off our heads. Terrible things have happened to us because of the sins that we committed.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 We [SYN] are tired and discouraged [IDM], and we cannot see well because our eyes are [full of tears].
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Jerusalem is [completely] deserted, and jackals/wolves prowl around it.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 But Yahweh, you rule forever! You continue to rule [MTY] from one generation to the next generation.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 [So] why [RHQ] have you forgotten us? Why [RHQ] have you abandoned us for a very long time?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 [Please] enable us to return to you, and enable us to prosper [MTY] as we did previously.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Please do that, because we hope that [RHQ] you have not rejected us forever and that [RHQ] you do not continue to be extremely angry with us!
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
