< Lamentations 3 >

1 I [, the one who am writing this, ] am a man who has been afflicted/punished [MTY] by Yahweh because he was angry.
من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.
2 [It was as though] he caused me to walk in a very dark place without any light [at all].
خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.
3 He has punished [IDM] me many times, all day, [every] day.
او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.
4 He has caused my skin and my flesh to become old. He has broken my bones.
او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.
5 He has surrounded me [DOU] with bitterness and suffering.
جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.
6 [It is as though] he has buried me in a dark place like [SIM] [the graves of] those who have been dead for a long time.
مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.
7 [It is as though] [MET] he has built a wall around me, and fastened/tied me with heavy chains, and I cannot escape.
با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.
8 Although I call out and cry out for him to help me, he does not pay attention to my prayers.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.
9 [It is as though] he has blocked my path with a [high] stone [wall] and has caused my path to become crooked.
با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.
10 He has waited to attack me like [SIM] a bear or a lion hides and waits [to attack other animals].
او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛
11 [It is as though] he has dragged me off the path and (mauled me/torn me into pieces), and left me without help.
مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.
12 [It is as though] [MET] he bent his bow and caused me to become the target [at which he shot] his arrows.
او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،
13 [It is as though] he shot his arrows deep into my body.
و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.
14 All my relatives laugh at me; all day, [every] day they sing songs that make fun of me.
مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.
15 He has filled me with (bitterness/great suffering), [like] [MET] someone who drinks a very bitter liquid suffers.
او زندگی را به کامم تلخ کرده است.
16 [It is as though] he has caused me to chew gravel that broke my teeth, and he has trampled me in the dirt.
صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.
17 Things no longer go well for me; I no longer remember being prosperous.
آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.
18 I [continued to] say [to myself], “I no longer expect to live much longer; I no longer confidently expect [to receive good things] from Yahweh!”
رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.
19 When I think about my suffering and my wandering [away from home], [it is like drinking] a very bitter [DOU] liquid.
وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.
20 I will never forget this time when I feel very depressed/discouraged [IDM].
بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.
21 However, I confidently expect [Yahweh to do good things for me again] when I think about this:
اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که
22 Yahweh never stops faithfully loving [us], and he never stops being kind to us.
محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.
23 [He is the one whom we can] always trust/lean on. Every morning he is merciful [to us again].
وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.
24 [So] I say to myself, “Yahweh is all that I need; so I will confidently wait for him [to do good things for me].”
به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»
25 Yahweh is good to [all] those who depend on him, to those who seek his [help].
خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.
26 [So] it is good for us to wait quietly for Yahweh to save/rescue [us].
پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.
27 And it is good for us to [patiently] endure [suffering] while we are young.
خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.
28 Those [who seek his help] should sit by themselves, silently, [knowing that] it is Yahweh who has allowed/caused them to suffer.
هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند
29 They should lie in the dirt, with their faces on the ground, [because] they can still hope [that Yahweh will help them].
و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.
30 If someone strikes us on one cheek, we should turn the other cheek toward that person [in order that he may strike it, too], and accept/endure it when we are insulted.
وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،
31 Yahweh does not abandon [us his people] forever.
زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.
32 Sometimes he causes us to suffer, but sometimes he is kind [to us] because he continually and faithfully loves [us].
هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.
33 And he is not happy about causing human beings to suffer or to be sad.
او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.
34 If people (mistreat all the prisoners/crush all the prisoners under their feet)
هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،
35 or if they rebel against God by refusing to give to people the things that it is right for them [to receive],
و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،
36 or if they cause judges to decide matters unjustly, (does Yahweh not see all those things?/Yahweh certainly sees all those things!) [RHQ]
و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟
37 No one can [RHQ] command something to happen [and then cause it to happen] if Yahweh has not already decided that it should happen.
کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟
38 God in heaven [MTY] is [RHQ] the one who causes disasters to happen, and he [also] causes good things to happen.
آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟
39 [So] it is certainly not [RHQ] right for us, who are only humans, to complain when he punishes us for the sins that we have committed.
پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟
40 Instead, we should (examine/think carefully about) our behavior; we should turn back to Yahweh.
به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.
41 We should pray [IDM] sincerely and lift up our arms toward God in heaven, [and say, ]
بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:
42 “We have sinned and rebelled [against you], and you have not forgiven [us].
«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.
43 You have surrounded us with your anger and pursued us; you have slaughtered [us] without pitying us.
«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.
44 You have hidden yourself in a cloud, with the result that you do not hear [us] when we pray.
خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.
45 You have caused [the people of other] nations to consider us to be only garbage [DOU].
ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.
46 All our enemies have insulted us.
تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.
47 We are constantly afraid [DOU], [because] we have experienced disasters and ruin [DOU].”
خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»
48 I cry a lot because my people have been destroyed.
به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست
49 My tears continually flow; they will not stop
50 until Yahweh looks down from heaven and sees [us].
تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!
51 I am very grieved because of [what has happened to] the women of my city.
هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.
52 Those who are my enemies hunted for me like [SIM] [people hunt for] a bird [to kill it] [even though] there was no reason [for them to do that].
کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.
53 They threw me into a pit to kill me, and they threw stones on top of me.
آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.
54 The water [in the pit] rose above my head, and I said [to myself], “I am about to die/drown!”
آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.
55 But from the bottom of the pit I cried out to you [MTY], “Yahweh, [help me]!”
اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم
56 I pleaded with you, “Do not refuse to heed [MTY] me while I cry out to you!”
صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.
57 Then you answered me and said, “Do not be afraid!”
آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»
58 Yahweh, you defended me; you did not allow me to die.
ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.
59 [Now], Yahweh, you have seen the evil things that my enemies have done to me, [so] decide my case [and show that I am right]!
ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.
60 You know the evil things that they have planned to do to me.
دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.
61 Yahweh, you have heard them insult [me] and what they have planned to do to me.
ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.
62 Every day they whisper and mutter things about me, all day long.
تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.
63 Look at them! Whether they are standing or sitting they make fun of me with the songs that they sing.
ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.
64 Yahweh, cause them to suffer in return for their causing [me] to suffer!
ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.
65 Curse them [IDM] [for] their being very stubborn [IDM].
ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.
66 Because you are angry with them, pursue them and get rid of them, [until none of them remain] on the earth.
با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

< Lamentations 3 >