Job 4
1 Then Eliphaz, from Teman, replied to Job. He said,
Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
2 “Will you please let me say something to you? I am not [RHQ] able to remain silent [any longer].
Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
3 In the past, you have instructed/taught many people, and you have encouraged those who were weak.
Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
4 By what you said, you have helped those who (needed spiritual help/almost quit trusting in God) [MET], and you have enabled them to become spiritually strong again [MET].
Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
5 But now, when you experience disasters, you become discouraged. The disasters hit you, and you are stunned.
A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
6 You revere God; (does that not cause you to trust [in him]?/that should cause you to trust [in him].) [RHQ] If you were guiltless, you would [RHQ] be confident that [God] would not [have allowed] these disasters [to] happen to you!
Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
7 Think about this: Do innocent people die [while they are still young] [RHQ]? Does God get rid of godly people [RHQ]? [No!]
Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
8 What I have experienced is this: [Just as] [MET] farmers who plant bad [seeds] do not harvest good [crops], [just as those who start] trouble for others, later bring trouble on themselves.
Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
9 They die when God angrily blows his breath on them, when he is very angry with them.
Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
10 [Even though wicked people may be very powerful like] young lions, [God] will get rid of them [MET].
Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
11 [They will die like] fierce lions [that] starve to death when there are no animals that they can kill and eat, and [their children will be separated from each other like] young lions separate from each other [to find food].”
Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
12 “I heard a message that someone came and whispered to me.
Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
13 He spoke to me at night when I was having a bad dream that disturbed/frightened me while I was fast asleep.
W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
14 It caused me to be afraid and tremble; it caused all my bones to shake.
Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
15 A ghost glided past my face and caused the hair on [on the back of] my neck to stand straight up.
Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
16 It stopped, but I could not see what form it had. But [I could sense that] there was some being in front of me, and it said in a quiet voice,
Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
17 ‘(Does God consider anyone to be righteous?/No human beings can be righteous in God’s sight!) [RHQ] (Their creator cannot consider them to be pure./Can their creator consider them to be pure?) [RHQ]
Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
18 God cannot be sure that his own angels [will always do what is right]; he declares that some of them have done what is wrong.
Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
19 So he certainly cannot trust human beings who were made from dust and clay, who are crushed as easily as moths are crushed!
O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
20 People are sometimes well in the morning, but in the evening they are dead. They are gone forever and do not even know it (OR, and no one pays any attention to it).
Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
21 They are like [MET] tents that collapse [suddenly]: They die [suddenly] before they become wise.’”
Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
