Job 30
1 “But now men who are younger than I am make fun of me— men whose fathers I greatly despised, with the result that I would not even have allowed them to help my dogs guard my sheep.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 They were men who were old and (weak/worn out); so (what could I gain from them working for me?/I would have gained nothing from them working for me.) [RHQ]
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 They were very poor and hungry, with the result that they chewed on roots [at night] in dry and desolate places.
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 They pulled up plants in the desert [and ate them] and warmed themselves by [burning] the roots of broom trees.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 Everyone shouted at them as though they were thieves and expelled them [from their areas].
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 They were forced to live in caves in the hills, in holes in the ground, and in the sides of cliffs.
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 In the bushes they howled [like animals because they were hungry], and they huddled together under thornbushes.
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 They were people without good sense, whose names no one knows; they have been expelled from the land [where they were born].
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 “And now their [children] sing songs to make fun of me. They tell jokes about me.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They are disgusted with me, and they [usually] stay away from me, [but when they see me, ] they are happy to spit in my face.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 Because [it is as though] [MET] God has cut my bowstring, [he has caused me to be unable to defend myself, ] and he has humbled me, and my enemies have done to me whatever they wanted.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 (Gangs/Groups of violent youths) attack me and force me to run away; they prepare to destroy me.
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They prevent me from escaping, and they [do] not [need] anyone to help them (OR, there is no one to help me).
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 [It is as though I am a city wall and] [SIM] they have broken through the wall, and they have come crashing down on me.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 I am very terrified; My dignity/honor has been taken away as though [SIM] [it has been] blown away by the wind, and my prosperity has disappeared like [SIM] clouds disappear.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 “And now I [SYN] am about to die [IDM]; I suffer every day.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 My bones ache during the night, and the pain that torments me never stops.
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 [It is as though God] seizes my clothes and chokes me with the collar of my coat.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 He has thrown me into the mud; I am [not worth anything more than] dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 “I cry out to God, but he does not answer/help me; I stand up [and pray], but he does not pay any attention.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 He acts very cruelly toward me; with all of his power [MTY] he causes me to suffer.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 He [allows] the wind to lift me up and blow me away, and he tosses me up and down in a violent storm.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 I know that he will cause me to die, which is what happens to everyone [MTY] who is alive.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 “When people experience disasters, and they sit on a pile of ruins and cry out for help, others surely [RHQ] reach out their hand to help them.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 [That is what I did previously]. I wept for people who were experiencing troubles, and I felt sorry for poor/needy people.
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 But when I expected good things [to happen to me], evil things happened; when I waited for light/happiness, all I experienced was darkness/unhappiness [MET].
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 I am very distressed [IDM], all the time; I suffer every day.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 I go about very discouraged; I stand up and plead for people to help me.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 My wailing sounds as sad as [MET] the cries of jackals/foxes and ostriches.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin has become dark/black and is peeling off, and I have a fever [which causes my body to feel like it is] burning.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 Previously, I played joyful music on my harp and with my flute, but now I play only the sad music of those who mourn.”
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
