Job 3
1 Finally, Job spoke, and he cursed the day that he was born.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 He said,
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 “I wish that the day when I was born could be eradicated, and also the night when I was conceived.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 I wish that the day when I was born would have been covered in darkness. I wish that God who is in heaven [MTY] would have forgotten about that day, and that the sun would not have shone on it.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 I wish that thick/intense darkness would have filled that day, and that a black cloud would have come over it and blotted out all light and caused people to be terrified.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 I wish that the night when I was conceived would be erased from the calendar, with the result that it would never again appear as one night in any month, and that it would not be included in any calendar.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 I wish that no child would again be conceived on that night of the month [MET], and that no one would again be happy on that night.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 I want those people who (curse/put evil spells on) days—those who know how to arouse/awaken the great sea monster—to curse that day.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 I wish that the stars that shone early in the morning on that day [after I was conceived] will not shine again. I want those stars to have wished in vain for light to shine; and that they would not have shone on that day.
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 [That was an evil day] because my mother was able to conceive; instead, I was born, and I have now experienced all these terrible things.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 “I wish that I had died [RHQ] when I was born— at the time I emerged from my mother’s womb.
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 I wish that my mother had not [RHQ] allowed me to live. I wish that she had not nursed me.
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 If I had died at the time when I was born, I would be asleep, resting peacefully [in the place where the dead people are].
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 I would be resting with kings whose [beautiful palaces] that they built are now in ruins (OR, who rebuilt [palaces] that had previously been destroyed), and I would be resting with their officials [who have also died].
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 I would be resting with princes who were wealthy, whose palaces were filled with gold and silver.
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 I wish that I had been buried like a child who died in its mother’s womb and never lived to see the light.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 After wicked people die, they do not cause any more troubles; those who are very tired now will rest.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 Those who were in prison rest peacefully [after they die]; they no longer have slave-drivers who curse them.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 Rich people and poor people are alike after they die, and those who were slaves are no longer controlled by their masters.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 (“Why does God allow those who are suffering greatly [like me] to continue to remain alive?/I do not understand why God allows those who are suffering greatly [like me] to continue to remain alive.) [RHQ] Why does he allow those who are very miserable/distressed to keep living [RHQ]?
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 They long/want to die, but they do not die. They desire to die more than people desire to find a hidden treasure.
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 When they finally die and are buried, they are very happy.
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 Those who do not know where they are [eventually] going when they die [RHQ], people whom God has forced [MET] to continue to live in misery, (it is not right that they continue to live./why do they continue to live?) [RHQ]
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 I continually cry very much; as a result, I cannot eat; and I can never stop groaning.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 Things that I always worried might happen to me, have happened to me; things that I always dreaded have happened to me.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Now I have no peace [in my inner being], I have no peace; I cannot rest; instead, I have only troubles.”
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
