Job 29
1 Job spoke again,
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 “I wish/desire that I could be like I was previously, during the years when God took care of me.
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 During those years, [it was as though] God’s lamp [MET] shone on me and gave me light while I walked in the darkness.
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 At that time I was young and strong, and because God was my friend, [he protected] [PRS] my tent.
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 Almighty [God] was with me during those years when all my children were around me.
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 [My herds] provided me with plenty of milk, and streams of oil flowed from the rock where my olives were pressed.
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 “Whenever I went to [the place where the elders gathered at] the city gate, I sat down with them,
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 and when the young men saw me, they stepped aside [respectfully], and the old men [also] stood [respectfully].
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 The leaders of the people stopped talking [DOU],
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 and even the most important men became quiet and ceased talking [MTY] [in order to hear me speak to them].
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 When they [SYN] all heard [what I told them], they said good things about me. When they [SYN] saw me (OR, what I had done), they commended me,
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 because I had helped the poor people when they cried out for help and I aided/helped orphans who had no one else to help them.
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 Those who were suffering and about to die praised [PRS] me, and I caused widows [SYN] to sing joyfully, [because of my helping them].
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 I always acted justly; my continually doing that was like [MET] a robe that I wore and a turban [that was wrapped around my head].
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 [It was as though] [MET] I was eyes for blind people and feet for people who were lame.
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 I was [like] [MET] a father to poor people, and in courts I defended those who were strangers.
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 My causing wicked people [to be unable to continue oppressing others was like] [MET] breaking the fangs [of fierce wild animals] and forcing them to drop from their teeth/mouths the animals that they had caught/seized.
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 “At that time I thought, ‘Surely I will live securely, until I am very old [SIM], and I will die at home [with my family].’
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 I was [like a tree] [MET] whose roots reach down into the water and whose branches become wet with dew each night.
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 People always honored me, and I was always [strong like] [MET] a new bow.
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 “When I spoke, people waited to hear [what I would say] and remained silent until I advised them [what they should do].
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 After I finished speaking, they did not say any more; [it was as though] [MET] my words fell on their ears [like refreshing drops of rain].
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 They waited for me [to speak] like they wait for rain; they [appreciated what I said] like [MET] [farmers appreciate] the final rain in the spring [before the dry season].
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 When they were discouraged, I smiled at them [to encourage them]; they became encouraged when they saw that I approved of them.
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 I was their leader, and I decided what things [would be good for them to do]; I was among them like [SIM] a king who is among his troops; I was like someone who comforts [others] who are mourning.”
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
