Job 26
1 Job replied [to Bildad], saying this [sarcastically]:
അതിന്നു ഇയ്യോബ് ഉത്തരം പറഞ്ഞതെന്തെന്നാൽ:
2 “I am a very weak and helpless man; and (you [certainly] have not helped me [SAR] very much!/[do you think that] you have helped me [SAR] very much?) [RHQ]
നീ ശക്തിയില്ലാത്തവന്നു എന്തു സഹായം ചെയ്തു? ബലമില്ലാത്ത ഭുജത്തെ എങ്ങനെ താങ്ങി?
3 (You certainly have counseled me well—I, who am not wise at all./[Do you think that] you have counseled me well—I, who am not wise at all?) [RHQ] ([I’m sure you think that] you have given a lot of very good advice to me. [RHQ]
ജ്ഞാനമില്ലാത്തവന്നു എന്താലോചന പറഞ്ഞു കൊടുത്തു? ജ്ഞാനം എത്ര ധാരാളം ഉപദേശിച്ചു?
4 Who helped you to say all those [great/wise] things? Who inspired you to speak like you did?”
ആരെയാകുന്നു നീ വാക്യം കേൾപ്പിച്ചതു? ആരുടെ ശ്വാസം നിന്നിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ടു;
5 “[Because] the spirits of dead people [are afraid], [they] tremble in the waters that are deep under the earth.
വെള്ളത്തിന്നും അതിലെ നിവാസികൾക്കും കീഴെ പ്രേതങ്ങൾ നൊന്തു നടുങ്ങുന്നു.
6 God knows all about [those who are in] the place of the dead; there is nothing down there that prevents God from seeing what is there. (Sheol h7585)
പാതാളം അവന്റെ മുമ്പിൽ തുറന്നുകിടക്കുന്നു; നരകം മറയില്ലാതെയിരിക്കുന്നു. (Sheol h7585)
7 God stretched out the earth over the huge empty space and caused the earth to have nothing [to support it].
ഉത്തരദിക്കിനെ അവൻ ശൂന്യത്തിന്മേൽ വിരിക്കുന്നു; ഭൂമിയെ നാസ്തിത്വത്തിന്മേൽ തൂക്കുന്നു.
8 He fills the thick/dense clouds with water and prevents that water from bursting the clouds.
അവൻ വെള്ളത്തെ മേഘങ്ങളിൽ കെട്ടിവെക്കുന്നു; അതു വഹിച്ചിട്ടു കാർമുകിൽ കീറിപ്പോകുന്നതുമില്ല.
9 He causes clouds to (obscure/prevent us from seeing) the moon.
തന്റെ സിംഹാസനത്തിന്റെ ദർശനം അവൻ മറെച്ചുവെക്കുന്നു; അതിന്മേൽ തന്റെ മേഘം വിരിക്കുന്നു.
10 He separated the light from the darkness and put the horizon to mark the place where the night ends and the daytime begins.
അവൻ വെളിച്ചത്തിന്റെയും ഇരുട്ടിന്റെയും അറ്റത്തോളം വെള്ളത്തിന്മേൽ ഒരു അതിർ വരെച്ചിരിക്കുന്നു.
11 When [he is angry, it is as though] he rebukes the pillars that hold up the sky. They are (shocked/very fearful), and they tremble.
ആകാശത്തിന്റെ തൂണുകൾ കുലുങ്ങുന്നു; അവന്റെ തർജ്ജനത്താൽ അവ ഭ്രമിച്ചുപോകുന്നു.
12 With his power he calmed the sea; with his skill/wisdom he destroyed Rahab, the huge sea monster.
അവൻ തന്റെ ശക്തികൊണ്ടു സമുദ്രത്തെ ഇളക്കുന്നു; തന്റെ വിവേകംകൊണ്ടു രഹബിനെ തകർക്കുന്നു.
13 With his breath he caused the sky to be bright/clear; with his hand he killed the great dragon in the sea.
അവന്റെ ശ്വാസത്താൽ ആകാശം ശോഭിച്ചിരിക്കുന്നു; അവന്റെ കൈ വിദ്രുതസർപ്പത്തെ കുത്തിത്തുളെച്ചിരിക്കുന്നു.
14 But those events show only a small amount of his power; [it is as though] we are hearing only whispers of his powerful voice. When we hear thunder, [we say, ] ‘(Who can really understand [how great] his power [is]/No one can [really] understand [how great] his power [is]!) [RHQ]’”
എന്നാൽ ഇവ അവന്റെ വഴികളുടെ അറ്റങ്ങളത്രേ; നാം അവനെക്കുറിച്ചു ഒരു മന്ദസ്വരമേ കേട്ടിട്ടുള്ളു. അവന്റെ ബലത്തിന്റെ ഇടിമുഴക്കമോ ആർ ഗ്രഹിക്കും?
