Job 14
1 “We humans are very frail. We live only a short time, and we experience a lot of trouble.
Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
2 We disappear quickly, like flowers that grow from the ground quickly and then wither and die [SIM]. We are like shadows that disappear [when the sun stops shining].
Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
3 [Yahweh, ] why do you keep watching me [to see if I am doing something that is wrong] [RHQ]? Are you wanting to take me to court to judge me?
A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
4 People are sinners from the time when they are born; who can cause them to be sinless? No one [RHQ]!
Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
5 You have decided how long our lives will be. You have decided how many months we will live, and we cannot live more months than the (limit/number of months) that you have decided.
Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
6 So please stop examining us, and allow us to be alone, until/while we finish our time [here on earth], like a man finishes his work [at the end of the day].
Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
7 If someone cuts a tree down, we hope that it will sprout again and grow new branches.
[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
8 Its roots in the ground may be very old, and its stump may decay,
Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
9 but if some water falls on it, it may bud/sprout and send up shoots like a young plant.
[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
10 But when we people lose all our strength and die, we stop breathing and then we are gone [forever].
Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
11 Just like water evaporates from the ocean, or like a riverbed dries up,
Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
12 people [lie down and die and] do not get up again. Until the heavens disappear, people who die [EUP] do not wake up, and no one can wake them up.
Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
13 [“Yahweh, ] I wish that you would put me safely in the place of the dead and forget about me until you are no longer angry with me. I wish that you would decide how much time I would spend there, and then remember [that] I [am there]. (Sheol h7585)
Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
14 When we humans die, we will certainly not live again [RHQ]. If [I knew that] we would live again, I would wait patiently, and I would wait for you to release me [from my sufferings].
Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
15 You would call me, and I would answer. You would be eager to see me, one of the creatures that you had made.
Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
16 You would take care of [MET] me, instead of watching me to see if I would sin.
Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
17 [It is as though the record of] my sins would be sealed in a small bag, and you would cover them up.
Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
18 “But, just like mountains crumble and rocks fall down from a cliff,
Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
19 and just like water slowly wears away the stones, and just like floods wash away soil, [you eventually destroy us]; you do not allow us to continue to (hope/confidently expect) [that we will keep on living].
Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
20 You always defeat us, and then we die [EUP]. You cause our faces to look ugly after we die, and you send us away.
Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
21 [When we die] we do not know if our sons will grow up and [do things that will cause them to] be honored. And if they become disgraced, we do not see that, [either].
Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
22 We will feel our own pains; we will not feel anything else; we will be sorry for ourselves, not for anyone else.”
Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
