Job 14
1 “We humans are very frail. We live only a short time, and we experience a lot of trouble.
Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
2 We disappear quickly, like flowers that grow from the ground quickly and then wither and die [SIM]. We are like shadows that disappear [when the sun stops shining].
Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
3 [Yahweh, ] why do you keep watching me [to see if I am doing something that is wrong] [RHQ]? Are you wanting to take me to court to judge me?
Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
4 People are sinners from the time when they are born; who can cause them to be sinless? No one [RHQ]!
Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
5 You have decided how long our lives will be. You have decided how many months we will live, and we cannot live more months than the (limit/number of months) that you have decided.
Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
6 So please stop examining us, and allow us to be alone, until/while we finish our time [here on earth], like a man finishes his work [at the end of the day].
Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
7 If someone cuts a tree down, we hope that it will sprout again and grow new branches.
Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
8 Its roots in the ground may be very old, and its stump may decay,
Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
9 but if some water falls on it, it may bud/sprout and send up shoots like a young plant.
Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
10 But when we people lose all our strength and die, we stop breathing and then we are gone [forever].
Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
11 Just like water evaporates from the ocean, or like a riverbed dries up,
Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
12 people [lie down and die and] do not get up again. Until the heavens disappear, people who die [EUP] do not wake up, and no one can wake them up.
Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
13 [“Yahweh, ] I wish that you would put me safely in the place of the dead and forget about me until you are no longer angry with me. I wish that you would decide how much time I would spend there, and then remember [that] I [am there]. (Sheol h7585)
Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! (Sheol h7585)
14 When we humans die, we will certainly not live again [RHQ]. If [I knew that] we would live again, I would wait patiently, and I would wait for you to release me [from my sufferings].
Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
15 You would call me, and I would answer. You would be eager to see me, one of the creatures that you had made.
Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
16 You would take care of [MET] me, instead of watching me to see if I would sin.
Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
17 [It is as though the record of] my sins would be sealed in a small bag, and you would cover them up.
Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
18 “But, just like mountains crumble and rocks fall down from a cliff,
Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
19 and just like water slowly wears away the stones, and just like floods wash away soil, [you eventually destroy us]; you do not allow us to continue to (hope/confidently expect) [that we will keep on living].
Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
20 You always defeat us, and then we die [EUP]. You cause our faces to look ugly after we die, and you send us away.
Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
21 [When we die] we do not know if our sons will grow up and [do things that will cause them to] be honored. And if they become disgraced, we do not see that, [either].
Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
22 We will feel our own pains; we will not feel anything else; we will be sorry for ourselves, not for anyone else.”
Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
