Galatians 3
1 You [fellow believers who live in] Galatia are very foolish! (Someone must have put an evil spell on you!/Did someone put an evil spell on you?) [RHQ] I clearly explained to you [SYN] [what] Jesus Christ [accomplished when] he was crucified {he died on the cross}.
ഹാ ബുദ്ധിയില്ലാത്ത ഗലാത്യരേ, യേശുക്രിസ്തു ക്രൂശിക്കപ്പെട്ടവനായി നിങ്ങളുടെ കണ്ണിന്നു മുമ്പിൽ വരെച്ചുകിട്ടിയിരിക്കെ നിങ്ങളെ ക്ഷുദ്രംചെയ്തു മയക്കിയതു ആർ?
2 [So], I want you to tell me one thing: [Do you think that] it was because you obeyed the laws God gave Moses that you received the [Holy] Spirit? [Do you not know that] [RHQ] it was because [when you] heard [the good message concerning Christ, you] trusted in him?
ഞാൻ ഇതൊന്നു മാത്രം നിങ്ങളോടു ഗ്രഹിപ്പാൻ ഇച്ഛിക്കുന്നു; നിങ്ങൾക്കു ആത്മാവു ലഭിച്ചതു ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ പ്രവൃത്തിയാലോ വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രസംഗം കേട്ടതിനാലോ?
3 (You are acting so foolishly/Why are you being so foolish?) [RHQ]! You first [became Christians] as a result of God’s Spirit [enabling you]. So, (you should not now think that it is by what you yourselves do that you will continue [to grow spiritually]/do you now think it is by your own human efforts that you will continue [to grow spiritually?]!) [RHQ]
നിങ്ങൾ ഇത്ര ബുദ്ധികെട്ടവരോ? ആത്മാവുകൊണ്ടു ആരംഭിച്ചിട്ടു ഇപ്പോൾ ജഡംകൊണ്ടോ സമാപിക്കുന്നതു? ഇത്ര എല്ലാം വെറുതെ അനുഭവിച്ചുവോ?
4 Keep in mind that [if what God has done for you was because of your obeying the laws that God gave to Moses and] not because of trusting in Christ, when others caused you to suffer, you suffered many things needlessly! [RHQ] [I certainly hope that you did not suffer like that] needlessly.
വെറുതെ അത്രേ എന്നു വരികിൽ.
5 [When God now] generously gives to you his Spirit and performs miracles among you, [do you think that it is] [RHQ] because you obey the laws [that God gave to Moses? Surely you know that] it is because when you heard [the good message about Christ], you trusted in him [RHQ]!
എന്നാൽ നിങ്ങൾക്കു ആത്മാവിനെ നല്കി നിങ്ങളുടെ ഇടയിൽ വീര്യപ്രവൃത്തികളെ ചെയ്യുന്നവൻ ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ പ്രവൃത്തിയാലോ വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രസംഗത്താലോ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതു?
6 [What you have experienced is] as [Moses wrote in the Scriptures about] Abraham. [He wrote that Abraham] trusted God, and as a result, he was considered as being righteous {[God] erased the record of his sins}.
അബ്രാഹാം ദൈവത്തിൽ വിശ്വസിച്ചു; അതു അവന്നു നീതിയായി കണക്കിട്ടു എന്നുണ്ടല്ലോ.
7 You must realize, therefore, that it is those who trust [in what Christ has done who] are [like] Abraham’s descendants [MET] [because they trust in God as Abraham did].
അതുകൊണ്ടു വിശ്വാസികൾ അത്രേ അബ്രാഹാമിന്റെ മക്കൾ എന്നു അറിവിൻ.
8 Furthermore, God planned beforehand that it was [when] non-Jews trusted [him] that he would erase the record of their sins. [Moses wrote in] the Scriptures [PRS] this good message that God told Abraham: “Because of [what] you [did], I will bless [people in] [MTY] all nations.”
എന്നാൽ ദൈവം വിശ്വാസംമൂലം ജാതികളെ നീതീകരിക്കുന്നു എന്നു തിരുവെഴുത്തു മുൻകണ്ടിട്ടു: “നിന്നിൽ സകലജാതികളും അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടും” എന്നുള്ള സുവിശേഷം അബ്രാഹാമിനോടു മുമ്പുകൂട്ടി അറിയിച്ചു.
9 So, [we can conclude that] it is those who trust [in what Christ has done] whom [God] blesses. That includes [all non-Jews and Jews who trust him], along with Abraham, the one who trusted him [long ago].
അങ്ങനെ വിശ്വാസികൾ വിശ്വാസിയായ അബ്രാഹാമിനോടുകൂടെ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടുന്നു.
10 That is, God will eternally punish all those who [mistakenly] think [that God will erase the record of their sins] as a result of their [obeying] the laws [that God gave to Moses]. What is written in the Scriptures is that [God] will eternally punish everyone who does not continuously and completely obey all the laws [that Moses wrote].
എന്നാൽ ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ പ്രവൃത്തിയിൽ ആശ്രയിക്കുന്ന ഏവരും ശാപത്തിൻ കീഴാകുന്നു; ന്യായപ്രമാണപുസ്തകത്തിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നതു ഒക്കെയും ചെയ്‌വാൻ തക്കവണ്ണം അതിൽ നിലനിൽക്കാത്തവൻ എല്ലാം ശപിക്കപ്പെട്ടവൻ എന്നു എഴുതിയിരിക്കുന്നുവല്ലോ.
11 But God has declared that if he erases the record of anyone’s sins, it will not be as a result of their obeying the laws God gave Moses. [This is evident because the Scriptures say], “Every person whose record of sins God erases because that person trusts God will live [spiritually].”
എന്നാൽ ന്യായപ്രമാണത്താൽ ആരും ദൈവസന്നിധിയിൽ നീതീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ല എന്നതു സ്പഷ്ടം; “നീതിമാൻ വിശ്വാസത്താൽ ജീവിക്കും” എന്നല്ലോ ഉള്ളതു.
12 But [when God gave] his laws [to the Jews, he did] not [say that a person must] trust [him]. Instead, [God said that] it is those who obey [all God’s laws, continuously and completely], who will live.
ന്യായപ്രമാണത്തിന്നോ വിശ്വാസമല്ല ആധാരമായിരിക്കുന്നതു; “അതു ചെയ്യുന്നവൻ അതിനാൽ ജീവിക്കും” എന്നുണ്ടല്ലോ.
13 Even though we humans have not continuously and completely obeyed God’s laws, Christ rescued us from [God] punishing us eternally. Christ rescued us by his being [the one God condemned] instead of God condemning us. What is written {[someone/Moses] wrote} [in the Scriptures] shows that this is true. It is written {[He] wrote}, “[God] has cursed anyone [whom people have executed for his crimes and whose body they] have hung on a tree.”
“മരത്തിന്മേൽ തൂങ്ങുന്നവൻ എല്ലാം ശപിക്കപ്പെട്ടവൻ” എന്നു എഴുതിയിരിക്കുന്നതുപോലെ ക്രിസ്തു നമുക്കുവേണ്ടി ശാപമായിത്തീർന്നു, ന്യായപ്രമാണത്തിന്റെ ശാപത്തിൽനിന്നു നമ്മെ വിലെക്കു വാങ്ങി.
14 Jesus Christ rescued us in order that as a result of what he [has done, God might bless the non-Jews, in a way similar to the way] God blessed Abraham. He also desired that as a result of our trusting [Christ], we [all] might receive the Spirit [whom God] promised to [give to] us.
അബ്രാഹാമിന്റെ അനുഗ്രഹം ക്രിസ്തുയേശുവിൽ ജാതികൾക്കു വരേണ്ടതിന്നു നാം ആത്മാവെന്ന വാഗ്ദത്തവിഷയം വിശ്വാസത്താൽ പ്രാപിപ്പാൻ തന്നേ.
15 My fellow believers, I will now [illustrate] by referring to human [relationships. After an agreement is confirmed by two people] {[two people have signed] an agreement}, no one can reject it or add to it.
സഹോദരന്മാരേ, ഞാൻ മനുഷ്യരുടെ ഇടയിൽ നടപ്പുള്ള ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം പറയാം: ഒരു മനുഷ്യന്റെ നിയമം ആയാലും അതിന്നു ഉറപ്പു വന്നശേഷം ആരും ദുർബ്ബലമാക്കുകയോ അതിനോടു വല്ലതും കൂട്ടിക്കല്പിക്കയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
16 [God] declared to Abraham and his descendant that he was promising [to give blessings to Abraham]. [The words that God spoke were not “and your] descendants.” [He was not] referring to many persons. Instead, he was referring to one person, who is Christ, [because the words that God spoke were], “and your descendant.”
എന്നാൽ അബ്രാഹാമിന്നും അവന്റെ സന്തതിക്കും വാഗ്ദത്തങ്ങൾ ലഭിച്ചു; സന്തതികൾക്കും എന്നു അനേകരെക്കുറിച്ചല്ല, നിന്റെ സന്തതിക്കും എന്നു ഏകനെക്കുറിച്ചത്രേ പറയുന്നതു; അതു ക്രിസ്തു തന്നേ.
17 This is what I am saying: [Since God] gave the laws [to the Jews] 430 years after [he declared to Abraham what he was promising to do for Abraham], those laws do not cancel that agreement [with] Abraham that God himself had previously agreed about [PRS].
ഞാൻ പറയുന്നതിന്റെ താല്പര്യമോ: നാനൂറ്റിമുപ്പതു ആണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടു ഉണ്ടായ ന്യായപ്രമാണം വാഗ്ദത്തത്തെ നീക്കുവാൻ തക്കവണ്ണം അതു ദൈവം മുമ്പു ഉറപ്പാക്കിയ നിയമത്തെ ദുർബ്ബലമാക്കുന്നില്ല.
18 Remember that if it is because [we obey God’s] laws [that he gives to us] what [he has] promised [to give to us], then it is not [just] because he [has] promised [that he would give those things to us]. God freely gave to Abraham [what he had promised to give to him, just] because [God had] promised [that he would give it to him. Similarly, it is not because we obey God’s laws that God gives to us what he has promised to give to us].
അവകാശം ന്യായപ്രമാണത്താൽ എങ്കിൽ വാഗ്ദത്തത്താലല്ല വരുന്നതു; അബ്രാഹാമിന്നോ ദൈവം അതിനെ വാഗ്ദത്തം മൂലം നല്കി.
19 So, [if someone should ask], “Why [did God later give] his laws [to Moses?” I would reply that] it was in order that [people might realize] how sinful they were. [Those laws were valid] until [Jesus came. He was] the descendant that God [was referring to when he made] the promises to Abraham. [The laws] were given {[God] gave [his laws]} [to Moses] by God’s causing angels to [speak to him. Moses was the] mediator, [the one who told the laws to the people].
എന്നാൽ ന്യായപ്രമാണം എന്തിന്നു? വാഗ്ദത്തം ലഭിച്ച സന്തതിവരുവോളം അതു ലംഘനങ്ങൾ നിമിത്തം കൂട്ടിച്ചേർത്തതും ദൂതന്മാർ മുഖാന്തരം മദ്ധ്യസ്ഥന്റെ കയ്യിൽ ഏല്പിച്ചതുമത്രേ.
20 Now, [when] a mediator [functions], one [person] is not [speaking with another] directly; but God himself [made his promises directly to Abraham].
ഒരുത്തൻ മാത്രം എങ്കിൽ മദ്ധ്യസ്ഥൻ വേണ്ടിവരികയില്ല; ദൈവമോ ഒരുത്തൻ മാത്രം.
21 [If someone should ask, “When God gave his] laws [to Moses] long [after he told Abraham] what he was promising [to give to him, was he] changing his mind?” [I would reply that God] certainly did not [change his mind when he did that]! If God had given a law that could enable people to live [eternally], then it actually would be because of people [obeying that] law that God would erase the record of their sins.
എന്നാൽ ന്യായപ്രമാണം ദൈവവാഗ്ദത്തങ്ങൾക്കു വിരോധമോ? ഒരുനാളും അല്ല; ജീവിപ്പിപ്പാൻ കഴിയുന്നോരു ന്യായപ്രമാണം നല്കിയിരുന്നു എങ്കിൽ ന്യായപ്രമാണം വാസ്തവമായി നീതിക്കു ആധാരമാകുമായിരുന്നു.
22 But instead, [what we read in] the Scriptures [PRS] is that God [caused all people to be unable to escape being punished for] their [sins] [MET], just like [people] in prison [are unable to escape] [PRS, MET]. [God did that in order that he might give what he promised to those who trust Jesus Christ, just] because they trust him.
എങ്കിലും വിശ്വസിക്കുന്നവർക്കു വാഗ്ദത്തം യേശുക്രിസ്തുവിലെ വിശ്വാസത്താൽ ലഭിക്കേണ്ടതിന്നു തിരുവെഴുത്തു എല്ലാവറ്റെയും പാപത്തിൻ കീഴടെച്ചുകളഞ്ഞു.
23 Before [God revealed the good message about] trusting [in Christ], the laws [PRS] that God gave to Moses were [confining/imprisoning us Jews] [MET], [as] a prisoner [in jail is] confined. [We] were unable to escape [obeying those] [MET] [laws]. This happened in order that [we might believe] the good message [concerning Christ, the message that God would] reveal [later].
വിശ്വാസം വരുംമുമ്പെ നമ്മെ വെളിപ്പെടുവാനിരുന്ന വിശ്വാസത്തിന്നായിക്കൊണ്ടു ന്യായപ്രമാണത്തിങ്കീഴ് അടെച്ചു സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു.
24 [Like a father supervises his immature son by appointing a] servant to take care of him [MET], [God] was supervising us [by] his laws [MET, PRS] until Christ came. [He did this] in order that he might erase the record of our sins [only] because we trust [Christ].
അങ്ങനെ നാം വിശ്വാസത്താൽ നീതീകരിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്നു ന്യായപ്രമാണം ക്രിസ്തുവിന്റെ അടുക്കലേക്കു നടത്തുവാൻ നമുക്കു ശിശുപാലകനായി ഭവിച്ചു.
25 But [now that God] has revealed the message [about trusting in Christ], the laws [that God gave to Moses] are no longer supervising us [Jews] [PRS, MET].
വിശ്വാസം വന്ന ശേഷമോ നാം ഇനി ശിശുപാലകന്റെ കീഴിൽ അല്ല.
26 Now all of you [Jews and] non-Jews are [as though you are] God’s children because you trusted Christ Jesus.
ക്രിസ്തുയേശുവിലെ വിശ്വാസത്താൽ നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ദൈവത്തിന്റെ മക്കൾ ആകുന്നു.
27 That is, you who [began a relationship] with Christ when you were baptized identified yourselves [MET] with Christ.
ക്രിസ്തുവിനോടു ചേരുവാൻ സ്നാനം ഏറ്റിരിക്കുന്ന നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ക്രിസ്തുവിനെ ധരിച്ചിരിക്കുന്നു.
28 [If you are believers, it does] not [matter to God if you are] Jews or non-Jews; slaves or ones [who are] not slaves; males or females, because all of you are [as] one [sort of person because of your relationship] with Christ Jesus.
അതിൽ യെഹൂദനും യവനനും എന്നില്ല, ദാസനും സ്വതന്ത്രനും എന്നില്ല, ആണും പെണ്ണും എന്നുമില്ല; നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ക്രിസ്തുയേശുവിൽ ഒന്നത്രേ.
29 Furthermore, since you belong to Christ, you are [like] Abraham’s descendants [because you trust God as Abraham did], and you will possess/receive all that God has promised [MET].
ക്രിസ്തുവിന്നുള്ളവർ എങ്കിലോ നിങ്ങൾ അബ്രാഹാമിന്റെ സന്തതിയും വാഗ്ദത്തപ്രകാരം അവകാശികളും ആകുന്നു.
