Acts 27
1 When [the Governor and those who advised him] decided that it was time for us [(exc)] to get on a ship and go to Italy, they put Paul and some other prisoners into the hands/care of an army captain whose name was Julius. [He was the one who would guard us on the journey]. Julius was [an officer] in charge of [a group of] 100 [soldiers that people called] ‘the Emperor Augustus Group’.
ජලපථේනාස්මාකම් ඉතෝලියාදේශං ප්‍රති යාත්‍රායාං නිශ්චිතායාං සත්‍යාං තේ යූලියනාම්නෝ මහාරාජස්‍ය සංඝාතාන්තර්ගතස්‍ය සේනාපතේඃ සමීපේ පෞලං තදන්‍යාන් කතිනයජනාංශ්ච සමාර්පයන්|
2 So we got on a ship that had come from Adramyttium [city in Asia province. The ship] was going to [return there, stopping at] cities along the coast of Asia [province]. Aristarchus, [a fellow believer who was] from Thessalonica [city] in Macedonia [province], went with us.
වයම් ආද්‍රාමුත්තීයං පෝතමේකම් ආරුහ්‍ය ආශියාදේශස්‍ය තටසමීපේන යාතුං මතිං කෘත්වා ලඞ්ගරම් උත්ථාප්‍ය පෝතම් අමෝචයාම; මාකිදනියාදේශස්ථථිෂලනීකීනිවාස්‍යාරිස්තාර්ඛනාමා කශ්චිද් ජනෝ(අ)ස්මාභිඃ සාර්ද්ධම් ආසීත්|
3 The day after [the ship sailed], we arrived at Sidon [city]. Julius kindly told Paul that he could go and see his friends [who lived there], so that they could give him whatever he might need. [So Paul visited the believers there].
පරස්මින් දිවසේ (අ)ස්මාභිඃ සීදෝන්නගරේ පෝතේ ලාගිතේ තත්‍ර යූලියඃ සේනාපතිඃ පෞලං ප්‍රති සෞජන්‍යං ප්‍රදර්ථ්‍ය සාන්ත්වනාර්ථං බන්ධුබාන්ධවාන් උපයාතුම් අනුජඥෞ|
4 Then the ship left [Sidon], but the winds were blowing against us [(exc)], so [the ship] went along [the north] side of Cyprus [Island], the side that is sheltered [from the wind].
තස්මාත් පෝතේ මෝචිතේ සති සම්මුඛවායෝඃ සම්භවාද් වයං කුප්‍රෝපද්වීපස්‍ය තීරසමීපේන ගතවන්තඃ|
5 After that, we crossed over the sea close to the coast of Cilicia and Pamphylia [provinces. The ship] arrived at Myra [city, which is] in Lycia [province]. [We got off the ship there].
කිලිකියායාඃ පාම්ඵූලියායාශ්ච සමුද්‍රස්‍ය පාරං ගත්වා ලූකියාදේශාන්තර්ගතං මුරානගරම් උපාතිෂ්ඨාම|
6 In Myra, [people told] Julius that a ship [was there that had come] from Alexandria [city] and would [soon] sail to Italy. So he arranged for us to get [on that ship], [and we left].
තත්ස්ථානාද් ඉතාලියාදේශං ගච්ඡති යඃ සිකන්දරියානගරස්‍ය පෝතස්තං තත්‍ර ප්‍රාප්‍ය ශතසේනාපතිස්තං පෝතම් අස්මාන් ආරෝහයත්|
7 We sailed slowly for several days and finally arrived close to the coast [of Asia province], near Cnidus [town. After that], the wind [was very strong and] did not allow the ship to move straight ahead [westward. So instead], we sailed [southward] along the side of Crete [Island that is] sheltered [from the wind], and we passed [near Cape] Salmone.
තතඃ පරං බහූනි දිනානි ශනෛඃ ශනෛඃ ර්ගත්වා ක්නීදපාර්ශ්වෝපස්ථ්තිඃ පූර්ව්වං ප්‍රතිකූලේන පවනේන වයං සල්මෝන්‍යාඃ සම්මුඛම් උපස්ථාය ක්‍රීත්‍යුපද්වීපස්‍ය තීරසමීපේන ගතවන්තඃ|
8 [The wind was still strong, and it prevented the ship from moving ahead fast]. So we moved slowly along the coast [of Crete], and we arrived at a harbor that was called Fair Havens, near Lasea [town].
කෂ්ටේන තමුත්තීර‍්‍ය්‍ය ලාසේයානගරස්‍යාධඃ සුන්දරනාමකං ඛාතම් උපාතිෂ්ඨාම|
9 Much time had passed, so it would have been dangerous if we [(exc)] had traveled [farther] by ship [because after that time of the year] [MTY] [the sea often became very stormy]. So Paul said to the men [on the ship],
ඉත්ථං බහුතිථඃ කාලෝ යාපිත උපවාසදිනඤ්චාතීතං, තත්කාරණාත් නෞවර්ත්මනි භයඞ්කරේ සති පෞලෝ විනයේන කථිතවාන්,
10 “Men, I perceive that [if we(inc) travel by ship] now, it will be disastrous for us. A storm may destroy the ship and the cargo, and possibly we will drown.”
හේ මහේච්ඡා අහං නිශ්චයං ජානාමි යාත්‍රායාමස්‍යාම් අස්මාකං ක්ලේශා බහූනාමපචයාශ්ච භවිෂ්‍යන්ති, තේ කේවලං පෝතසාමග්‍ර‍්‍යෝරිති නහි, කින්ත්වස්මාකං ප්‍රාණානාමපි|
11 But the officer [did not listen to] what Paul said. Instead, he decided to do what the pilot [of the ship] and the owner of the ship advised.
තදා ශතසේනාපතිඃ පෞලෝක්තවාක්‍යතෝපි කර්ණධාරස්‍ය පෝතවණිජශ්ච වාක්‍යං බහුමංස්ත|
12 The harbor where the ship had stopped was not a good place to remain during the winter [when the weather frequently becomes stormy. So most of the people on the ship decided that we(exc) should leave there, because they hoped that we] could stay at Phoenix [port] during the winter, if we could possibly arrive there. That harbor was open to the sea in two directions, [but the strong winds did not blow there].
තත් ඛාතං ශීතකාලේ වාසාර්හස්ථානං න තස්මාද් අවාචීප්‍රතීචෝර්දිශෝඃ ක්‍රීත්‍යාඃ ඵෛනීකියඛාතං යාතුං යදි ශක්නුවන්තස්තර්හි තත්‍ර ශීතකාලං යාපයිතුං ප්‍රායේණ සර්ව්වේ මන්ත්‍රයාමාසුඃ|
13 Then a gentle wind began to blow [from the south], and the [crew members] thought that they could travel as they had decided [to do. So] they lifted [the anchor up out of the sea], and the ship sailed [westward] along the [southern] shore of Crete [Island].
තතඃ පරං දක්‍ෂිණවායු ර්මන්දං වහතීති විලෝක්‍ය නිජාභිප්‍රායස්‍ය සිද්ධේඃ සුයෝගෝ භවතීති බුද්ධ්වා පෝතං මෝචයිත්වා ක්‍රීත්‍යුපද්වීපස්‍ය තීරසමීපේන චලිතවන්තඃ|
14 But after a while, a wind that was very strong blew across the island [from the north side and hit the ship. That wind was called] {[People] called that wind} “the Northeast Wind.”
කින්ත්වල්පක්‍ෂණාත් පරමේව උරක්ලුදෝන්නාමා ප්‍රතිකූලඃ ප්‍රචණ්ඩෝ වායු ර්වහන් පෝතේ(අ)ලගීත්
15 It blew strongly against the [front of] the ship. The result was that we could not keep going in the direction [in which we had been going]. So the sailors let the wind move the ship in the direction [that the wind] was blowing.
තස්‍යාභිමුඛං ගන්තුම් පෝතස්‍යාශක්තත්වාද් වයං වායුනා ස්වයං නීතාඃ|
16 The ship then passed a small island named Cauda. We passed along the side [of the island that] sheltered [the ship from the wind]. Then [while the ship was moving along], the sailors lifted the lifeboat up [out of the water] and tied it [on the deck. But the strong wind made it] difficult even to do that.
අනන්තරං ක්ලෞදීනාම්න උපද්වීපස්‍ය කූලසමීපේන පෝතං ගමයිත්වා බහුනා කෂ්ටේන ක්‍ෂුද්‍රනාවම් අරක්‍ෂාම|
17 After the sailors [hoisted/lifted] the lifeboat onto the ship, they tied ropes around the ship’s hull to strengthen the ship. The sailors were afraid that, [because the wind was pushing the ship], it might run onto the sandbanks off the coast of Libya to the south [and get stuck there. So] they lowered the largest sail [so that the ship would move slower. Even so], the wind continued to move the ship along. [The wind and the waves] continued to toss the ship about roughly, so on the next day the sailors began to throw overboard the things that the ship was carrying.
තේ තාමාරුහ්‍ය රජ්ජ්චා පෝතස්‍යාධෝභාගම් අබධ්නන් තදනන්තරං චේත් පෝතෝ සෛකතේ ලගතීති භයාද් වාතවසනාන්‍යමෝචයන් තතඃ පෝතෝ වායුනා චාලිතඃ|
කින්තු ක්‍රමශෝ වායෝඃ ප්‍රබලත්වාත් පෝතෝ දෝලායමානෝ(අ)භවත් පරස්මින් දිවසේ පෝතස්ථානි කතිපයානි ද්‍රව්‍යාණි තෝයේ නික්‍ෂිප්තානි|
19 On the third [day after the stormy wind had begun to blow], the sailors/we [MTY] threw overboard [most of] the sails, ropes, and poles, [in order to make the ship lighter].
තෘතීයදිවසේ වයං ස්වහස්තෛඃ පෝතසජ්ජනද්‍රව්‍යාණි නික්‍ෂිප්තවන්තඃ|
20 The wind continued to blow very strongly, [and the sky was full of dark clouds] day and night. We could not see the sun or the stars for many days, [so we could not determine where we were. And the wind] continued to blow violently. So we [(exc)] finally thought that we would drown in the sea.
තතෝ බහුදිනානි යාවත් සූර‍්‍ය්‍යනක්‍ෂත්‍රාදීනි සමාච්ඡන්නානි තතෝ (අ)තීව වාත්‍යාගමාද් අස්මාකං ප්‍රාණරක්‍ෂායාඃ කාපි ප්‍රත්‍යාශා නාතිෂ්ඨත්|
21 None of us on the ship had eaten for many days. [Then one day], Paul stood up in front of us and said, “[Friends], you should have listened to me [when I said] that we [(inc)] should not sail from Crete. Then we would have been safe, and the ship and its cargo would be in good condition [LIT].
බහුදිනේෂු ලෝකෛරනාහාරේණ යාපිතේෂු සර්ව්වේෂාං සාක්‍ෂත් පෞලස්තිෂ්ඨන් අකථයත්, හේ මහේච්ඡාඃ ක්‍රීත්‍යුපද්වීපාත් පෝතං න මෝචයිතුම් අහං පූර්ව්වං යද් අවදං තද්ග්‍රහණං යුෂ්මාකම් උචිතම් ආසීත් තථා කෘතේ යුෂ්මාකම් ඒෂා විපද් ඒෂෝ(අ)පචයශ්ච නාඝටිෂ්‍යේතාම්|
22 But now, I urge you, do not be afraid, because none of us will die. [The storm] will destroy the ship but not us.
කින්තු සාම්ප්‍රතං යුෂ්මාන් විනීය බ්‍රවීම්‍යහං, යූයං න ක්‍ෂුභ්‍යත යුෂ්මාකම් ඒකස්‍යාපි ප්‍රාණිනෝ හානි ර්න භවිෂ්‍යති, කේවලස්‍ය පෝතස්‍ය හානි ර්භවිෂ්‍යති|
23 I [know this], because last night God, the one to whom I belong and whom I serve, [sent] an angel [who came and] stood by me.
යතෝ යස්‍යේශ්වරස්‍ය ලෝකෝ(අ)හං යඤ්චාහං පරිචරාමි තදීය ඒකෝ දූතෝ හ්‍යෝ රාත්‍රෞ මමාන්තිකේ තිෂ්ඨන් කථිතවාන්,
24 The angel said to me, ‘Paul, do not be afraid! You [(sg)] must [go to Rome] and stand before the Emperor there [so that he can judge you]. I want you to know that God has made it clear to me that all those who are traveling by ship with you [will also survive].’
හේ පෞල මා භෛෂීඃ කෛසරස්‍ය සම්මුඛේ ත්වයෝපස්ථාතව්‍යං; තවෛතාන් සඞ්ගිනෝ ලෝකාන් ඊශ්වරස්තුභ්‍යං දත්තවාන්|
25 So cheer up, [my] friends, because I believe that God will make this happen, exactly as [the angel] told me.
අතඒව හේ මහේච්ඡා යූයං ස්ථිරමනසෝ භවත මහ්‍යං යා කථාකථි සාවශ්‍යං ඝටිෂ්‍යතේ මමෛතාදෘශී විශ්වාස ඊශ්වරේ විද්‍යතේ,
26 However, [the ship] will crash on some island, [and] we [(inc)] will go ashore [there].”
කින්තු කස්‍යචිද් උපද්වීපස්‍යෝපරි පතිතව්‍යම් අස්මාභිඃ|
27 On the fourteenth night [after the storm had begun, the ship] was still being blown {the wind was still blowing [the ship]} across the Adriatic sea. About midnight, the sailors sensed that the ship was getting close to land.
තතඃ පරම් ආද්‍රියාසමුද්‍රේ පෝතස්තථෛව දෝලායමානඃ සන් ඉතස්තතෝ ගච්ඡන් චතුර්දශදිවසස්‍ය රාත්‍රේ ර්ද්විතීයප්‍රහරසමයේ කස්‍යචිත් ස්ථලස්‍ය සමීපමුපතිෂ්ඨතීති පෝතීයලෝකා අන්වමන්‍යන්ත|
28 So they lowered [a weight on a rope] to measure how deep [the water was]. When they pulled the rope up again, they measured it and saw that the water was (120 ft./37 meters) deep. They went a little farther and lowered the rope again. [That time], they saw that the water was [only] about (90 ft./28 meters) deep.
තතස්තේ ජලං පරිමාය තත්‍ර විංශති ර්ව්‍යාමා ජලානීති ඥාතවන්තඃ| කිඤ්චිද්දූරං ගත්වා පුනරපි ජලං පරිමිතවන්තඃ| තත්‍ර පඤ්චදශ ව්‍යාමා ජලානි දෘෂ්ට්වා
29 They were afraid that the [ship] might go onto some rocks, so they threw out four anchors from the [ship’s] stern/back and continued to wish/pray that it would soon be dawn [so that they could see where the ship was going].
චේත් පාෂාණේ ලගතීති භයාත් පෝතස්‍ය පශ්චාද්භාගතශ්චතුරෝ ලඞ්ගරාන් නික්‍ෂිප්‍ය දිවාකරම් අපේක්‍ෂ්‍ය සර්ව්වේ ස්ථිතවන්තඃ|
30 Some of the sailors were planning to escape from the ship, so they lowered the lifeboat into the sea. In order [that no one would know what they planned to do], they pretended [that] they wanted to lower some anchors from the [ship’s] front/bow.
කින්තු පෝතීයලෝකාඃ පෝතාග්‍රභාගේ ලඞ්ගරනික්‍ෂේපං ඡලං කෘත්වා ජලධෞ ක්‍ෂුද්‍රනාවම් අවරෝහ්‍ය පලායිතුම් අචේෂ්ටන්ත|
31 But Paul said to the army officer and soldiers, “If the sailors do not stay in the ship, you have no hope of being saved.”
තතඃ පෞලඃ සේනාපතයේ සෛන්‍යගණාය ච කථිතවාන්, ඒතේ යදි පෝතමධ්‍යේ න තිෂ්ඨන්ති තර්හි යුෂ්මාකං රක්‍ෂණං න ශක්‍යං|
32 So the soldiers cut the ropes and let the lifeboat fall into the water.
තදා සේනාගණෝ රජ්ජූන් ඡිත්වා නාවං ජලේ පතිතුම් අදදාත්|
33 Just before dawn, Paul urged everyone [on the ship] to eat some food. He said, “For the past 14 days you have been waiting and watching and not eating anything.
ප්‍රභාතසමයේ පෞලඃ සර්ව්වාන් ජනාන් භෝජනාර්ථං ප්‍රාර්ථ්‍ය ව්‍යාහරත්, අද්‍ය චතුර්දශදිනානි යාවද් යූයම් අපේක්‍ෂමානා අනාහාරාඃ කාලම් අයාපයත කිමපි නාභුංග්ධං|
34 So, [now] I urge you to eat some food. We [(inc)] need to do that in order to stay alive. I [tell you to do that because I know that] none of you will drown [IDM].”
අතෝ විනයේ(අ)හං භක්‍ෂ්‍යං භුජ්‍යතාං තතෝ යුෂ්මාකං මඞ්ගලං භවිෂ්‍යති, යුෂ්මාකං කස්‍යචිජ්ජනස්‍ය ශිරසඃ කේශෛකෝපි න නංක්‍ෂ්‍යති|
35 After Paul had said that, while everyone was watching, he took some bread and thanked God [for it. Then he broke the bread and began to eat some of it].
ඉති ව්‍යාහෘත්‍ය පෞලං පූපං ගෘහීත්වේශ්වරං ධන්‍යං භාෂමාණස්තං භංක්ත්වා භෝක්තුම් ආරබ්ධවාන්|
36 The [rest of us] became encouraged, so we [(exc)] all ate some food.
අනන්තරං සර්ව්වේ ච සුස්ථිරාඃ සන්තඃ ඛාද්‍යානි පර්ප්‍යගෘහ්ලන්|
37 Altogether there were 276 of us [SYN] on the ship.
අස්මාකං පෝතේ ෂට්සප්තත්‍යධිකශතද්වයලෝකා ආසන්|
38 When everyone had eaten as much as they wanted, they threw the grain [that the ship was carrying] into the sea, and this made the ship lighter.
සර්ව්වේෂු ලෝකේෂු යථේෂ්ටං භුක්තවත්සු පෝතස්ථන් ගෝධූමාන් ජලධෞ නික්‍ෂිප්‍ය තෛඃ පෝතස්‍ය භාරෝ ලඝූකෘතඃ|
39 At dawn, [we(exc) could see] land, [but the sailors] did not recognize [the place]. However, they could see that there was a bay and [a wide area of] sand at the water’s edge. They planned that, if it was possible, they would steer the ship onto [the beach].
දිනේ ජාතේ(අ)පි ස කෝ දේශ ඉති තදා න පර‍්‍ය්‍යචීයත; කින්තු තත්‍ර සමතටම් ඒකං ඛාතං දෘෂ්ට්වා යදි ශක්නුමස්තර්හි වයං තස්‍යාභ්‍යන්තරං පෝතං ගමයාම ඉති මතිං කෘත්වා තේ ලඞ්ගරාන් ඡිත්ත්වා ජලධෞ ත්‍යක්තවන්තඃ|
40 [So some of the sailors] cut the anchor [ropes and] let the anchors fall into the sea. At the same time, [other sailors] untied the [ropes that] fastened the rudders, [so that they could steer the ship again]. Then [the sailors] raised the sail at the front/bow of the ship so that the wind [would blow the ship forward], and the ship headed towards the shore.
තථා කර්ණබන්ධනං මෝචයිත්වා ප්‍රධානං වාතවසනම් උත්තෝල්‍ය තීරසමීපං ගතවන්තඃ|
41 But the ship hit a sandbank. The front of the ship stuck there and could not move, and big waves beat against the back of the ship and it began to break apart.
කින්තු ද්වයෝඃ සමුද්‍රයෝඃ සඞ්ගමස්ථානේ සෛකතෝපරි පෝතේ නික්‍ෂිප්තේ (අ)ග්‍රභාගේ බාධිතේ පශ්චාද්භාගේ ප්‍රබලතරඞ්ගෝ(අ)ලගත් තේන පෝතෝ භග්නඃ|
42 The soldiers said [to one another, “Let’s] kill [all] the prisoners [on the ship], so that they will not [be able to] swim [away and] escape.” [They planned to do that because they were sure] that officials [would order them to be executed if they let the prisoners escape].
තස්මාද් බන්දයශ්චේද් බාහුභිස්තරන්තඃ පලායන්තේ ඉත්‍යාශඞ්කයා සේනාගණස්තාන් හන්තුම් අමන්ත්‍රයත්;
43 But [Julius], the army captain, wanted to save Paul, so he stopped the soldiers from doing what they planned to do. Instead, he [commanded] first that everyone who could swim should jump into the water and swim to land.
කින්තු ශතසේනාපතිඃ පෞලං රක්‍ෂිතුං ප්‍රයත්නං කෘත්වා තාන් තච්චේෂ්ටායා නිවර්ත්‍ය ඉත්‍යාදිෂ්ටවාන්, යේ බාහුතරණං ජානන්ති තේ(අ)ග්‍රේ ප්‍රෝල්ලම්ප්‍ය සමුද්‍රේ පතිත්වා බාහුභිස්තීර්ත්ත්වා කූලං යාන්තු|
44 [Then he told] the others [to hold] onto planks or pieces from the ship [and go towards shore. We(exc) did what he said, and] in that way all of us arrived safely on land.
අපරම් අවශිෂ්ටා ජනාඃ කාෂ්ඨං පෝතීයං ද්‍රව්‍යං වා යේන යත් ප්‍රාප්‍යතේ තදවලම්බ්‍ය යාන්තු; ඉත්ථං සර්ව්වේ භූමිං ප්‍රාප්‍ය ප්‍රාණෛ ර්ජීවිතාඃ|
