2 Samuel 10
1 Some time later, the king of the Ammon people-group died, and his son Hanun became their king.
Nahitabo kini human nga namatay ang hari sa katawhan sa Ammon, ug si Hanun nga iyang anak nahimong hari puli kaniya.
2 David thought, “Nahash was kind to me, so I will be kind to his son.” So David sent some officials there, to tell Hanun that David was sorry that Hanun’s father [had died]. When those messengers arrived in the land where the Ammon people-group lived,
Miingon si David, “Magpakita ako ug pagkamaayo ngadto kang Hanun nga anak ni Nahas, ingon nga nagpakita ug kaayo ang iyang amahan kanako.” Busa nagpadala si David ug iyang mga sulugoon aron sa paghupay kang Hanun kabahin sa iyang amahan. Misulod ang iyang mga sulugoon sa yuta sa katawhan sa Ammon.
3 the leaders of the Ammon people-group said to Hanun, “Do you think that it is to honor your father that King David has sent these men to say that he is sorry that your father died [RHQ]? [We think that] he has sent them here to look around the city to determine how his [army] can conquer us!”
Apan miingon ang mga pangulo sa katawhan sa Ammon ngadto kang Hanun nga ilang agalon, “Naghunahuna ka ba gayod nga gitahod ni David ang imong amahan tungod kay nagpadala siya ug mga tawo aron sa paghupay kanimo? Wala ba gipadala ni David ang iyang mga sulugoon aron sa pagtan-aw sa siyudad ug sa pagpaniid niini, aron nga lumpagon kini?”
4 Hanun [believed what they said; so he commanded some soldiers to] seize David’s officials and [insult them by] shaving off one side of each man’s beard, and [by] cutting off the lower part of their robes, [with the result that their buttocks could be seen], and then they sent them away.
Busa gikuha ni Hanun ang mga sulugoon ni David, ug gikiskisan ang katunga sa ilang mga bungot, ug giputlan ang ilang mga bisti kutob sa ilang mga sampot, ug gipalakaw sila.
5 The men were very humiliated/ashamed, [so they did not want to return home]. When David found out about what had happened to his officials, he sent someone to tell them, “Stay at Jericho until your beards have grown again, and then return home.”
Sa dihang gisugilon nila kini kang David, nagsugo siya ug tawo nga mosugat kanila, tungod kay naulaw pag-ayo ang mga tawo. Miingon ang hari, “Pabilin kamo sa Jerico hangtod nga motaas pagbalik ang inyong mga bungot, unya balik kamo dinhi.”
6 Then [the leaders of] the Ammon people-group realized that they had greatly insulted [IDM] David [IDM]. So they sent some men to hire/pay some soldiers [from other nearby areas to help defend them]. They hired 20,000 soldiers from [the] Beth-Rehob and Zobah [regions northeast of Israel], and 12,000 soldiers from [the] Tob [region], and 1,000 soldiers from [the army of] the king of Maacah [region].
Sa dihang nakita sa katawhan sa Ammon nga nahimo silang baho kang David, nagpadala ang katawhan sa Ammon ug mga mensahero ug gisuholan ang mga Arameanhon sa Bet Rehob ug Soba, 20, 000 ka mga nagmartsa nga mga sundalo, ug ang hari sa Maaca uban sa 1000 ka mga kalalakin-an, ug ang mga lalaki sa Tob uban sa 12, 000 ka mga kalalakin-an.
7 When David heard about that, he sent Joab with all of the army [that Joab commanded], to fight against them.
Sa dihang nadungog kini ni David, gipadala niya si Joab ug ang tanang kasundalohan.
8 The soldiers of the Ammon people-group marched out and (stood in their positions/arranged themselves for battle) at the entrance [to their capital city, Rabbah]. The other soldiers from Syria and Tob and Maacah stood by themselves (in their positions/arranged themselves for battle) in the nearby fields.
Migawas ang mga Ammonihanon ug naglinya alang sa pagpakiggubat diha sa ganghaan sa ilang siyudad, samtang ang mga Arameanhon sa Soba ug sa Rehob, ug ang mga lalaki sa Tob ug Maaca, nagtindog sa hawan nga dapit.
9 Joab saw that there were groups of enemy soldiers in front of his troops and behind his troops. So he chose some of the best Israeli soldiers, and put them in positions to fight against the soldiers of Syria.
Sa dihang nakita ni Joab nga naglinya sila sa iyang atubangan ug sa iyang likod, gipamili niya ang pinaka maayong mga manggugubat ug gihan-ay sila batok sa mga Arameanhon.
10 He appointed his [older] brother Abishai to be the commander of all the other soldiers, and he told them to (stand in their positions/arrange themselves) in front of [the army of] the Ammon people-group.
Ug alang sa nahibiling kasundalohan, gihatag niya ang pagdumala ngadto kang Abisai nga iyang igsoon, ug iya silang gipalinya alang sa gubat batok sa kasundalohan sa Ammon.
11 Then Joab said, “If the soldiers from Syria are too strong for us to defeat them, your men must come and help us. But if the soldiers from the Ammon people-group are too strong for you to defeat, we will come and help your men.
Miingon si Joab, “Kung lig-on ra kaayo ang Arameanhon alang kanako, ikaw Abisai, kinahanglan moluwas kanako. Apan kung mas lig-on alang kanimo ang kasundalohan sa Ammonihanon, moabot ako ug luwason ta ka.
12 We must be strong, and fight hard [IDM] to [defend] our people and the cities [(that belong to/where we worship)] our God. I will pray/request that Yahweh do what he considers to be good.”
Pagmalig-on, ug atong ipakita nga lig-on kita alang sa atong katawhan ug alang sa mga siyudad sa atong Dios, kay buhaton ni Yahweh kung unsay maayo sa iyang katuyoan.”
13 So Joab and his army [advanced to] attack the army of Syria, and the soldiers from Syria ran away from them.
Busa misulong si Joab ug ang iyang mga kasundalohan sa mga Arameanhon, nga napugos ug sibog batok sa kasundalohan sa Israel.
14 And when [the soldiers of] the Ammon people-group saw that the soldiers from Syria were running away, they also started to run away from Abishai and his army, and they retreated back inside the city. So Joab’s [army] stopped fighting against [the army of] the Ammon people-group, and Joab [and his army] returned to Jerusalem.
Sa dihang nakita sa kasundalohan sa Ammon nga nanagan ang mga Arameanhon, misibog usab sila batok kang Abisai ug mibalik sa siyudad. Unya mibalik si Joab gikan sa katawhan sa Ammon ug mipauli sa Jerusalem.
15 After [the leaders of] the army of Syria saw that the Israeli army had defeated them, they gathered all their troops together.
Ug sa dihang nakita sa mga Arameanhon nga mapildi na sila sa Israel, nagtapok sila pag-usab.
16 [Their king, ] Hadadezer, summoned the soldiers of Syria who lived on the east side of the [Euphrates] River. They gathered at Helam [city]. Their commander was Shobach.
Unya gipatawag ni Hadareser ang kasundalohan sa Aramean nga atua sa tabok sa Suba sa Eufrates. Miabot sila sa Helam kauban si Sobak, nag-una kanila ang pangulo sa mga kasundalohan ni Hadareser.
17 When David heard about that, he gathered all the Israeli soldiers, and they crossed the Jordan [River] and marched to Helam. There, the army of Syria (took their positions/arranged themselves for battle), and the battle started.
Sa dihang gisuginlan si David niini, gitigom niya ang tanang Israelita, tabok sa Jordan, ug miabot sa Helam. Ang mga Arameanhon naghan-ay sa ilang mga kaugalingon alang sa pagpakiggubat batok kang David ug nakig-away kaniya.
18 But the soldiers of Syria ran away from the Israeli soldiers. David [and his army] killed 700 of their chariot-drivers and 40,000 other soldiers. They also wounded Shobach, their commander, and he died there.
Mikalagiw ang mga Arameanhon batok sa Israel. Nakapatay si David ug 700 ka mga Arameanhong kasundalohan nga nagsakay sa mga karwahe ug 40, 000 ka mga sundalo nga nagkabayo. Nasamdan si Sobak ang pangulo sa ilang mga kasundalohan ug namatay didto.
19 When all the kings who had been ruled by Hadadezer realized that they had been defeated by the Israeli [army], they made peace with the Israelis and agreed to accept David as their king. So [the army of] Syria was afraid to help [the army of] the Ammon people-group any more.
Sa dihang nakita sa tanang mga hari nga sulugoon ni Hadareser nga napildi sila sa Israel, nakighigala sila sa Israel ug nagpadumala kanila. Busa mahadlok na gayod nga motabang ang mga Arameanhon sa mga Ammonihanon.
